Almanak van het Studentencorps „Fides Quarit Intellectum” te Kampen voor het jaar 1934. G. Ph. Zalsman. — Kampen. 1934.

De Kamper almanak is in dit jaar later dan gewoonlijk, omdat er een lustrum gevierd is in het begin van dit jaar, en men het — terecht — noodig vond, dat lustrum ook te gedenken in den almanak. Daarom haasten we ons, hem aan te kondigen. En we doen dat met vreugde.

„bewogen jaarkring in het bestaan van de Theologische School" gepasseerd is, herdacht. Men ziet het reeds aan de portretten; behalve de gewone van rector en corpssenaat, behalve ook het portret (naar schilderij) van den heer S. Wierenga, overleden student, werden opgenomen de foto's van de overleden professoren Lindeboom en Bou-wman, van den uit den actieven dienst getreden hoogleeraar dr A. G. Honig, en van de nieuwe hoogleeraren. Zoo geven reeds deze portretten een spiegel van „lief en leed". Gelijk ook de pas geschiede, uitnemend geslaagde, en hier prettig „verslagen" lustrumviering op de geheel eigen wijze van het studentenleven aan dit „lief èn leed" uitdrukking heeft gegeven.

Ook om andere redenen verdient de almanak, waarvan mij een aankondiging gevraagd is, de aandacht. Mooi werk gaf de „eminente corpsteekenaar", de heer J. G. W. Terhaak, niet alleen in den kalender, waar motieven uit Hebr. 11 : 4, 5, 7, 8, 11, 16, 17, 20, 21, 22, 29, 31 zija verwerkt, maar ook in de rubriek Varia, en voorts heel den almanak door.

De officieele gegevens omtrent de Theol. School en het Corps zijn, zoover dat mogelijk is, en de gegevens ernstig bedoeld zijn, nauwkeurig bijgehouden.

Maar wat erop volgt heeft natuurlijk in dit jaar bizondere belangstelling.

Allereerst dan is er een tweetal herdenkingsartikelen, het eene, over prof. Lindeboom, geschreven door prof. Waterink, het andere over prof. Bouwman, geschreven door prof. Noordtzij. Beide lijken mij bizonder goed geslaagd. Met bizondere instemming citeer ik uit het' eerstgenoemde artikel, dat „er geen ernstiger smaad op Lindebooms nagedachtenis is geworpen dan die, welke o.a. door Ds Jongeleen in zijn verhandeling over de vereeniging van '92 naar voren gebracht werd" (men lette hier op dit beteekenisvolle „o.a."). En met groote belangstelling las ik van de moeilijkheden, waarvoor wijlen prof. Bouwman zich geplaatst zag bij zijn benoeming tot hoogleeraar te Kampen. Als men daarvan leest, koTQt er groote dank in het hart voor de totaal andera toestanden, waaronder thans zij-hun benoeming ontvingen en konden aanvaarden, aan wie hier een welkom toegeroepen werd. Nadat vervolgens een zuiver woord gewijd is aan de gedachtenis van den heer Wierenga, wordt door ds H. Knoop, Rotterdam-West, een bizonder prettig, en door ieder, die prof. Honig kent, onmiddellijk van harte onderschreven woord ten afscheid aan prof. Honig gegeven. Na vermelding van de voornaamste data der nieuw opgetreden hoogleeraren volgt dan een door K. L., die overigens in de lijst der oorpsleden niet te vinden is, en dus wel anders heeten zal, geschreven: Tot erkenning komen" (Joh. 10:41b); zeer goed gedacht. Van H. komt er daarna een zeer soiled artikel: .Enkele opmerkingen over den Talmoed en zijn ontstaansgeschiedenis"; het dwingt respect af door den zorgvuldigen arbeid, die er aan besteed is. En natuurlijk ook door het resultaat van dien arbeid. Ook voor niet-theologen — het Corps heeft natuurlijk ook graag onder hen koopers, en daarom zeg ik het even — heeft dit wetenschappelijke artikel toch veel wetenswaardigs, dat zij met interesse en niet zonder leering volgen zullen. Ein-

delijk besluit "W. met een fijn vers deze afdeeling van het mengelirerk.

Wat er dan nog komt is, behalve Varia, bijdrage over het „veertiende lustrum". De lustrumrede van den praetor, in stijl, natuurlijk, maar vol leven. Een pikant verslag van de lustrumviering, onder den titel: Lustrophonie, overigens vol leven, en, wonder boven wonder, ook in stijl, en dan nog wel ondanks het feit, dat er twee auteurs zijn, die wel met de scholastieken gemeen hebben, dat ze latijn op eigen houtje maken (alter, alter Wiordt bij hen: unus, alter, maar dat ligt feitelijk aan den minister, die de latijnsche thema afgeschaft heeft, helaas), maar die overigens springlevend zijn, en met de scholastiek niets gemeen hebben. Verder een ontdekkend artikel „ab lustro ad lustrum" van den archivaris, den heer K. J. Schaafsma. En enkele zeer goede lustrumrijmen, van W., niet zonder illustratie. Lustraphonie en - rijmen zijn hoofd2ak6lijk voor ingewijden; maar er is ook nog een mondelinge traditie, naar men zegt; en wie haar zegeningen ontving, kan ook nog veel ervan genieten. Wat de Varia betreft: die zijn als gewoonlijk: de zwakheid èn de kracht van de redactie. In het klimaat van de academie doen ze niemand ernstig pijn: de kracht is daarom grooter dan de zwakheid. Conclusie: het geheel zeer goed. Een waardig besluit op een „prachtig, praxïhtig" lustrum.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen