EVEN PARKEEREN.

ultra!

Wij leven in een ultra-tijd, heeft één onzer Nederlandsche pohtici geschreven. Er bestaat een ultra-militairisme en een ultra-werkloosheid Maar ons begrippen-apparaat heeft de ultra-afmetingen van de huidige vraagstukken niet bijgeliouden, zoo oordeelt hij. Wij meten met maten, die bij de tegenwoordige ultra-afmetingen niet passen. Dat hebben wij te veranderen, eer het te laat is! Heelemaal ultra was echter zijn artikel ook niet, warit hij vergat de ulLra-maalregelen voor te stellen, die dan zouden moeten worden genomen. Moeten wij óók de Noordzee dempen? Moeten wij Duitschland den oorlog verklaren? En wat zullen wij doen tegenover de ultra-afmetingen van de ontkerstening en onkerkelijkheid? Ik denk dat het wel zal blijven bij een ultra-mond en een ultra-pen! Hoe verr staanbaar het ook is dat wij roepen om ultraremedies, toch is deze ultra-houding precies het allerlaatste wat wij in onze dagen noodig hebben, omdat deze houding schijn is, ultra-schijn! Phrases, dikke woorden, vuiu-werk, wij hebben ze minder noodig dan ooit! O, ik weet het wel, het is zoo ergerlijk voor ons vleesch dat er toestanden zijn en vraagstukken die wij niet aanliunnen. Toch is dat niet-aankunnen de broodnoodige les, die God! ons in dezen tijd te leeren geeft. Wij willen graag wat groots tot stand brengen, omdat wij bóveu den nood willen blijven staan, wij willen mijnheer-blijven, mijnheer-over-den-nood! Wij droomen ons gaarne een redders-rolletje! Boven de noodzee van onzen tijd zou dan zoo'n weldadig, sympathiek hoofdje uitsteken, zoo'n geestelijk© of kerkehjke Dorus Rijkers! Maar als daainog iets van bij ons is overgebleven, dan hebben wij den nood van onzen tijd nog niet gezien. Dan zijn wij niet in aanraking geweest met het vraagstuk der werkloosheid, met den polilieken, noch den kerkdijken nood. Want daarmede in aanraking komen, dat is inzien: dat niemand heerlijk zal worden in dezen wereldnood dan Jezus Christus alleen! Daar is ook in onze kringen soms een dwaze opliakkerij, waarmede wij eindelijk eens dienen op te houden, het is er geen tijd voor. Daar is een wel goedbedoelde, maar verkeerde beschouwing, waarin men \'raagt: Waar is de socialist? Waar is de vrijzinnige? Maar de kerk houdt stand en de christelijke staatkunde staat rotsvast in de branding... Als wij niet anders worden, zullen wij evenzeer weggevaagd worden. God wil geen ultra-woorden van onze lippen vernemen. Hij wil de bede opvangen: Heere, behoed ons, wij vergaan... Dan zal Jezus Christus openbaar worden als de Behouder des Levens, maar zóó, dat geen vleesch zal roemen voor Hem.

Neen, van ultra-maatregelen verwacht ik niets dan een ultra-mislukking! Ik zou een andere opwekking willen neerschrijven: wij moeten gaan werken, doodeenvoudig gaan werken. Daar gaan lawines van woorden over de wereld, maar er is een tekort aan eenvoudige püchtsbetrachting. Als de verderfengel boven Jeruzalem zweeft (1 Kron. 21:20) lees ik in Gods Boek dit teekenachtig zinnetje: Ornan dorschte tarwe. Zalig is die dienstknecht, dien de Heere zal wakend vinden, van wien Hij zal zeggen: gij zijt over het minste getrouw geweest. Wij hebben Oman's noodig op onze boerderijen, in onze winkels, op onze werven, in onze gemeenteraden! Heel doodgewoon werken deed ook de Samaritaan, waarvan de Heiland' heeft verteld. Hij deed niets ultra's, een stuiver zalf en twee dubbeltjes kostgeld, maar hij was in het kleine getrouw. Dat is de wegi, welken God ons wijst en waarop- Zijn zegen hgt.

Hebben wij dan misschien een ultra-geloof noodig, moeten wij de discipelen nabidden: Heere, geef ons een ultra-geloof? Maar hadden onze broeders in Duitschland dat misschien, die kerkerslraf hebben verdtturd en in de hel van een concentratiekamp zijn gegaan om de goede belijdenis? H'm, zij waren zoo weinig ultra, dat wij bij de zuivere geloofskennis van menigeen een benauwd vraagteeken zouden hebben geplaatst! Zij hebben eenvoudig geloofd en het geloof functioneert in elke omstandigheid naar zijn aard. Voor ultra^discipelen is er achter den Heiland geen plaats. Heere, üv zal U volgen waar Gij ook henengaat! zegt de ultra-discipel. De Heere zet hem terstond neer, zoo gemakkelijk is dat niet, vriend! Al moest ik ook met U sterven! daar hoor ik weer de ultrataal. Doch de Heere zegt: gij zult Mij driemaal verlooclienen! Maar als er een jongen is met een stukkenzakje, een weduwe met twee penningen, een man met een kroes water, dan stelt de Heiland hun doodgewoon werk tot een rijken zegen. Zoo zal het ook zijn in deze wereldcrisis. Niet de plans zullen bestaan, waarin de menschen een verdrag met de crisis sluiten en een voorzichtig verdrag met den oorlog maken. Maar iemand zal ©en koetje in het leven behouden en twee schapen en van de veelheid der melk zal hij boter en honig eten!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen