GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De Schoolraadvergaderlng.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Schoolraadvergaderlng.

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Onze Paaschweek brengt ons ©Ik jaar heel wat vergaderingen in Utrecht, ook voor d© belangen van bet Onderwijs. Dez© keer wil ik eens wat zeggen over wat op de Schoolraad vergadering gebeurde. Vooraf moet mij een algemeen© opmerking van bet hart, die ik wil belichamen in de vraag, of het toch niet mogelijk is, dat oaze leidende geesten zich beter met elkander verstaan, alvorens ze met hun onderling© strijd voot het publiek verschijnen. Ik kan niet gelooven, dat de zaak, die we allen voorstaan g©diend wordt, wanneer twee marnien, die w© hoog vereeren, scherp tegenover eikaar staan in vragen die voor d© menschen van de eenvoudige praktijk van het schoolwerk van groot belang zijn. Het Lager Onderwijs heeft de voorlichting noodig van het Hooger. Maar wanneer in de kring van fle Hooggeleerden geen eenstemmigheid heerscht, mo«t men met de verandering van het gewone onderwijs toch wel zeer voorzichtig zijn. In de kringen van onze onderwijzers komt dan de stemming: we kunnen van wat de wetenschap leert, niet profiteeren; een stemming, die ik zeer noodlottig vind en die toch ook niet in de bedoeling lag van bedoelde Hooggeleerden.

En zoo kom ik o(p de red© van Prof. Dr P. S, G©rbrandy, gehouden op d© Sdiooiraadvergadering van dit jaar. Zijn onderwerp was: „Gevaren van den crisistijd voor onze scholen". Van dit onderwerp beeft men niet veel gehoord. De spreker heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt, om eens flink uit te pakken over de treurige toestand, waarin bet onderwijs verkeert. Hij beeft dat heel eerlijk gedaan en zonder te sparen ©n zal het daarom ook best kunnen verdragen, dat hem heel eerlijk en rond gezegd wordt, dat we op deze manier niets met elkander opschieten. Hij sprat als zijn meening uit, dat de onderwijzers geen critiek kunnen verdragen. Maar daarin vergist hij zich. Wi© liefde voor zijn werk heeft, wil wel leeren ©n graag verbeteringen aanbrengen. Maar dan moet men hem niet alleen verwijten, dat hij zijn werk zoo miserabel slecht doet en dat zijn heel© stelsel niet deugt, maar dan moet men hem klaar en duidelijk zeggen, hoe het wèl moet.

De spreker liet heel duidelijk doorschemeren, dat zijn sympathieën nog al liggen in de richting van Montessori, waartegen de vorig© avond op de „Vereeniging voor 'Chr. Paedagogiek" door niemand minder dan Prof. Schilder ernstig gewaarschuwd was, wat weer niet naar de zin van Prof. Watering was — alweer ©en sch©rp v©rschill Bovendien, op ©en enkele school mag men eens proeven kunnen n©men met de methode-Montessori, voor de volksschool met baar groote klassen zal in die richting voorloopig niets te bereiken zijn. Laat Piot. Gerbrandy zich gelukkig prijzen, dat onze onderwijzers zich van zijn woorden niet veel zullen aantrekken, anders zou het aantal moedelooze werkers in de scholen te groot worden.

De sprekler is van oordeel, dat de school de kinderen te weinig laat doen. 't Is een gedachte, die allang aan d© orde is in onderwijsferingen & i hf kan er zich dagelijks van overtuigen, dat bij alle methodes meer en meer plaats wordt, gegeven juist aan de zelfwerkzaamheid der leerlingen. Hij sprak nog weer van „pomp het er in". Vooral scholen, di© opleiden voor ©xamens, zien zidi daar wel toe genoodzaakt. Immers, wat zeggen de ouders, als de kinderen voor die examens afgewezen worden? Maar dat is een verwijt, dat bij niet mag richten tegen de gewone lagere school, die eindonderwijs geeft. Daar valt te praten over ©en meer of minder van de leerstof, maar van ©en totaal foutieve methode heeft bij het bew^S niet gegeven. Als hij bovendien d© kinderen meo' zelf wil laten doen, dan zal hij toch daarnaast ook vakken mondeüng moeten behandelen. Ik hoop ten minste niet, dat de vertelling van Bijbelsch© Geschiedenis, - Vaderlandsch© Geschiedenis, K©rkgescbiedenis uit d© school zal verdwijnen. D* waarde van het levende woord voor de gemoedsvorming zal hoop ik niet door Prof. Gerbraniy worden ontkend. H©t is juist ©en bezwaar van onze zijde tegen Montessori, dat zij de fantasie van het kind laat verkonuneren.

D© spreker was ook van oordeel, dat we het kind meer moesten ontwikkelen. Nu meent me" in gemoede in de scholen, dat door de verschillende vakken die ontwikkeling wordt aangebracht. D© kinderen leeren lezen, schrijven, rekenen «i; vinden daardoor de middelen, verder te koiDea; De spreker bleef in gebreke aan te toonen, hoe dat anders moest. Hij kan wel zeggen, dat het kind kan lezen, maar dat begrijp ik niet besi Ook als men bet op de manier van Montessori wil doen, moet er toch altijd aan de kinderen worden gezegd, hoe de letters heeten. En wat * kinderen daarvan al kennen? 't Zou Profess"' Gerbraudy niet meevallen, wanneer hij dat gijje onderzoeken bij een klas van 40 kinderen in e"\ willekeurige gemeente van ons land. Er zijn w.

Idnderen, die thuis wat leeren, maar meestal verwacht men liet van de school.

De School met den Bijbel leeft niet uit een eigen beginsel? Dan heeft Bavinck en op zijn voetspoor Lankamp tevergeefs gearbeid. Toch meen ik te weten, dat onze scholen Bijbelsche Geschiedenis tot een hoofdvak hebben en dat dit vak verteld wordt. Die laatste opmerking wil ik zeer stellig tegen Prof. Gerbrandy handhaven. Dat heeft Lankamp voortreffelijk aangetoond als van hoog belang. Bij Vaderlandsche Geschiedenis staat wel degelijk op de voorgrond, dat wij hier met Gods leidingen te doen hebben en in de levendige vertelling maakt dat diepe indruk op het gemoed van den leerling. Over het kleiner of grooter aantal jaartallen of namen, dat weer zal worden vastgelegd, valt te praten. Ik wil van de vakken nog kennis der natuur noemen. Weet de professor, welk mooi werk de heeren Broos en Meyer en nu pas weer Heidinga en Ten Hoor hebben gegeven, na wat Lankamp leverde, alles om bij de kinderen kennis van en liefde tot de schoone schepping aan te kweeken?

Ik voer dit alles niet aan, om te zeggen, dat wij het al zoo heerlijk ver gebracht hebben en doof voor alle critiek en nuttige wenken ten beste te blijven. Integendeel, we willen altijd verder, maar mogen daarbij de handen van de menschen niet slap maken. Men moet wat beters geven, voor men het oude afbreekt. Het is mijn overtuiging, ü'at, wanneer de praktische werkers in de school hadden geluisterd naar alle nieuwe geluiden, naar alle heiwormers, naar alle ontevredenen, de school zou op dit moment een warwinkel wezen. Langzaam aan hebben kerk, staat en maatschappij eisclien aan de school gesteld. Daarom kan zij vaak niet anders dan wat conservatief zijn. Ouders willen dikwijls niet aan het nieuwe. Mag ik hier eens even de beweging voor loodrecht-schrift noemen? Menig onderwijzer zou wel eens wat nieuws willen probeeren. Het is onder ons bekend, dat er veel belangstelling is voor paedagogische studie. En dan is het heel hard, te moeten hoeren, dat de zaak eigenlijk maar het best voor afbraak kon worden verkocht.

De lagere school kan het best werken in een sfeer van rustige ontwikkeling, in een geest van TCrtrouwen. Wie dat niet kan bevoirderen, doet haar scha. Dat moeten we elkander zeggen, nu er zoo vaak een aanval op dat onderwijs wordt gedaan. Uitgaan van wat is, erkennen het goede, pleiten voor verbetering, dat is aller plicht. En m.i. beeft Prof. Gerbrandy aan die phoht niet voldaan. Hij heeft wel harde woorden gezegd, scherpe venvijten gedaan, maar geen weg ter verbetering aangewezen.

En het onderwerp, daar wij hem over dachten te hooren, heeft hij niet behandeld.

G. MEIMA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 april 1934

De Reformatie | 8 Pagina's

De Schoolraadvergaderlng.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 13 april 1934

De Reformatie | 8 Pagina's