EVEN PARKEEREN.

De kloppende Heiland.

Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop! sprak de Heiland tot de gemeente van Laodicea.

Dit directe evangelie is ons vaak zoo vreemd'. Wij zijn zoo druk bezig te spreken over den Heiland als over Iemand, Die ver af is en Dien wij misschien nog wel «ens in ons leven ontmoeten zullen.

Wij zijn meer thuis in het evangelie van kloppende dominees en kloppende evangelisten. Dat zijn goede menschen! Zij zeggen: Het zou misschien wel eens kunnen gebeuren, dat de Heere Jezus aan de deur van uw hart klopte. Ik weet dat niet zeker, ik weet ook niet wanneer. Misschien in een eenzaam uurtje, misschien in ©en oogenblik van groote smart, misschien aan uw sterfbed. Dat woordje misschien neemt in zulk een prediking een groote plaats in. Jezus Christus sprak Zijn voorwaar, voorwaar! maar deze christenen spreken bij voorkeur van misschien. Maar dan gaan zij verder en zeggen: Gij moet wel weten, dat de Heere Jezus zóó niet bij u binnen) kan komen! Daar moet eerst wat bij u veranderen! Gij moet eerst zondebesef hebben. Om u nu get schikt te maken voor Jezus, Die misschien komt, ben ik bij u komen aankloppen.

Anderen hebben een beetje minder verkeerde voorstelling. Zij zeggen: Christus èn ik staan aan de deur van uw hart. Dus: twéé handen tikken bij u aan! Dat is te zeggen: soms klopt de dominee, , de evangelist, de ouderling, maar Christus zegt: Broeders, daar mo'et Ik niet wezen! Soms is het andersom, dan klopt Christus, waar die kerk voorbijgaat. Maar het blijft op alle manieren twéé, dat kloppen van Christus en dat kloppen vait do Kerk. Het is dan waarschijnlijk een verkeerde vertaling als wij lezen: Wie u ontvangt die ontvangt Mij en wie Mij ontvangt, die ontvangt Hem, Dia Mij gezonden heeft!

Zoo weet je nooit, wat je aan het Evangelie hebt! Die dominee zegt het nu wel, de kerk getuigt |het wel door Zending en Evangelisatie in de wereld', maar zou de Heere Jezus het ook zeggen? Misschien wel, misschien niet!

Kijk eens, zeggen die menschen, dat hangt er van af, wa't er a c h t e r die deur te vinden is, waaraan geklopt wordt! Vóór gij op het Idoppen de deur opendoet, moet gij eens een nauwkeurige zielsinspectie houden! Hebt gij wel eens een nacht wakker gelegen uit angst voor de hel? Hebt gij een ernstig verlangen naar den Heere Jezus? Voeren de oude en de nieuwe mensch daarbinnen al hun verbeten strijd? Zoo ja, dan mag ik u een hoopje geven, dat de Heere Jezus misschien ook bij u aankloppen zal. Niet dat gij er recht op hebt, natuurlijk niet! Maar uit al die dingen zou kunnen blijken, dat de Heere Jezus bij wijze van spreken Z ij n valies vooruit gezonden had, omdat Hij Zijn intrek wil gaan nemen in uw hart.

Zoo zetten wij vaak in onzen godsdienst, in ons evangeliseeren den Heere Jezus achteraan, héél achteraan. Zoo doen wij bij de kinderen en zeggen: Leert de kinderen de Bijbelsche Geschiedenis, opdat zij later discipelen van den Heere Jezus zullen worden. Wij zetten den Heiland aan het eind van de puberteit en geven de kiniderein tot zoolang godsdienstonderwijs tot zij oud genoeg geworden zijn voor den Heere Jezus. Wij zetten den Heiland aan het eind van een cursus voor godsdienstonderwijs en de laatste van honderden vragen is dan ten slotte: Wilt gij den Heiland toebehooren? Zoo doen wij soms bij de evangelisatie onder intellectueelen, wij gaan eerst lang met hen praten over geleerde dingen en als wij ze zoo rijp gemaakt hebben voor het evangelie, gaan wij spreken over Christus. Wij zetten den Heiland aan het eind' van een bekeeringsgeschiedienis en niet aan het begin, eerst moet er veel geworsteld' worden om de stad Verderf te verlaten, dan met vallen en opstaan de reis gedaan worden naar de Enge Poort, vervolgens gecatechiseerd worden in het Huis van Uitlegger, eindelijk dan, vele kilometers op dien weg, staat het Kruis!

Als wij Gereformeerd zijn, scheuren wij Zondag 1 uit den Catechismus en laten den 'Christus pas verschijnen in Zondag 5.

Tot wij, verblinde menschen, door de genade Gods het evangelie terug vindfen en God kennen, Die niet op ons initiatief wacht, maar Die Zelf het initiatief neemt. God, Die niet tot bekeerden zegt: Leef! maar die tot ons, vertreden in ons bloed, , heeft gesproken: Leef, ja leef! De Heiland, Die het begin is van den heilsweg, ja het begin en het einde. Wiens gaven niet los van Hem dë wereld rondreizen, maar Die nooit zonder Zijn gaven is en Zijn gaven niet zonder Hem!

Heere, lieve Heere, zijt Gij dan zóó nabij?

Ach, doe het ons gelooven, 'dat Gij Zélf de groote Evangelist zijt.

Doe ons niet gelooven in onze evangelisatie, maar doe ons gelooven in het evangelie, in U!

N. B'.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen