Zeg mij, wie Uw vrienden zijn!

In „Leer en Leven", Kerkblad voor de classis Haarlem der Christelijke Gereformeerde Kerken, 19 Nov. 1949, schrijft ds J. O. Maris van Haarlem over een art. van prof. dr Clarence «Bouma in „Calvin Forum". Prof. Bouma hief daarin als volgt zijn klacht op na de Oecumenische Synode (volgens vertaling ds Maris) :

„Men is er min of meer verlegen mee, deze welwillende houding van de zijde van sommige der Nederlandse leiders van de Geref. Kerken inzake aansluiting bij de Wereldraad, te verklaren. Schrijver dezes, zowel als anderen uit Amerika, gaven uitdrukking aan hun verwondering en teleurstelling in dit opzicht. Wij in Amerika, die in de praktijk met de Federal Council of Churches te maken gehad hebben en die weten, hoe weinig de vrome verklaringen van zulke georganiseerde groepen van Vrijzinnigen te betekenen hebben, hebben sedert, lang onze mening in deze kwestie bepaald. Om het met een gewone Hollandse uitdrukking te zeggen: we meenden dit station allang gepasseerd te zijn. Metterdaad gaf het debat op de Amsterdamse Synode (bedoeld is: de Oecumenische Synode, V. d. W.) sommigen van ons de gelegenheid een strijd te strijden, waarvan wij dachten, dat de Hollanders die allang geleden hadden uitgevochten."

Zouden de oogen open gaan?

Het ware te hopen.

Maar dan is tevens te wenschen, dat men in Amerika eens gaat overwegen wiè in Nederland eigenlijk de Gereformeerde Kerken zijn. Er is heel wat laster verspreid over de „Schilder-groep". Maar op den duur zal men toch noodgedwongen bepaalde feiten onder oogen moeten zien. Wanneer men daar in Amerika nu eens niet het conflict in de Geref. Kerken sindd 1944 gaat bezien vanuit de vraag: Waar zitten mijn vrienden? maar als men de katholieke vraag eens ging stellen: Waar wordt metterdaad vastgehoudenaan de Gereformeerde confessie? dan zou er veel gewonnen zijn. Wellicht kwam de vraag dan op: Zouden dan tóch de menschen van het „Schilderschisma" de wettige voortzetting zijn van de Gereformeerde Kerken? Zouden wij soms wèrkeUjke V r i e n d"e n gepasseerd, en met mensehen, die niet bereid zijn te strijden, ten onrechte de vriendschap gezocht hebben?

Laat prof. Bouma op grond van officiëele stukken en publicaties eens nuchter oordeelen. De kerken, die hij gereformeerd noemt en waarmee zijn kerken correspondentie onderhouden, handhaven die nog de drie formulieren van eenigheid? Trouwe beüjders hebben zij uit de kerken gestooten. Maar met de Indische bij den Wereldraad aangesloten kerken werken ze dapper mee, benevens met de International Missionary Council. De naam van den zendingshoogleeraar, prof. dr J. H. Bavinck, kan prof. Bouma vinden in de lijst van de „accredited visitors" van de Assembly van den Wereldraad, Amsterdam-1948. Men zegt, dat ameiikanen nogal van concrete voorbeelden houden; welnu, wat zegt prof. Bouma van Het Zendingsblad (Nov. 1949) van de kerken, die hij gereformeerd noemt, hetwelk onder „N ieuws van het zen-dingsfront" (!) de heugelijke mededeeling doet, dat:

1. van 6—12 Nov. er een National Christian Council in Indonesië wordt opgericht, en dat dr W. A. Visser 't Hooft (secr. van den Wereldraad) en de heer Rapson (namens de Int. Miss. Council) aanwezig zullen zijn „om contact op te nemen" (!!!);

2. dat er van 7—17 Dec. 1949 te Bangkok een Oost-Azië conferentie is, waar natuurlijk de javaansche kerken present zijn (dat prof. Chao er ook zal zijn staat er niet bij dezen keer, dat zou al te zeer de menschen wakker maken, je weet nooit wat prof. Zuidema uit zal halen), belegd door Wereldraad en Int. Zendingsraad;

3. dat er een indonesische vertaling is uitgegeven van de Noodleotuur-commissie te Batavia van de conclusies en resoluties van de eerste Assemblee van den Wereldraad van Kerken (er staat ook bij, dat een uitleg van Dr (Ds? ) D. Bakker Sr zal verschijnen over het Kort Begrip; ja, ja, men is Faukelius nog niet vergeten, al krijgen ook Van Dusen en Niebuhr een plaats in het oecumenische pantheon!).

Ter informatie diene, dat Het Zendingsblad in duir zenden exemplaren verspreid wordt en onder redactie staat van ds J. C. Gilhuis (zendingsdeputaat), ds B. Richters (directeur Zendingscentrum) en ds H. A. Wiersinga (zendingspredikant).

Laat men in Amerika — en ook hier in Nederland — eens bedenken, dat we niet op deze dingen wijzen omdat we van ressentiment vervuld zijn tegen hen, die ons uitwierpen, of dat we een soort geest-drijvers willen zijn. Wij attendeeren hierop om te waarschuwen en op te roepen tot de vandaag zoo noodzakelijke vrijmaking. Laat prof. Boiuna voorts bedenken, dat ook zijn kerken geïnfiltreerd worden door pro-oeoumenische invloeden van de nederlandsche synodale kerken uit. In het door hem geredigeerde „Calvin Forum" van Juni-Juli 1949 vraagt George Stab, die evenals

prof. Bouma aan het Calvin Seminary verbonden is, „begrip" voor prof. dr J. H. Bavinck, die zijn spijt erover betuigt, dat zijn kerken niet aangesloten zijn bij den Wereldraad. („Because we stand on the outside, we have no sounding board").

Wij kunnen voorts hetzelfde zeggen in verband met de Christelijke Gereformeerde Kerken. Het is nist voldoende als prof. Chao in „De Wekker" bestreden wordt. Laten deze kerken de wolven zien, vlak bij huis. Laten ze mèt ons den strijd openen tegen het huidige gedeformeerde „gereformeerdendom", dat flirt met de Wereldkerk en niet consequent calvinist durft te zijn. Ook hier geldt het weer (er is zelfverloochening voor noodig om het in practijk te brengen!), dat dan niet allereerst gevraagd moet worden: waar zijn mijn vrienden van de partij of van de organisatie? maar: waar zijn zij, die c o n f e s s o r e s willen zijn ? Ook de Christelijke Gereformeerde Kerken worden door het relativisme bedreigd van de zijde van prominente figuren van de V.U., de a.r.-partij, enz. Dank zij de machinaties der synodale zendingsmenschen zullen zij op hun zendingsveld op Celebes in groote moeilijkheden komen, zoo zij die niet reeds hebben. De mede met behulp van synodalen gevormde Raad van Kerken in Indonesië zal alles op aUes zetten om de toradja's in te schakelen in de oecumenische wereldkerk (ds A. Bikker en pandita S. Bomkong waren trouwens reeds op de conferentie van Makassar present). Zien de chr. gereformeerden ook niet mèt ons de gevaren van de z.g. christelijke pers, die naast vrome meditaties filmster-advertenties en pro-Wereldkerk-nieuws in de gezinnen brengt? o v g e g eh e z w m w v h v

Er is een „tegenwoordige nood". In den nood leert men zijn vrienden kennen. Het is tijd, dat vriendjespolitiek eens gestaakt wordt. Met handjes geven aan huurlingen en verdacht maken van herders is nog nooit een strijd tegen wolven gewonnen. Ten aanzien van de geboden vriendschap (en vijandschap) dient kleur bekend. h v A v w

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen