Balans der Synodocratie

We hebben de balans van Oosterbeek al opgemaakt: verloochend van binnen uit. Wat de sjmodocratisch© aamnoedigers van „Oosterbeek" betreft, ook hier vallen eenige conclusies te trekken, die de balans laten opmaken.

Punt één is: ook het jongste lid van het synodocratische Kamper hoogleerarencoUege heeft thans Oosterbeek afgewezen. Na veel vriendehjke woordenvooraf, zooals men begrijpt. We moeten zelfs erkennen, dat de Benjamin in den Kamperkring — dr Brillenburg Wurth •— zelfs den moed heeft, te erkennen, dat het „niet fair zou zijn", als de synodocraten een j.smaldeel" willen losweeken; hetgeen intusschen toch maar gebeurt en gebeuren moet (het pogen, bedoelen we, de rest weet God) zoolang men de eerlijke methode (van deputaten) weigert en, zelf deputaat zijnde, staat te applaudisseeren (achter' een scherm) als ds Bos zegt: deputaten-arbeid „doorbreken", wat natuurlijk ongeoorloofd was.

Overigens stelt ook dr B. Wurth ons teleur. Hij schaart zich onder degenen, die het gehaspel over „perfectum" (wedergeboren) of „futurum" (te wederbaren) onvruchtbaar vinden. Nu, wij kunnen daar in komen. En de telegrafist Barkey Wolf, steunpilaar van de synode en van "Elsevier, ook. Die vindt (de zaken alweer op zijn kop zettende) dat Schilder's scholastiek de synode van den weeromstuit gedwongen, heeft, even scholastiek te doen: óf die heer ook gelooft in zijn uitspraakjes! Maar dr Wurth moest weten, dat het daar niet over loopt. Hier óver gaat het (als over een heel klein onderdeeltje) dat men EERST zei: God wil niet, dat men van het perfectum ook maar één gekloofde haar afwijkt, en wie het toch doet, moet eruit, en dat men LATER zei (toen wij weggestuurd waren): God vindt het best, dat ge een gekloofde haar afwijkt. Die gekloofde haar is het niet, dr Wurth, maar het misbruik van Gods Naam in stukken, waarboven staat: In naam des Konings. Wist U dat niet?

Voorts meent dr Wurth, dat we moeten doorstooten tot achter de dogmatische en kerkrechtelijke détailkwesties. Dat meende ondergeteekende ook (13 Dec. 1943), maar men heeft eerst gezegd: detailkwesties? ho maar: zaken van leven en dood. En toen kreeg dr G. B. Wurth moed om naar Kampen te komen. Waarom verwringt ook hij de eenvoudigste dingen? Hij heeft te veel gepraat, en te e-weinig geschreven. Vandaar ook bij hem nu v een verkeerde leiding. Vandaar dat hij het belangrijke wél ziet in wat niet op synodaal besluitenpapier staat, maar wat e r w e 1 op staat rangschikt onder de kleinigheidjes. De wereld op haar kop. Een rechter, die een huwelijks-confiict b ij vonnis heeft afgedaan, moet niet, als 't vonnis aangevochten wordt, zeggen: huwelijksethiek is toch zoo'n geweldig ding, praat me niet over dat vonnisje. Hij jokt. Hij weet, dat een vonnis administratie-van-Gods-recht wil heeten. Hij vergooit zijn ambt, als hij zóó zijn lastige critici zich van den hals wil schuiven. Zóó vergooit dr Wurth zijn „ambtelijke" (!) sjaiode (ik spreek op zijn standpunt).

Het droevigste is nu, dat ook een man a's Wurth thans schrijft: ook „ginds" (d.w.z. bij de „vrijgemaakten") wordt meer en meer gezien, dat we sterk uit

elkaar loopen, en dtis — laat Oosterbeek niet de synode critlseeren, doch eens gaan praten met degenen, van wie de synode zei: wij zijn met u uitgepraat, en de kerk mag u niet langerhooren.

En op zulke wankele gronden gaat ook Wurth staan naast Ridderbos, roepende tegen Oosterbeek: z ó ó n i e - t !

Wij wisten dat dit komen zou. Het is goed, dat Oosterbeek het nu ook weet.

Punt twee van de balans: na vijf jaar is men nog niet van onze schimmen af. Maar even vroolijk als vóór vijf jaar repeteert men dezelfde jokkentjes als toen; dr den Hartogh repeteert ze nu via ds Meuleman, zelfonderzoek en zoo meer. Bestrijding van ondergeteekende's gepubliceerde rapport? Geen letter. Hij is nóg niet verder dan zijn gauw-gauw in elkaar geslagen zalvend briefje, in 1944 onderteekend door Cremer en een aantal anderen over dat zelfonderzoek, dat gevaar zou loopen.

Men is van onze schimmen niet af. Want men is van dr H. H. Kuyper's schim niet af. Men roept om een gesprek, maar vermijdt het stelselmatig — althans schriftelijk.

In het punt der broederlijkheid zijn ze nog even ver als in 1944. Er over zuchten, maar niet er naar doen. Dé cirkel sluit zich in 1949 waar hij in '44 begon. Car on revient toujours a ses premiers amours.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen