Naar het Diensthuis teruggekeerd

DE OPEN POORT.

I

Zoo hebben dan toch de geheime onderhandelingen resultaat afgeworpen. Drie predikanten en enkele leden hebben het spit afgebeten. Zij zijn na intieme, hartelijke gesprekken met de overzijde tot overeenstemming gekomen. Zie je wel, als je maar praat. Nu blijkt toch wel, dat de synode van Groningen ongelijk had met haar „voorshands alleen schriftelijk".' Ach, al dat geschr^if. Je ziet er geen eind aan. En het geeft maar aanleiding tot misverstand. Neen, samenspreking. Deur op slot. Met elkaar om de tafel. •Dan krijg je sfeer. En begrip. Uit de verte kun je je tegenstander eigenlijk niet goed beoordeelen. Maar als je met hem praat! O, wat valt hij mee! Hij is enkel vriendelijkheid. En je gaat verstaan: hij kon op zijn standpunt eigenlijk ook niet anders. En hij wil niets liever da; n vrede en eenheid. Wat is er toch een wantrouwen gezaaid! Die ellendige achterdocht! Als dat nu eens ophield, en men ging samenspreken. Dan was de zaak zóó in orde. Dat velen in de vrijgemaakte kerken daar toch zoo op tegen zijn. Is men dan blind voor de vrucht, die de samenspreking zoo kenneUjk heeft afgeworpen?

Want wat is er door samenspreking niet bereikt? De poort staat open.

Daarboven in groote letters: WELKOM. Groen en bloemen. Vredespalmen. De proclamatie bij den ingang vermeldt: Predikantlh, ouderlingen en diakenen kunnen zóó weer brj ons in 't ambt, komen, vooral als ze flink wat volk meebrengen. De tractementen, ook

van emeriti, zijn verzekerd. Of er eventueel nog schuld beleden zal worden en door wie, daarover kan gehandeld worden „naar bevind van zaken". Wie kan nu nog weigeren binnen te gaan? Wie durft het nu nog aan het „zelfstandig kerkbestaan" voort te zetten?

DE POORTWACHT.

ZÓÓ is de „verschijning". Maar nu het „wezen"? Zoo is het „uitwendig". Maar nu „inwendig"? Zoo toont zich het geval , ^aan deze zijde van de scheur". Maar „aan gene zijde van de scheur"? O, maar je komt niet zóó maar binnen. Ta ta, néé maar, dacht men soms, dat verschijning en wezen elkaar dekten?

Mis, maat.

Want er is ook nog een poortwacht. En die is, zeker, vriendelijk, heel/vriendelijk. Maar er moeten ook zaken gedaan worden. En nu kan en moet de tóón heel liefeUjk zijn. En nu kan men, lang praten en kort praten. Maar (eigenlijk beteekent „samenspreking"' natutu-lijk: spreken van de poortwacht alleen. Die dicteert. Die decreteert. Die stelt eischen. U zegt: ja, maar dan moet je geen samen - spreking houden. Hoe kunt U zoo vergeetachtig zijn? Weet U dan niet, dat dezelfde Utrechtsche synode die deputaten benoemde voor samen - spreking, zonder af te wachten het door haar zelf gevraagde overleg, nieuwe leeruitspraken oplegde met bindend gezag en bovendien verklaarde, dat de zakelijke inhoud van 1905 en 1942 niet mocht pr ij s-gegeven worden?

O zoo.

Nu, dat is dan volkomen in de hjn.

Ja, nu moet U niet komen aandragen met het zeggen van de pas gehouden Haagsche Synode: in samenspreking konden de vrijgemaakten ons misschien wel van ongelijk overtuigen. Want vanzelf is dat een theoretische mogelijkheid, die men open kan houden, maar practisch gebeurt dat natuurUjk niet, omdat de poortwacht eenvoudig gelijk heeft.

Dat is immers pas gebleken in de samenspreking met de zooeven bedoelde leden der vrijgemaakte kerken?

De poortwacht mocht natuurUjk geen stap achteruit doen. Zij kon geen van haar eischen laten vallen.

En ze deed twee dingen.

Ze visiteerde de bezoekers eerst op verboden (vrijgemaakte) wapenen.

En toen toetste ze hen op onderwerping aan de synodale besluiten.

Zoo maakte men b.v. Ds B. A. Bos heel wat lichter, toen men hem de Augustus 1948 geuite eischen en bezwaren eenvoudig liet afleggen.

De eisch van gemeenschappelijke schuldbelijdenis?

Van schuldbelijdenis „dezerzijds"? Van schuldbelijdenis „generzijds"? Waarvan Ds Bos schreef: eerst schuldbeUjdenis, vóór alle dingen schuldbelijdenis? Leg af.

De eisch om de bindingen ongedaan te maken? Leg af.

De eisch tot terugneming van de vonnissen inzake schorsing en afzetting? Leg af.

De eisch om goed te maken wat nog kan worden hersteld? Leg af.

Het bezwaar, dat men nagelaten heeft, conscientiebtndende besluiten duidelijk met Gods Woord te bevestigen? Leg af.

Het bezwaa^ dat men van de leerkwestie een ordekwestie gemaakt heeft? Leg af.

Het bezwaar, dat men alleen mondeling wilde samenspreken, hoewel bekend was, dat men alleen schriftelijk mocht handelen, enz. enz. — leg af, leg af.

En niet zonder blijdschap en zelfvoldoening schrijft de poortwacht-pers, dat men het dogmatisch en kerkrechtelijk standpunt trouw heeft gehandhaafd, en de bezoekers zich daaraan onderwierpen.

Toen was de s a m-e n - spreking geslaagd. Men had overeenstemming bereikt.

In de oudheid zei iemand in een bepaalde situatie: . het is moeilijk, geen satire te schrijven. zulke situaties beleeft men ook heden. Inderdaad,

De Schrift spreekt over degenen, die een schoon gelaat toonen naar het vleesch.

En waarschuwt tegen hen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen