INGEZONDEN STUKKEN.

{Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie).

Geachte Redactie !

Sta mij toe, mij tot u te wenden met een bezwaar en eene vraag, die beide bij mij opkwamen onder het lezen van uw belangrijk artikel over de romanliteratuur. Het kan zijn, dat èn dit bezwaar èn deze vraag uit misvatting van uwe woorden bij mij zijn gerezen. Door u werd een paralel getrokken tusschen het lezen van romans en het drinken van sterken drank.

Bij „Eterken drank" kunnen uwe lezers kwalijk aan anderen drank denken dan aan de bij ons zoo bekende gedistilleerde dranken als genever, brandewijn en cognac. Het is toch niet van algemeene bekendheid dat de „sterke drank", in de Heilige Schrift genoemd, niet is geweest gedistilleerde drank, fabriekmatig samengesteld uit alcohol en water met een alcoholpercentage als bv. „goede" cognac heeft, gelijk deze verkocht wordt met een gehalte van 49.2 pCt. alcohol. Jesaja 24 : 9 leert dat de sterke drank, in de Heilige Schrift vermeld, zoete drank is geweest. Duitsche exegeten als Keil in zijn commentaar op de boeken van Mozes en Delitzsch in zijn uitlegging op Jesaja, vertalen dan ook niet „sterke drank" als onze Statenvertaling, maar „Meth" (ons: eê of mede). De meeste Bijbellezers denken dan ook bij het lezen van Gods Woord telkenmale, als ze de uitdrukking „sterken drank" ontmoeten, geheel ten onrechte aan onze gedistilleerde dranken.

Zoo hebben zij ook bij hetgeen u schreef, niet anders kunnen denken dan aan deze dranken.

Verder zegt u : wie zal zeggen, dat om dit misbruik van sommigen, het gebruik voor allen geoordeeld wordt? In verband met hetgeen volgt, zullen ook vele lezers met mij gedacht hebben, dat deze woorden doelden ook op het gebruik van „sterkendrank." Doch dan öiag opgemerkt worden, dat het kwalijk kan gezegd worden, dat er misbruik van sommigen is. Van 1881—1898 zijn honderdduizend van onze landgenoo'en, naar opgave van Prof Simons te Utrecht, de gevangenis binnengeleid om hun straf te ondergaan wegens openbare dronkenschap, naar Art. 453 Wetboek van Strafrecht.

Ook is het eene geheel andere vraag, in hoeverre onze conscientie ons belet wegens misbruik, dat algemeen is, mede te doen aan het gebruik, dan ofhet gebruik, wegens misbruik van sommigefi, voor allen geoordeeld is.

Vele Gereformeerden gevoelen de waarheid der woorden, die President Kruger tot den Burgermeester van Amsterdam sprak, volgens het verslag in het dagblad de Telegraaf ; woorden, die tot veler teleurstelling niet gevonden worden in de verslagen der antirevolutionaire bladen.

Na van zijn rooken gesproken te hebben, zeide Kruger:

„Ook drink ik geen brandewijn. Eens had ik een grooten voorraad ingeslagen en zag tot mijne groote verwondering dat in buitengewoon korten tijd alles op was. Toen ik mij hierover beklaagde kreeg ik-ten antwoord: „Ja, maar president, UEd. hebt toch ook een zoopie gedronken." „Nu, " zei ik, „als dat eene zoopie van mij in zoo korten tijd zulk een groote voorraad wordt, wil ik nooit meer brandewijn drinken. Nu en sedert dien tijd heb ik ook geen brandewijn meer gedronken.”

Wie als predikant als ouderiing, als Gereformeerde, als Christen, de gevolgen van zijn ééne zoopie voor het maatschappelijk leven inziet, zal wel niet anders kunnen doen dan het voorbeeld van Kruger volgen.

Ziedaar het bezwaar, dat bij mij rees. De vraag kwam bij mij op bij het lezen van deze woorden: „Maar voor den soberen lezer kan dat nooit het wettelijk gebruik teniet doen, en alles hangt ten slotte ook hier af van de vraag of in het betere slag van deze literatuur al dan niet een wezenlijke gave, een waarlijk goed iets ons geboden is, dat we niet kunnen verontachtzamen, zonder een wezenlijke winste te derven" Uit de woorden „ook hier" moeten uwe lezers wel opmaken, dat het uwe bedoeling is te zeggen: „evenals bij sport en sterken drank'. Vandaar dat bij mij de vraag rees of we den sterken drank, in casu de gedistilleerde dranken te beschouwen hebben als „een wezenlijke gave", een waarlijk iets goeds", en waarin dan bij dezen drank „het waarlijk goede" en de „wezenlijke winste" gelegen is, die we der-\en zoo we dezen drank „veronachtzamen”.

De korte studie, die ik tot nu toe van het alcoholisme heb kunnen maken, heeft mij tot nu toe noch dit „waarlijk goede", noch „deze wezenlijke winste" van den sterken drank voor het sociale, kerkelijke en geestelijke leven doen zien. Was het uwe bedoeling niet, met de woorden „ook hier" terug te zien op den sterken drank, wil mij dan deze vraag niet euvel duiden.

U bij voorbaat dankend voor de verleende plaatsruimte en uw hoogelijk te waardeeren antwoord,

verblijf ik met hoogachting en heilbede,

Uw dw. dr. en br.,

W. H. GISPEN JR.

Baarn, 15 Jan. 1901

[We weigeren voor ditmaal aan dit schrijven geen plaats. Maar toch moeten we den geachten inzender opmerken, dat het niet aangaat, uit elke zinsneê van een blad, waarin bij manier van vergelijking o. a. over het Alcoholisme gesproken wordt, aanleiding te nemen, om een vertoog over het Alcoholisme in dat blad te plaatsen. Bij alle respect voor den ijver, die hieruit spreekt, strijdt dit toch met de gebruikelijke pers usantiën. Een volgend maal zouden we hieraan dan ook niet kunnen voldoen.

Heeft de geachte schrijver iets over het Alcoholisme te zeggen, dan staan we daarvoor; voorzoover er plaats is, gaarne ruimte af; maar men moet van een door ons gebezigde uitdrukking geen kapstok maken, waaraan men zijn vertoogen ophangt.

Thans moeten we onze rubriek „uit de Pers" én het Feuilleton weglaten om het stuk van den geachten schrijver te plaatsen. RED.]

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen