EVEN PARKEEREN

W|j allen!

Gedachten vereenigen. Zij' slaan, eén band tusschen een geleerde tussclien de boeken en een boerenknecht tusschen de koeien, tusschen ©en kaal denker en een vitaal meisje van de Meisjesver!eeniging. Gedachten overbruggen de psychologische verschillen tusschen menschen van zeer onde'rscheiden geaardheid. Deze eenheid van gedachten is schoon en zoet. Dat komt omdat gedachten heel iets anders zijn dan begrippen, begrippen komen uit het boek, maar gedachten komen uit de ziel. Een hooger eenheid is niet te vinden, elke eenheid, waarbij' de diepste gedachten elkaar niet ralien, is en blij'ft gebroken en geschonden. Het is dan ook zulk een eenheid der gedacliten, deze eenhteid des Geestes, welke Christus voor Zijh Gemeente heeft gewild en voorbestemd. Met minder mogen wij niet tevreden zijn, omdat onze Heere met minder niet tevreden is. Want de liefde, welke de heilige Wet eischt, is geen lief doen, maar is een onverzettelijke wil tot eenheid. Deze eenheid alleen is naar het Goddelijke voorbeeld, dat zij één zijn gelijk als Wij. Als de priester een offer wil brengen, waarvan de gaven van den profeet buitengesloten zijn, God zal zulk een offer niet aannemen. Daaruit volgt onmiddellijk, dat de door God gewilde eenheid voor een bloot sch-epsel onbereikbaar is. Want zoo wonderbaar als gedachten vereenigen, zoo onverbiddelijk maken zij O'ok scheiding. Wie dal niet ervaren heeft of niet erkennen wil, die is nog nooit van zij'n leven aangegi'epen door 'de macht van een grootsche idee. Die meent, dat het een kwestie van humeur is, een zaak van beleid, maar hij peilt de diepte der tegenstellingen niet. Zoo scliijnt de macht der gedachten een tragische macht te worden, een kracht, die verwoest en uiteenscheurt. De ééne gemeente des Heeren schijnt steeds meer uiteen te vallen in zich steeds vernauwende kringen, die wel op zichzelf dicht aaneengesloten zij'n, wien men de kracht van beslistheid en consequentie niet kan ontzeggen, maar die zich toch afsluiten voor de andere gemeenschappen. Wie zulk een scheiding ontvluchten wil in de gewaande eenheid van een kleurloos christendom boven geloofsverdeeldheid, den profeet het zwij'gen oplegt of hem althans den sp!reektijd rantsoeneert, heeft den schijh gered, maar bet wezen der eenheid verloren. Als de profeet in ballingschap gaat, de priester kan niet anders dan roof plegen in de tienden en het hefoffer. Wat moeten wij! dan doen? Wij kunnen de zaak niet oplossen door naast elkaar te gaan zitten en uit volle borst te gaan zingen: Ai, ziet hoe goed, hoe lieflijk! Als wij het fundament der eenheid niet dieper zoeken, zal ons huis vallen als de winden waaien en de waterstroomen komen! Hoe 'Ontkom ik er aan, dat de gedachten en beweringen van mijb broeder mij' irriteeren? Hoe voorkom ik, dat ik hem kwets e.n op stang jaag, dat er zoodoende een verwijdering ontstaat, die ik wel camoufleeren kan, doch niet verbergen? Zal het mogelijk zijn deze scheiding weg te redeneeren, weg te ooncludeeren ? Zal de eenheid te bereiken zijn doordat sommigen, althans de radicaalsten, enkele woorden mslikken? Zal er ©en verlossende formule worden gevonden? Het allerlaatste waarin ik geloof is in de wetke^ lijke waarde van een verlossende formule! Zal het dan moeilijk of onmogelijk zijn om de eenheid te redden of te herstellen, waar wiji bezig waren elkaar kwijt te raken? Het zal onmogelijk zijn, als wi| vergeten dat wij ook bij het geloovig denken, ons bevinden op het gebied der verlossing van Jezus Christus. Is de Waarheid ten slotte het hoogste goed, die waarheid is ons niet op zichzelf geopenbaard!, maar is een stuk van onze verlossing. Van 'de verlossing van zondaren, die verduisterd waren van verstand, die hun beeld vonden in het woord van den psalmist: ik was een groot beest bij U. Nu wordt het: hoe liefelijk zijn de voeten dergenen, die het goede boodschappien, ook als die voetstappen gaan door collegezalen en sj'nodale vergaderingen. Denkend, formuleerend, wederleggeu'd, staan wij' in dienst van den Heiland der Wereld, den Verlosser van zondaren.

Daar is een Uefelijk woord van Paulus over de kerkelijike bediening. Hij teekent die bediening in haar heerlijk doel: totdat wij de zwakken verstooten, de dooden uitgebannen, de gemeente gezuiverd hebben en zij bestaat uit enkel achtüenkaraats gereformeerden? Neen, zoo staat het er niet. Totdat w ij' allen zullen komen tot de eenigheid des geloofs en der kennis van den Zoon Gods. (Efeze 4:13.) De christen is niet de man, die zij'n tijd vooruit is, hij is de man die in het gelid medeloopt, zich over dten minste van zijü broederen ontfermt en aan hem al zijn gaven ten koste legt om des Heeren wil. Maar indien een broeder of zuster dom zou zij!n of gebrek hebben aan eenige kennis en iemand tot hen zou zeggen: Loop rond! en hen niet lankmoedig zou onderwijzen in de rechte wegen des Heeren... wat nuttigheid is

dat?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen