UIT DE SCHRIFT

De heiligmaking dsr wereld.

Als Zacharia in onze dagen had geleefd, en in onze begrippen de gedachte tot uitdrukking had moeten brengen, welke in den tekst vervat is — dan zou een „Kerk en Vrede"-man, of een Gereformeerde C. D. U.-er achterover vallen van ontzetting.

Immers, dan zou de profeet geschreven hebben zooiets als: op de loopen der kanonnen zal lo dien dage staan: „Heilig den HEERE!" (gelijk in hel oorspronkelijk staat).

De bovenbedoelde menschen zouden dat natuurlijk heel goddeloos van dien profeet Zacharia gevonden hebben — maar zooiets bedoelde de man toch — bedoelde dus ool< de Heilige Geest, Die mede door diezen Zijn dienstknecht sprak.

Want als er voor Israël iets profaan^) was, dan was het het paard. Dat kenden zij niet als huisdier; het werd niet gebruikt in het maatschappelijk leven; het was voor hen, evenals voor de andere Oostersche volken, een oorlogsdier; de verpersoonlijking van het krijgsgeweld. (Denk aan de prachtige beschrijving, welke Job er van geeft.)

De kop van zulk een slTijdros was voorzien van rinkelende bellen, eenerzijds om 't paard aan te vuren, anderzijds om den vijand schrik in te boezemen, vooral wanneer men met een heelen troep in galop kwam aanstormen.

Welnu: „te dien dage zal op de bellen dezer paarden staan: „Heilig den HEERE"!"

„Te dien dage" — we kunnen dat hier niet breed betoogen, maar zeggen alléén, dat Zacharia hier de toekomst van het Godsrijk beschrijft in vormen, ontleend aan de schaduwachtige bedeeling van het Oude Verbond', en dat deze beschrijving niet slechts naar een werkelijkheid heenwijst, welke aanvangt met den jongsten dag, doch wel zeer zeker geldt héél de Nieuwtestamentische periode. (Zie Ridderbos, Korte Verklaring i.v.)

Te dien dage zal alles te Jeruzalem den HEERE gewijd zijn: niet alleen de sprengbekkens bij het altaar, ook de potten in den Tempelvoorhof — niet alleen het vaatwerk, dat in den Tempel gebruikt werd, maar alle potten in Jeruzalem en in heel Juda.

Ja, zelfs op de bellen der paarden (in onze taal dus: op de loopen der mitrailleurs) zal staan... wat? 1

hetzelfde, dat stond op den gouden band, welke met een hemelsblauw lint moest worden bevestigd aan de voorzijde van den hoogepriesterlijken hoied.

O, hoe blinkt hierin de heerlijkheid der Nieuwe Bedeeling (de Bedeeling van den Pinkster- Ge e s t) ver uit boven die der Oude (en deze was al zoo heerlijk!)

Want onder Israël was 't zóó: God wilde Zijn Kerk in de oudheid leeren, dat het geen geringe zaak was, om van onheilige zondaren tot heilige kinderen Gods gemaakt te worden —

en daarom trok de HEERE onder Zijn volk verschillende kringen van heiligheid.

Héél Kanaan was heilige grond, maar de heiligste bodem was de Sionsberg, waarop Jeruzalem lag — en in de stad des Allerhoogsten was het Tempelplateau weer heiliger — en in het Tempelkomplex was er die klimax van den voorhof naar het Allerheiligste.

Met het volk was het al niet anders: héél 't volk behoorde den HEERE toe, maar die in het ambt stonden waren heiliger — en ook onder hen waren er graden: de priesters waren heiliger dan de levieten, en onder de priesters was de heiligste van allen de hoogepriester, de e enige onder het gansche volk, die de inscriptie dragen mocht! „heilig den HEERE!"

Maar — als de Pinkster-Geest Zich uitstort, over alle vleesch — dan gelden geen grenzen meer noch graden, geen afstanden noch staketsels — dan vallen alle scheidingslijnen weg en alle kringen daartoe — dan vliegen alle Tempeldeuren open, en wordt het voorhangsel gescheurd — dan wordt de Kerk: „e e n k o n i n k 1 ij k p r i e s- t er dom, een heilig volk!" Ieder kind van God draagt het stempel: „Heilig den HEERE!"

Wat?

Ja, dat is de rijkdom der Nieuwe Bedeeling: de Pinkster-Geest is niet alleen Reformator der Kerk, doch ook H e r s c h e p p e r d e r w e r e 1 d, en daarom strijdt Hij in een worsteling, waarin het vonkt en knettert over de aarde, om lïet gansche wercldleven op te eischen voor den HEERE!

Zelfs op de bellen der paarden, oorlogswerktuigen, die de goddelooze mensch heel gemakkelijk kan misbruiken, n.l. wanneer hij het geweld wil doen triomfeeren over het recht, zal staaïi: „heilig den HEERE!"

Niets zal meer „profaan" zijn.

Neen, B a r t h en B r u n n e r, het horizontale vlak van het wereldleven is niet als volslagenzondig zoo profaan, dat de vertikale openbai-ing Gods er geen beteekenis voor heeft, en dat er van Christelijke aküe, zoowel in het staatkiuidig als in het maatschappelijk leven, niets terecht komt.

Waar men leeft met den Pinkster-Geest, daar wordt het gansche leven GODS DIENST — daar schrijven Gods Idnderen dat „Heilig den HEERE!" niet maar op hun bijbel en psalmboek, hun kerkgebouwen en kansels, hun doopvont en avondmaalsdisch, maar ook op de pen, waarmee zij hun rekening schrijven of hun litteraire kopie, op de weegschaal, waarmee zij hun klanten het bestelde afwegen, op de ploegschaar, met welke zij de vette aarde openrijten.

Alles wordt den HEERE heilig: gezin en school, akkerwerk en markt, pers en miiversiteit — alle arbeid, waar dan ook: huis of leslokaal, keuken of kazerne, kollege-zaal of raadkamer, veld of zee, wordt dienst van God.

Want de Geest, de Pinkster-Geest, is uitgestort over alle vleesch — en daarom ziet het geloof dat wonder van de heiligmaking der wereld: bellen met een inscriptie: HEILIG DEN HEERE!

1) Profaan is afgeleid van pro fanum — vóór het heiligdom, dus: ongewijd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen