Op de oorlogsvloot in 1688.

II.

»Maar, " zoo vroeg een der krijgslieden, »maar waaraan zullen wij bekennen, dat de Heere met ons is als voortijds met zijn Israël? "

»Die teekenen zijn, dunkt mij, ook voor dezen tocht duidelijk, " hernam de leeraar. ^Opmerkelijk toch is, dat de vaderen des vaderlands tot dezen tocht zoo eenparig besloten hebben. En die algemeene lust en moed des volks is gewis van God, die harten neigt als waterbeken. Toen ilsraël optrok, om die van Jabes te ontzetten, viel de vreeze des Heeren op het volk, en zij gingen uit als een eenig man, zoo is het ook te dezen dage."

»Goed en wel, " merkte een der hoorders op, »maar daar zijn ook teekenen van afkeuring over dezen tocht. Hoort hoe de storm giert door de touwen van ons schip. Wij drijven hier alleen. Onze kameraden zijn verstrooid. "VVij mogen blij zijn als wij het leven er af brengen."

»Daar is nog eene andere verklaring voor deze stormen, " antwoordde de predikant. »Immers dus wil de Heere het geloof en vertrouwen van de zijnen beproeven, die niet haasten, om God te verlaten, schoon die vertoeft. Want zij, die Voor de goede zaak, ja op Gods bevel uitgaan, hebben niet dadelijk de overhand. Het geloof is een bewijs der dingen, die men niet ziet. Ingeval God altijd aanstonds hielp, waarin zouden wij ons geloof betoonent Ziet, hoe 't Israël ging, wanneer zij te Mispa op Gods mond vergaderd waren, om tegen Benjamin te strijden; zij worden nochtans tweemaal geslagen. Doch in ootmoedige gebeden met een bestendig vertrouwen aanhoudende, sloegen zij dien ganschen stam, zoodat er maar 600 man ternauwernood afkwamen."

Daar klonk over het dek des schips het commando des kapiteins, welk aan het gesprek een einde maakte. Ieder ging in tot den arbeid, welke hem opgedragen was, of trok zich terug in kleiner kring.

Tegen den avond werden allen gecommandeerd tegenwoordig te zijn bij het avondgebed, waarin de leeraar zou voorgaan. Voordat deze dit deed, sprak hij het volgende :

»Ik keere mij, vóör ik in den gebede ga, tot u, veel waarde Christenen, die uitgekozen zijt tot deze heerlijke expeditie. Gij zijt ook heden na aan den strijd, geeft mij dan verlof, dat ik, naar den plicht van mijn gimbt, tot u zegge: Uw harte worde niet week en vreest niet, en beeft niet, en verschrikt niet voor hun aangezicht. Want het is de Heere, uw God, die met u gaat, om voor u te strijden tegen uwe vijanden, om u te verlossen" (Deut. 20":34) Gij, die zoo vaak bewijzen gegeven hebt, zult u in deze goede zaak geenszins ontrekken. Maar rtien geeft het paard nog wel een spoor, al is het aan het gaan.

En wat zijn er niet al redenen, die de kloekmoedigen tot opwekking kimnen dienen! Het puik der helden is bij u uit Duitschland, Frankrijk en Nederland. Ja, de doorluchtigste vorst van Oranje gaat u voor. Kon de schippei; eertijds moed houden, die Julius Caesar voerde, op wien het Romeinsche volk zag, onze zeelieden mogen dan wel moed houden, want zij voeren den vorst, waar de gansche Christenheid op oogt. Wanneer Israël in de beroeringe Absaloms optrok, bleef David op de begeerte des volks te Mahanaïm, omdat hij meer was dan tienduizend van hen. Doch onze vorst, die niet minder is, treedt met ons in hetzelfde gevaar.

En om u de krachtigste reden van manmoedigheid te geven, die ooit een krijgsman gehad heeft, de Heere, die een Krijgsman is en wien de krijg is, is met u. De overwinning Israels zal u niet liegen. Hij, bij wien geene verandering is te verlossen door velen of door weinigen, zal u ook bijstaan. Want Hij weet zijn volk te helpen:

1. Door onverwachte middelen. — Hij baande Israël een weg door de zee.

2. Door geringe middelen. — Hij Het de muren van Jericho nederstorten door het geblaas der bazuinen, door fakkelen en kruiken die verbroken werden.

3. Door tegenstrijdige middelen. — De roofgierige raven moesten Elia spijzigen. En wie weet of de winden niet voor ons zijn geweest, die onS hebben tegengehouden, opdat wij ter bestemder tijd de rechte haven mochten aandoen? En om te sluiten, beroep ik mij op de reden, waarmede gij uzelven een riem pleegt onder het hart te steken. Gij hebt niet noodig, dat u iemand zegge, wat uw eed en plicht medebrengt. Het zeggen van Lipsius is u bekend: »dat wel iemand strijdende overwonnen heeft, maar niemand vluchtende." Staat dan vast en ziet het heil des Heeren, dat Hij heden aan u doen zal. Hij zal u versterken; want Hij is uwe kracht. Hij. zal u bewaren, want Hij is de bewaarder Israels. Hij zal u verlossen, want Hij zoekt zijn verdrukt volk te verlossen. Daarom zult gij Hem loven over de menigvuldige verlossing zijns aangezichts. Hij zal u met overwinning kronen, want de zegen zal voor Hem zijn en tot roem van zijnen grooten naam dienen. Dat geve u de Heere der heirscharen met alle heil en voorspoed. Amen, ja, amen."

Een ernstig en vurig gebed klom na deze rede op tot den troon der genade. Toen klonk het nog eens over de watervlakte;

De Heer zal opstaan tot den strijd. Hij zal zijn haters wijd en zijd Verjaagd, verstrooid doen zuchten, enz.

Den 2den November was de storm eenigszins bedaard. De vloot was echter toen niet meer in de Noordzee. Voor 't grootste deel was zij in Hellevoetsluis weer binnengevallen. Ook ons schip kwam daar den 2den November binnen.

De predikant gaf de gedachten, hierboven medegedeeld, aan de drukpers over, en eer de vloot weer uitvoer, wees zijn geschrift »den voortreffelijken helden, welke onder het beleid van den doorluchtigsten Vorst van Oranje uitgaan, om de eerste hand te slaan aan het zwaard, dat voor de Protestantsche religie en de vrijheid van Engeland opgenomen werd", het »heldenspoor" aan.

DE GAAY FORTMAN,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen