UIT AMERIKA, XV.

In het begin van de maand Juni vergaderde in South Holland de synode van de Prot. Ref. Churches en wij hadden het genoegen deze zittingen te kunnen bijwonen. Zij waren vooral daarom zoo interessant omdat er enkele dagen besteed werden voor het afnemen van examens van drie candidaten. Deze werden geëxamineerd door de beide leeraren Hoeksema en Ophoff. Dit gaf ons de gelegenheid een indruk te krijgen van de opleiding aan de school dezer kerken, eer) indruk die ons bevestigde in de overtuiging, dat deze kerken zeer positief zijn in de handhaving van de gereformeerde beginselen. Er moge inzake de opvatting van de wedergeboorte en het verbond eenig verschil zijn bij wat wij belijden, deze verschillen zijn m.i. vaji ondergeschikte beteekenis, te meer omdat deze kerken open staan voor gedachtenwisseling en geen binding hebben opgelegd. Ik heb zelfs den indruk, dat er een hunkering is naar gedachtenwisseling met onze kerken in Nederland en méér dan flat: men wil met de Kerken, onderhoudende art. 31, 'in nauwer contact komen.

Deze broeders hebben in Amerika veelszins eenzelfden strijd als wij in Nederland hebben. En zij voeren dezen strijd al bijna 25 jaar lang. Het is een strijd tegen de doorgaande veruitwendiging en verschrompeling van de gereformeerde waarheid in Amerika, een wegzinking, die voornamelijk zich kenmerkt door een al meer toegeven aan de arminiaansche idee, waarvan de amerikaansche kerkelijke wereld vol is.

Het valt dan ook te begrijpen, dat de Prot. Ref. Churches in haar strijd hiertegen zeer sterk den nadruk zijn gaan leggen op Gods souvereiniteit in het leerstuk der uitverkiezing, de basis van alle gereformeerde leven, een accentueering van de gereformeerde leer, die hier wellicht meer dan ergens elders noodzakelijk is. Maar daarom te meer is het wenschelijk, dat er correspondentie komt tusschen hen en ons, samenwerking en gedachtenuitwisseling. Ik hoop dan ook van harte, dat het tot correspondentie zal komen. En, wie weet, kan het ook wel zijn nut hebben wanneer er studentenuitwisseling plaats heeft, en wij in Kampen eens een paar amerikaansche jongelui krijgen, zeg voor een jaar, en omgekeerd een paar van onze studenten Amerika en vooral den strijd der broederen in de Prot. Ref. Churches in dit land leeren kennen.

Deze kerkengroep is slechts klein, maar er gaat een sterke, getuigende kracht van uit. De publicaties zijn, wat beteekenis en omvang betreffen, zeker van niet mindere waarde dan van welke andere Ref. Churches. Ds Hoeksema heeft een zeer vruchtbare pen en de groote uitgeversfirma van Eerdmans ziet er voldoende zakelijk belang in om deze boeken aan de markt te brengen. Bovendien worden de werken van ds Hoeksema goed ontvangen en geprezen in de kerkelijke pers van andere kerkengroepen, zqoals ik in een der voorgaande brieven heb verteld.

Dan worden er wekelijks radio-uitzendingen gegeven van Grand Rapids en Chicago uit, uitzendingen, die zich vooral hierin onderscheiden van alle andere kerkelijke uitzendingen in Amerika, dat het getuigenis uitgaat tot de virereld, niet de arminiaansche „Jezus saves" slagzin met het „it is up to you!" tot inhoud, maar de boodschap: tenzij gij u bekeert, het oordeel is nabij naar haar volle schriftuurlijke beteekenis. Dat deze kerkengroep dus maar klein is, verwondert niet, het gaat dwars tegen den wereldgeest in en het is de wet der kerk, de kerk van alle eeuwen. En de Openbaring van Johannes spreekt er van, dat er tenslotte maar , , twee trouwe getuigen" overblijven. Tellen is naar het vleesch en wie de kerk daarnaar beoordeelen wil, heeft één schema met deze wereld.

We zeiden, dat we het genoegen hadden de synodezittingen van deze kerken bij te wonen. Het was een genot. Er was den ftvond tevoren een bidstonJ, geleid door ds Vos, den man met de „hollandsche ziel", die mij eens vertelde, dat hij bij eiken dienst, ook als hij in het engelsch preekt, in zijn , , stille gebed" voor den kansel voor den aanvang van den dienst in het hoUandsch bidt. Zijn tekst was: „De rechtvaardige .tal uit het geloof leven ".

Ds Vos is voor alles priester, hij is een man met een warm hart, vol liefde en innerlijke ontferming. Velen in Nederland zullen hem kennen door de vele, zeer vele pakjes die hij uit Edgerton heeft verzonden aan hulpbehoevenden in Nederland. Hij heeft er de groote magazijnen in zijn omgeving voor afgeloopen en wist op de manier, zooals hij dat alleen kajQ, autovrachten vol los te maken uit de winkels: mantels, jassen, pakken, jurken, ondergoed, en tientallen paren van schoenen. Zijn oogen stralen je tegen wanneer hij er van begint te vertellen. Een man, die direct je hart steelt, wanneer je kennis met hem maakt. Deze priesterlijke trek domineerde ook in de prediking op dezen bidstond voor de synode. De gemeenten van South-Holland en Oaklawa waren vertegenwoordigd-Heide gemeenten liggen aan den zuidkant van Chicago, een landBouwende bevolking, vol goedheid en gastvrijheid en ontroerende liefde voor hun kerken.

Wat verder ons sterk trof, was de fijne geest van samenwerking, die volkomen eensgezindheid, onderling vertrouwen en kameraadschappelijkheid. De voorzitter van de synode was ds De Jong van Grand Rapids, een man, die correct engelsch spreekt, maar die. wanneer hij in het nederlandsch begint te praten onmiddellijk verraadt, dat hij voor ds Vos niet onder doet. Een man, die geknipt is voor synode-president, goed gehumeurd, zakelijk van inslag en van diepen ernst.

Een speciale avond was gewijd aan het gradueeren der drie candidaten, waaronder een der zoons van a' Hoeksema. Behalve de synode waren hier ook de beide gemeenten uit deze omgeving tegenwoordig. Een der candidaten hield een korte toespraak met als thema: „Christus als prediker", een rede getuigend van gedegen Schriftonderzoek. Hier sprak ook ds Hoeksein^ over de beteekenis van het predikant zijn, waarbij nö allen nadruk legde op het karakter van het d i e n e D' Dienaar des Woords, meer is een prediker niet, fflaa ook niet minder, daarom moet hij geordend zijn a"" de kerk, als het lichaam des Heeren, want alle pr' diking buiten deze ordening is ijdel, en mist autor

teit. Doch niet slechts de ordening, ook de i n h o u d der prediking beslist over de autoriteit. Elke preek moet Christus tot inhoud hebben en niets anders dan deze. Wanneer Christus niet de volle inhoud is, is de prediking geen proclamatie meer met goddelijke autoriteit, is het geen W o o r d-bediening meer.

Het was een kort, kernachtig woord, dat diep insneed in het hart van de kwestie, en waarop iedere vrijgemaakte dominé in Nederland direct en volkomen het „amen" uitspreken zou.

Het waren goede dagen. Zittingen met gesloten deuren kende deze synode niet, er was geen afzonderlijke „publieke tribune", we zaten broederlijk door elkaar; toen het warm begon te worden gingen jassen en vesten uit en werden de mouwen van de overhemden opgestroopt, we hadden goede maaltijden in den basement van de kerk, door de vrouwen van South-Holland bereid en opgediend. Het ging alles zonder deftigheid en ik zou haast zeggen zonder decorum, maar in een geest van volkomen broederlijke liefde, waarin de een den ander gaarne uitnemender achtte dan zichzelven.

Straks gingen deze mannen weer uit naar hun vaak eenzame posten, sommige 2000 en 3000 K.M. weg, maar dragende het getuigenis van onzen Heere Jezus in hunne harten en dat proclameeren zij met groote vrijmoedigheid en getrouwheid, wetend dat het Woord Gods nooit ledig wederkeert maar doet al wat Hem behaagt.

Ik zou deze synodezittingen niet graag gemist heb­ben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen