Gemengd nieuws.

Assyriologie. (Overgenomen). Nog niet zoo lang geleden was ons van de geschiedenis der oudste volken en staten uit den tijd van ongeveer 700 jaren voor Christus bijna niets anders bekend, dan wat er in de H. Schrift van medegedeeld werd. Wel waren er bij andere schrijvers eenige berichten over d? oudste geschiedenis te vinden, maar deze berichten waren fragmentarisch, onvolledig, met allerlei sagen en legenden doorweven, en dus hoogst onbetrouwbaar. De Bijbel was het eenige boek, dat in de eerste elf hoofdstukken van Genesis over de oudste geschiedenis der menschheid én volken eenige zekere inlichtingen schonk.

Maar daarin is in de vorige eeuw eene groote verandering gekomen door de opgravingen in Babylonië en Assur. Er is daarbij een onnoemlijk aantal van spijkeropschriften gevonden, die allengs beter ontcijferd zijn geworden en onze kennis van de geschiedenis der oudste volken in buitengewone mate hebben uitgebreid en verrijkt. Men kan gerust zeggen, dat heel de oude geschiedenis van gedaante is veranderd en als het ware nieuw uit de monumenten is opgebouwd.

Gansche volken zijn als uit hunne graven opgestaan; Sumeriërs, Babyloniërs, Assyriërs, Elamieten, Hetieten, enz. Van vele plaatsen, wier namen in de Schrift zijn bewaard, zooals Sinear, Akkad, Babel, Ninevé, Kalne, Erech, Ur der Chaldeën, Larza enz. is thans de ligging met zekerheid aan te wijzen. Personen die tot dusver alleen in den Bijbel vermeld werden, zooals Amzaphel, Arioch, Belsazar e. a., zijn ons thans ook uit de spijkeropschriöen bekend. Uitdrukkingen en beschrijvingen, die in de Schrift voorkomen van landen en volken, van toestanden en zeden, worden thans bij het licht, dat uit het Oosten is opgegaan, veel beter verstaan en doorzien.

Over het algemeen kan men zonder overdrijving zeggen, dat de voorstelling, welke de Heilige Schrift van de oudste geschiedeni, s der menschheid geeft, door de nieuwste ontdekkingen op verrassende wijze bevestigd en verklaard is.

Volgens Gen. 11 : 2 is het land Sinear, de groote vlakte, die door Eufraat en Tigris wordt doorstroomd, het eerst door de menschheid na den zondvloed bewoond. Daar is de bakermat van onze beschaving te zoeken. De oudste bewoners waren volgens Gen. lo : 6—ï2 van chamietischen oorsprong, en zij zijn het, die de vaders der cultuur verdienen te heeten. Maar zij moesten in verloop van tijd de heerschappij aan de Babyloniërs afstaan, die ofschoon van semietische afkooist, toch de beschaving der oorspronkelijke bewoners overnamen en verbreidden ver buiten de grenzen van hun eigen land. Taal, litteratuur, kunst, wetenschap, tijdrekening, werden vanuit Babylonië tot in Kaniian en Egypte overgebracht. Door bemiddeling van Griekenland en Rome is onze beschaving nog gebouwd op die oude grondslagen, welke in de vlakte van Sinear zijn gelegd.

Van dat machtige rijk was de stad Babel sedert den Koning Hammuzabi, den Amraphel van Gen. 14 : I, ongeveer 1900 jaren vóór Christus, het krachtige, alles beheerschende middelpunt. En wel moesten later in de dertiende eeuw vóór Christus de Babyloniërs wijken voor de Assyriërs, maar onder hare heerschappij zette de Babyloni sche beschaving hare bloeiende ontwikkeling voort. Zelfs wist het Babylonische rijk onder Nabohelassar (605-561 v. Chr.) nog eenmaal den toon aan te geven, en Babel te verheffen tot een wereldstad, die zelfs Ninevé in de schaduw stelde. Maar toen was toch ook het einde gekomen. De inneming van Babel door Cyrus in het jaar 538 V. Chr. was het keerpunt. Daardoor werd het zwaartepunt uit de Chamitische en Semitische volken in de Japhetische of Indogermaansche menschheid verlegd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen