Bestrijding van den Vaccinedwang.

Amsterdam, 23 November 1900.

Gelijk te verwachten was, heeft de invoering van den Leerplicht opnieuw den strijd tegen den vaccine-dwang aangewakkerd.

En terecht.

Een Overheid die in den Leerplicht zegt: „Uw kind moet naar school"; en in de Vaccine-wet: „Uw kind mag niet op school, " weerspreekt zichzelve. Reeds bij de behandeling van de Leerplichtwet is dan ook opgemerkt, dat een goede wet om het schoolgaan te bevorderen, in de eerste plaats bedacht had moeten zijn op middelen, om de oorzaken van het niet-schoolgaan weg te nemen.

Nu bleek uit de Statistiek, dat een goede 1000 kinderen niet op school kunnen komen, omdat ze niet gevaccineerd zijn, en de ouders tegen de vaccinatie bedenking hebben.

Logisch ware alzoo alleen één van deze drie geweest, om i". ofdeongevaccineerden toch toe te laten; of 20. om de niet-gevaccineerden met geweld te doen vaccineeren; of 3". om afzonderlijke maatregelen te nemen, dat de ongevaccineerden toch onderwijs kunnen ontvangen.

Het eerste wilde men niet. Het tweede dorst men niet. Het derde kwam niet bij de Regeering op.

Toch kan de zaak niet zoo blijven zitten. Dat voelt ieder, en gevoelen bijzonder sterk de tegenstanders van den vaccine-dwang, die veel talrijker zijn, dan men gemeenlijk waant.

Al kent toch de Statistiek slechts 1000 kinderen die deswege van school blijven, men vergete niet dat er duizenden ouders buitendien zijn, die tegen de vaccinatie zeer ernstige bedenkingen hebben, maar die, geplaatst voor de harde keuze, om óf hun kind onbruikbaar voor het leven te laten opgroeien, óf ze te onderwerpen aan een kunstbewerking die ze uiterst bedenkelijk vinden, door den nood gedrongen zich onderwerpen.

Voor wie geld heeft, ontstaat die nood niet. Zulk een toch geeft aan zijn kinderen privaatles. Maar wie dit niet kan, de arme en de kleine burger, die voegt zich, tegen zijn overtuiging in, omdat hij acht, wel zich zelven, maar niet zijn kind aan zijn overtuiging te mogen opofferen.

Het perfide karakter van dezen indirecten dwang is toch juist, dat hij den rijke vrij Iaat en den arme treft, en speculeert op de liefde van den vader voor zijn kinderen en op zijn angst voor hun toekomst.

Het standpunt daarbij is niet, dat we geen ziekte zouden mogen bestrijden. De Schrift zelve roept ons tot die bestrijding op, en ieder onzer voert den strijd tegen krankheid en dood in schier elk ander geval.

Ook is ons standpunt niet, dat de Overheid ten deze niet mag optreden. Wel terdege moet de Overheid maatregelen nemen, om gezonde levensvoorwaarden te scheppen, door lucht en water zuiver te doen houden, en evenzoo door te isoleeren en te ontsmetten als er een ziekte juitbrak. Het was in Israël met de melaatschen niet anders.

Zelfs zou er geen bedenking tegen bestaan, dat de Overheid een bepaalde medicatie verordende, zoo maar de medicatie wetenschappelijk vaststond. Maar van welke medicatie geldt dit?

Rusteloos spreken de artsen elkander tegen, en wat een tijdlang onder hen voor vast en zeker gold, wordt in een volgende periode weer algemeen verworpen. Denk slechts aan het vroeger schier als panacee geldende aderlaten, dat nu bijna in onbruik is geraakt. Hoeveel zenuwen met bromkali gestild zijn, met geen ander gevolg dan dat het bloed werd bedorven, ligt nog versch in het geheugen. Vastheid en zekerheid is er ook in de medicijnen allerminst.

En nu is het hinderlijke maar, dat de Overheid gedurig op het advies van de heeren medici afgaat, als waren het een soort halfgoden, die absoluut weten te verklaren, wat gedaan en wat gelaten moet worden.

Vooral thans echter gaat dit niet meer. De ervaring leert, dat er naast kundige allopathen kundige homoeöpathen staan, en naast beide kundige natuurdokters. Zelfs het hypnotisme maakt vorderingen. En niet alleen dat er alzoo ook hier scholen tegenover scholen staan, maar ook in die scholen zelve staat de ééne coryphee tegen den anderen over, en loopt het advies der heeren telkens uiteen.

Dat nu is ook het geval ten opzichte der vaccinatie. Hier en elders zijn er vele doctoren, die vast verzekerd zijn, dat ze helpt. Maar ook hier en elders zijn andere doctoren, die het tegendeel staande houden. En ook, zoo hier als elders zijn doctoren, die, daargelaten of ze helpt, van oordeel zijn, dat ze óf gevaar met zich brengt, óf andere ziekte uitlokt.

Strijd tegen vaccinedwang keert zich alzoo, op zich zelf, tegen de pretentie van de Overheid, als bezat deze een medisch advies, dat absoluut vaststond, en alsof men daarop zekerlijk af kon gaan.

En subsidiair keert zich de strijd tegen den vaccinedwang, i». tegen de slimheid, die, verplichte vaccinatie niet openlijk aandurvend, haar zijdelings door de school poogde te bevorderen, en 2". tegen de sociale onrechtvaardigheid, dat deze dwang den rijke niet deert, maar den arme en onbemiddelde te na komt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen