HET ZUCHTEND SCHEPSEL

OP EN OM 'T KERKPLEIN

Het behoort mede tot de historische cultuurtaak van ons geslacht de lagere schepping dienstbaar te maken aan het mensenleven, opdat dit mensenleven des te beter dienstbaar zij aan de glorie van God. De HERE onderhoudt en regeert die schepselen, „om de mens te dienen, teneinde dat de mens zijn God diene".

Zo luidt de opdracht: de hof te bouwen, de aarde te onderwerpen, heerschappij te hebben over haar „volheid".

Voor dat schepsel bracht daarom óók de zondeval vloek, brengt de zonde nog steeds lijden, gelijk ook het herstel door de Christus en de nieuwe gehoorzaamheid zegen brengt.

Zegen!

De rechtvaardige, de man, die de HERE vreest, kent het leven van zijn beesten. De Israciietische boer, die de wet zijns Gods liefhad, wachtte zich de dorsende os te muilbanden. En waar het vierde gebod in ere is, daar breekt ook voor het vee, dat immers in het arbeidsrhythme van de mens is opgenomen, naast de zes arbeidsdagen de sabbath aan. Het maakt ook vandaag voor een werkpaard nog een groot verschil, of de baas „met vee en magen" de sabbat viert, ja dan neen; of hij ouderling in Gods gemeente is dan wel aapjeskoetsier. In het eerste geval staat de bles op stal, in het tweede geval gaat hij naar de stad als 't Zondag is.

Zo is het navenant met andere schepselen. In een bekend lied zingen de gelovigen van de Christus:

Onder Uwe heerschappij zijn wij zalig, zijn wij vrij.

En de lagere schepping weerkaatst van dat lied de echo.

Wanneer de goddelozen op het kussen komen, worden de dagen voor de mensen èn voor de beesten én voor het ganse schepsel boos. Toen Babels koningen aan de macht waren, die zonnekoningen, die zich de brengers waanden van een gouden eeuw, werd niet alleen het Huis des HEREN beroofd van zijn tempelschatten, werden niet alleen de huizen in Jeruzalem leeggeplunderd, maar ook de Libanon moest het ontgelden. Babels vorsten hebben er huis gehouden als Hermann Goering in het Reichswald, in de houtstand van de Lage Landen en in de onmetelijke wouden van Noorwegen. Terwille van de „Kultur" heeft de laatste Europa, voor de afvallige cultuur van Babyion hebben de eersten de Libanon kaalgekapt. Voor de verfraaiing van Nebukadnezars paleizen en van de tempels van Babels goden werd er in de oypressenwouden en de céderbossen op Libanons hellingen een ware ravage aangericht. Natuurschending was Babels cultuurschande. En het is meer dan een dichterlijke strofe, het is profetische verkondiging van evangelie wanneer Jesaja het bevrijde kerkvolk bij de dood van Babels koning in zijn bevrijdingslied de woorden op de lippen legt:

Zelfs de cypressen verheugen zich over u, de ceders van de Libanon: „Sinds gij neerligt, klimt niemand naar ons op om ons te vellen" (14 : 8).

Het ganse schepsel zucht.

Het is der ijdelheid onderworpen.

Profetisch doorboorde oren vernemen zijn geklag.

Het is meegenomen, in dienst gesteld van de kermis der ijdelheid.

Misbruikt, geschonden, onteerd.

In de cultuurschande van bommenfabrieken en van Hollywood.

Het zucht.

Het ziet reikhalzend uit naar bevrijdingsdag.

Waarop de bergen van de EUzas zullen vrede dragen.

De heuvels van de Veluwe en de kopjes van Transvaal heilig recht.

Welnu: Jezus komt.

Daarover mogen de stromen, de Rijn, de Maas, de IJssel en de Vecht vrolijk zingen, de cypressen en de cederbomen van de Libanon.

Die bijbeltaal is méér dan dichterlijke overdrijving.

Ook de natuur zal zich verblijden, wanneer bij de ondergang van de Antichrist de natuurschending, die cultuurschande ten einde is.

Maranatha!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen