Voor Kinderen.

Klein begonnen.

Van Stanley hebben ook de jongere lezerS zeker dezer dagen wel gehoord. Gedurig toch spreekt men over den beroemden reiziger in Afrika, 't Zal hun dus wel aangenaam zijn te vernemen, wie eigenlijk die Stanley is,

Stanley werd in 1841 geboren te Denbigh in het land van Wallis (Engeland). Zijn echte naam is John Rowland. Zoo werd hij gedoopt en zoo noemde hij zichzelf eenige jaren lang, In zijn eerste kindsheid noemde men hem John Bach; Stanley is slechts een naam, dien

hij later gekregen heeft. Hij was de zoon van arme lieden.

Zijne kinderjaren liepen voorbij zonder iets belangrijks. Zeer jong ging hij naar Amerika, waarheen zijn verlangen naar eerzucht en grootheid hem riepen. — Als matroos op een schip aangenomen voor den duur van den overtocht, ontscheepte hij te New-Orleans. Op het venster van eenen kruidenierswinkel las hij »Aboy wanted." (Men vraagt een leerjongen) Nu trad hij binnen.

»Gij hebt een leerjongen noodig? " zei hij tot een oud man, die daar achter de toonbank bezig was met een blad te lezen.

De oude man hem over zijn bril beziende, antwoordde:

»Ja, maar wat kunt gij? "

»Wel, ik kan nog al goed schrijven? ”

»Laat ons zien, " zeide de kruidenier, terwijl hij zijn blad op zij legde..en den jongeling pen, , papier en inkt voorlei. »Zie, op dien linnen zak staat de naam van H. M. Stanley, schrijf dien na."

De jongen schreef, en de kruidenier, wiens naam hij geschreven had, was tevreden over de proef; hij plaatste den kleinen Engelschman in zijn winkel en werd zoo met hem ingenomen, dat hij hem als zijn zoon aannam en hem zijn naam schonk.

En zoo werd John Rowland, Henry M. Stanley. —

Nu wij over Stanley spreken wil ik u nog iets verhalen van hem en wel in zijn eigen woorden. Hij zegt:

»In een der donkerste oogenblikken op mijn reis door Afrika, toen ik hopeloos verloren was zonder Gods tusschenkomst, deed ik in de eenzaamheid van het woud een gelofte, dat ik Gods hulp zou erkennen en belijden voor de menschen.

»Een stilte als van den dood omringde mij; het was middernacht; ik was verzwakt door krankheid, uitgeput van vermoeienis en wachtte met ongerustheid op mijn blanke en mijn zwarte metgezellen, wier lot mij onbekend was. In dezen toestand van lichamelijk en geestelijk lijden riep ik tot God om mij mijn volk terug te geven. En ziet, geen negen uren later steeg mijn blijdschap ten top. Onze mannen kwamen en inijn wensch was vervuld."

Wat ge ook vergeten moogt vrienden, onthoudt dat laatste; het leert ons zeer veel. Dat zult ge later nog beter inzien dan thans.

AAN VRAGERS.

Op een vraag omtrent Achitofel, die in Absaloms geschiedenis voorkomt, kunnen we antwoorden, dat de naam beteekent sBroederder dwaasheid.'' Men meent wel eens, dat hij de grootvader was van Bathseba, Davids vrouw, en dat hij door haar tusschenkomst aan David's hof gekomen is. Van hem is ons overigens niet veel bekend. Niettegenstaande zijn naam was hij een wijs man, en de vertrouwde raadsman van David Doch hij ging over tot Absalom en stelde hem een plan vOor, dat welberckend was om het leger van David te doen verslaan. Maar Husai was hem te slim af. Dit verbitterde Achitofel zoodanig, dat hij nu een ware »broeder der dwaasheid" werd, door zich met opzet en overleg te verhangen. Het eerste voorbeeld, in den Bijbel vermeld, van iemand, die zoo iets on tzettends als een zelfmoord heeft begaan.

VOOR WEETGRAGE LEZERS.

We hebben onlangs over 't lezen gesproken ; doch daar behoort iwg. iets bij.

Men kan lezen op twee ma^iieren. Of zóó, dat men er allereerst alleen zelf \^at aan heeft, of wel zóó, dat ook anderen er wat van vernemen. Het eerste geschiedt meestal onhoorbaar, alleen met de oogen; het laatste hardop, zoodat oogen, mond en ooren bezig zijn. Vele menschen zijn zelfs aan de eerste wijze van lezen zoo gewend, dat zij iets niet zoo snel en goed begrijpen als zij 't hardop lezen, als wan neer zij 't alleen met de oogen doen. Bij hen die weinig lezen is 't net andersom.

Alsi ik nu eens den vrienden en vriendinnen vroeg: »Kunt gij al lezen? " dan zouden zeker de meesten antwoorden: »Dat is ook een vraag. Dat kon ik al vóór jaren. Hoe zou ik anders weten wat hier in de Heraut staat? ”

En toch, weest niet te haastig en wordt niet boos, als ik u zeg, dat er misschien nog we deze of gene is, die wezenlijk toch niet lezen kan. Ik bedoel dan de tweede soort van lezen, hardop. Want dat goed te doen, is een moeilijke kunst, en de meeste menschen verstaan die waarlijk niet.

Al kunt ge ook alle moeilijke woorden goed uitspreken; al hapert of stottert gij niet, slaat geen regels over en al huppelt gij niet over alle komma's en punten heen, toch is 't best mogelijk, dat ge nog een zeer slecht en vervelend lezer zijt. Dat komt daardoor dat iedereen denkt: ik kan lezen, en daarmee uit, zonder te vragen hoe hij het doet. Men is te vreden als men zelf maar vat wat er staat. Maar om te weten of gij werkelijk lezen kunt, moet gij te raad gaan bij hen, die u hooren lezen, en dan kon het wel zijn dat het u niet meeviel.

Intusschen wat iemand niet kent, kan hij leeren. En daarom willen we over die leeskunst nog gaarne eens spreken. Vooraf echter moeten we zeggen dat die kunst allereerst meebrengt niet kunstig of kunstmatig te lezen. De menschen b. v. die lezen: »Deze vroolijke jon-g'ens sprin-g'en als de vis-SChen in het water, " vinden dat zeker heel kunstig, maar liet is met dari belachelijk eiï leëlijk ook. Wij moeten vooral natuurlijk lezen; dat is de eerste stap op den goeden weg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen