Buitenland.

Engeland. Beweging in de Congregationalisiische kerken tot emancipatie der vrouw.

In de Congregationalistische kerken van Engeland, die hun oorsprong vinden in de Independenten van het laatst der i6de eeuw, is eene beweging op touw gezet om de vrouw dezelfde rechten in de kerk te geven als aan den man verleend werden.

Er is in Engeland reeds veel op dit gebied veranderd. Vijftig jaren geleden werd te Londen een convent gehouden tot wering van de slavernij. Sommige Amerikaansche vereenigingen tot bestrijding van de slavernij zanden vrouwen als hare afgevaardigden naar Engelands hoofdstad. Daar gekomen vernamen zij dat het haar niet zou worden toegestaan om aan de beraadslagingen van het convent deel te nemen uit vrees dat daardoor een antecedent gesteld werd, dat verreikende gevolgen hebben kon. Maar nu is dit alles anders geworden. Dames treden in Engeland op als presidenten van comité voor allerlei doeleinden, zij houden toespraken voor een gemengd publiek over de plaats en de taak der vrouw; zij zijn in de gelegenheid om academische graden te verkrijgen; sommige oefenen de geneeskunde uit, zij treden op in verschillende ambten, niet het minst als onderwijzeressen der jeugd, en nu komt de vraag aan de orde: als op het gebied der maatschappij de diensten der vrouw gezocht worden, waarom zou dan dit ook niet geschieden op het terrein van de kerk ? Reeds arbeiden vele vrouwen aan de uitbreiding van het Koningrijk Gods, waarom zou dit niet op ruimer schaal geschieden? Twee eeuwen geleden liet reeds de Society of Friends vrouwen als gods dienstonderwijzeressen en als predikers optreden en vóór honderd jaren moedigden de eerste methodisten de vrouwen aan om deel te nemen aan arbeid tot bekeering van zondaren, in Amerika hebben sommige kerken vrouwen tot herders en leeraars, terwijl het Leger des Heils onder zijne soldaten, luitenants en kapiteins vele vrouwen telt, zoo zelfs dat de dochter van den generaal Booth den rang van »Maréchale" bekleedde.

Waarom zouden dan de kerken niet meer gebruik gaan maken van den dienst der vrouw, niet alleen om barmhartigheid uit te oefenen, zieken en ellendigen te verplegen en te helpen, maar ook om in de kerken als prediksters op te treden? Verkoos de verheerlijkte Middelaar toen Hij uit de banden van den te niet gebrachten dood verrees, niet Maria tot verkondigster van de blijde tijding der opstanding? Maar het woord van den apostel Paulus: slaat de vrouwen zwijgen in de gemeente" staat daartoe in den vteg. Vandaar dat op eene meeting van de Congregational Union te Southport gehouden, toen in eene sectie »de plaats en de aibeid der vrouw" besproken werd, eene dame beweerde dat zij al de plaatsen waarin Paulus over de vrouw spreekt aan een nauwkeurig onderzoek had onderworpen, maar tot de overtuiging gekomen was, dat deze wel geldig waren voor de Grieksche kerken van Ephese en Corinthe van die eeuw, maar niet van kracht zijn voor den tegenwoordigen tijd Toch was die dame nog zoozeer met op de weg der emancipatie voortgeschreden dat zi durfde beweren dat vrouwen ook tot herders en leeraars mogen beroepen worden. Maar zij meende dat er niets tegen was; maar alles er voor, dat in de vergadering der gemeente vrouwen toespraken hielden tot bevordering van het geestelijk leven. Een predikant ging bij die meeting nog een schrede verder. Onder toejuiching van de menigte die de meeting bijwoonde, zejde hij dat als de Congregationalistische kerken van Engeland niet de hand ook op de vrouwen legden om den arbeid van herder en leeraar in de kerken te verrichten, zij daartoe he gunstige oogenblik lieten voorbijgaan.

Geen poging werd gewaagd om op grond der Heilige Schrift aan te toonen, dat de Heere de vrouw er voor heeft bestemd om ambtsdrager te zijn op het terrein der maatschappelijke samenleving of op dat der kerk, geen woord werd gesproken of het al dan niet uit Gods Woord blijkt, dat de vrouw er door den Heere voor bestemd is om in het publieke leven op te treden. Men haalde eenige voorbeelden aan uit de geschiedenis der kerk en der wereld van moedige, deugdzame vrouwen daarna eenige uitspraken van kinderen dezer eeuw, betoogde voorts hoe nuttig de vrouw zou kunnen arbeiden, om ten slotte een uitspraak van Gods Woord, die tegen dit alles is, op zij te zetten door te zeggen, dat dit woord wel beteekenis had voor de gemeente

van dien tijd maar niet voor onze eeuw. Wij wagen tot verklaring van het verschijnsel, dat men de vroutv op den voorgrond wil dringen, de onderstelling, dat de leiders der Congregationalisten beginnen in te zien, dat het volk hen ontglipt, doordat de tegïnwoordige leeraars der Congregationalisten over het algemeen genomen kennelijk van de belijdenis der vaderen zijn afgeweken. Nu moeien er middelen gezocht om het kwijnend leven der keiken op te beuren. In plaats van terug te keeren tot de wet en het getuigenis, zoekt men heil in de vermeerdering van werkkrachten en van zulke krachten, die door nieuwheid prikkelen. Vrouwen als prediksters is wat ongewoons, waardoor een tijdlang ahhans de nieuwsgierigheid wordt opgewekt. Wij vonden te meer vrijheid om deze onderstelling uit te spreken, omdat op dezelfde meeting ds meening werd Verkondigd, dat men door schoon gezang de menigte naar de kerk moest zoeken te lokken. Na al hetgeen we zoo nu en dan uit de Congregationalistische kerken vernemen, moeten wij het den bekenden prediker Spurgeon toegeven, dat de afval van Gods Heilig Woord nog sterker is in de Congregationalisiische kerken dan wel in de Baptistische gemeenschappen.

Omtrent Spurgeon vernemen wij dat hij steeds in beterschap toeneemt, Den i8den October werd in de Tabernakel, het bedehuis waarin Spurgeon gemeenlijk predikt, een brief van den geliefden leeraar voorgelezen, waarin hij mededeelde dat hij weldra naar Wentone hoopt te vertrekken en dat Dr. Pierson van Amerika zou overkomen om een tijd lang voor hem te prediken, terwijl de geneesheer hem hoop gegeven had op herstel, > Ik ben nu de schuldenaar van alle kerken en van alle klassen der maatschappij, " voegde hij er aan toe, erkennende dat het gebed van zoovelen het middel geweest was, waardoor hij van den rand des grafs werd gered,

WiNCKEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen