Buiteuland.

Engeland. Dr. Denney over de leer der verzoening.

In The Christian wordt met zekeren ophef gewag gemaakt van de studiën van Dr. Denney in de Expositor van September, handelende over „de Verzoening en de m.oderne geest." Het blad is blijde over het feit, dat iemand de Evangelische waarheid is gaan verdedigen tegenover personen, die meenen dat er geen behoefte aan „verzoening'' is. Het blad voegt er aan toe: „Wij zijn verheugd dat een man van de kracht van Dr. Denney een afzonderlijke studie van dit onderwerp maakt. Er zijn vele jongere predikanten, die met schroomvalligheid over het kruis spreken. Zij kunnen er voordeel mede doen, wanneer 2ij aan de voeten van Dr. Denney gaan zitten."

Wij kunnen uit deze woorden afleiden, hoe de gesteldheid der geesten in Engeland is. De „moderne gedachte" of de „downgrade" beweging heeft meer geesten medegesleept dan gewoonlijk gedacht wordt. Het blijkt noodzakelijk te zijn, dat opnieuw den volke wordt voorgesteld, wat de eerste beginselen der Christelijke religie zijn.

Ach, dat er eens mannen opstonden om het Engelsche volk tot de wet en het getuigenis terug te roepen !

In Engeland heeft men de aandacht er op gevestigd, dat, toen in 1876 de Turksche Sultan de Bulgaren liet vermoorden, de Engelsche staatsman Gladstone den Sultan „den grooten moordenaar" genoemd heeft. Toen werd geheel Europa met verontwaardiging tegenover den Sultan vervuld. Maar uu is het zoover gekomen, „dat wij gewoon geworden zijn te hooren van moord en geweldpleging, en de vree, 5elijkheden die ons dagelijks worden vermeld, zijn als een dikwijls verhaald vertelsel, dat ons maar weinig meer aandoet. Moeten wij niet, of ieder voor zich of gemeenschappelijk, op onze aangezichten vallen, om den Rechter der geheele aarde te smeeken, dit bloedbad te doen ophouden, en het afschuwelijke wanbestuur van de oppervlakte der aardeweg te doen".

Wij vragen: heeft de Engelsche regeering niet mede schuld aan die verharding? Zuid Afrika getuigt met zijn door bloed en tranen doorweekten bodem nog altijd tegen het Engelsche volk en tegen de Engelsche rcgeering!

Fraakfijk Nieuwe dwangmaatregelen tegen de Kerk van Rome.

De Fransche regeering heeft een nieuw middel gevonden om de Roomsche kerk te fnuiken, Zij heeft bepaald, dat in Bretagne alleen in de Fransche 'taal op de scholen moet onderwezen, terwijl in de kerken alleen in het Fransch m-ag gepredikt worden. De be¥olking verstaat de Fransche taal niet; wanneer dus de Roomsche priesters in het Fransch gaan prediken, dan verstaat schier niemand hen en zoo verliezen zij hun invloed op het volk. Wat zou men er van zeggen indien de Engelsche regeeriug plotseling verbood, dat in het vorstendom Wales waar „Welsh" gesproken wordt, voortaan in het Engelsch school gehouden en gepredikt moest worden? Men zou dit voor onrechtvaardig uitkrijten! Doch nu het de Roomsche kerk in Frankrijk geldt, geeft menigeen de Fransche regeering gelijk. Het voorwendsel voor deze nieuwe daad van willekeur is, dat de bevolking van Bretagne nog zoo sterk gelooft aan toeverij, terwijl het is voorgekomen dat iemand gelyncht werd, wijl men hem verdacht dat hij vee betooverd had. Men beweert dat dergelijke dingen alleen in Bretagne en Rusland voorkomen. Wij weten wel beter. Ook in ons vaderland houdt geloof aan tooverij, waarzeggerij, enz., hardnekkig stand. Maar moet in de streken, waar dit bijgeloof gevonden wordt, daarom de taal veranderd worden?

Wij houden het er voor, dat de Bretonsche taal in Bretagne niet door de Fransche zal verdrongen worden en dat de Fransche regeering opnieuw een daad heeft bestaan, die een deel der bevolking tegen haar in het harnas gejaagd heeft. Wij houden het er voor, dat de dagen van het ministerie-Combes, hetwelk de kerken zoozeer vervolgt, geteld zijn. Het is, alsof dit ministerie ook door het laten oprichten van een standbeeld voor Renan, den man der lichtzinnige afbrekende critiek op de Evangeliën, den tegenstand van allen vi^ien de religie lief is, tegen zich wil opwekken !

Noord-Amerika. Antwoord aan de Hope.

Door de Hope wordt ons euvel geduid, dat wij eenige mededeeüngen omtrent den toestand der Gereformeerde kerk in de nieuwe wereld in dit blad opnamen. De redactie is zoo vrij, schrijver dezes te verwijten, dat hij nooit aan de Geref. kerk van Noord Amerika een goed hart hetft toegedragen. Wij werpen die beschuldiging echter ver van ons. Maar wij kunnen het niet gebeteren, dat wij een anderen kijk op de dingen hebben dan vele broeders in de nieuwe wereld. Daarom kunnen wij toch wel sympathie gevoelen, gelijk wij ook werkelijk doen, voor die kerken welke reeds zoolang de banier der Gereformeerde belijdenis omhoog houden. Als zij echter meenen, dat men als formulier van eenigheid de Dortsche leerregels kan laten gelden met weglating evenwel van de verwerping der dwalingen, dan zijn wij zoo vrij geweest, om dit te betwijfelen en de stelling te verdedigen, dat wijziging in de belijdenisschriften niet gebracht worden mag door eene kerk, maar dat dit behoort te geschieden door alle Gereformeerde kerken, in Generaal Internationale Synode vergaderd. Als velen van de Gereformeerde kerk geen gevaar voor kerk en land en volk zien in de openbare school, dan is het niet uit gebrek aan sympathie voor de broeders, dat wij deze hunne meening niet deelen. Wij houden er ons van overtuigd, dat de vrije Christelijke school, ook in Noord Amerika, datgene is wat men behoeft.

Aan de sommatie om den naam van onzen correspondent op te geven, voldoen wij liever niet. Wij weten een weg die uitnemender is. Wij zullen aan den broeder een brief richten,

om hem te raden, zelf zijn naam aan de redactie van de Hope bekend te maken. Mij dunkt, daartoe heeft hij wel vrijmoedigheid. De bedreiging dat er tucht over hem geoefend worden zal, zal hem er niet van terughouden. Blijkt het, (lat hij onwaarheid heeft geschreven, niets kan hem aangenamer zijn. Hij moet dan belijden, zich een verkeerd oordeel te hebben gevormd, daarover leedwezen betuigen, en daarmede zal elke kerkelijke vergadering genoegen nemen. Komt het openbaar, dat hij hij geen verkeerden blik op de toestanden heeft, dan moet elke kerkelijke vergadering zich er over verblijden, dat aan het licht kwam, wat voor velen verborgen bleef.

Wij houden onzen correspondent niet voor een „zwart schaap" in de kudde, maar voor een broeder, die het goede voor Zion zoekt, en die niet onwillig is, om beter ondenicht te worden, als hij de dingen al te donker heeft ingezien I

Men verdenke noch hem noch ons van vijandige bedoelingen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen