Vereenigingsleven.

Er liggen weer verscheidene stukken voor ons, die betrekking hebben op den arbeid in het vereenigingsleven, en die op eene bespreking wachten. Onder die stukken bevindt zich een brief van een onzer lezers, waarin gehandeld wordt van den

Arbeid onder Kellners,

zooals die o.a. in Duitschland kan waargenomen worden.

Deze belangstellende lezer schrijft ons aldus:

„Onlangs in Duitschland zijnde, werd mij door den kellner van het Hotel eeu ex. ter hand gesteld van der Kellnerfrmnd. Ik ben zoo vrij U dit blad hierbij als drukwerk toetezenden.

„Afgaande op den inhoud van Uwe rubriek, durf ik veronderstellen, dat U belangstelt in dit werk. Voorzoover mij bekend, wordt daaraan in ons land nog niet speciaal gedaan. Mocht U de zaak eens willen ter sprake brengen, zoo zal het in elk geval blijken of de aandacht ten onzent er op gevestigd is; men zal zich dan wel openbaren.”

Zeer gaarne wordt natuurlijk dezerzijds aan het bovenstaande verzoek voldaan.

Ook voor zoover wij weten, wordt in ons land onder de kellners geen speciale Christelijke arbeid verricht.

Zeker zijn ér, niet alleen onder de socialisten, maar ook onder de burgerlijken, wel ijverige menschen te vinden, die zich de sociale misstanden, welke in de kellnerswereld bestaan, aantrekken, en die er hun nachtrust voor over hebben om de kellners in nachtelijke vergaderingen op te wekken tot den strijd voor verbetering van positie; maar die arbeid maakt meest tijds den indruk, niet een speciaal Caristelijk, vaak zelfs een onchristelijk karakter te dragen.

En toch moet het gezegd worden, dat juist het arbeidsleven der keilers bijzonder geschikt is om hen te lokken op een weg, die door de Christelijke wereldbeschouwing veroordeeld wordt, ja, waarop zelfs contrabande is datgene, wat men in den alledaagschen zin levensernst noemt.

De kring, waarin de kellners den ganschen dag verkeeren, kan meestal vrij als een onchristelijke gestempeld worden, waarbij dan nog komt dat zij door hun arbeid zdó in beslag genomen worden, dat van het vervullen van godsdienstplichten zoo goed als geen sprake kan zijn.

En het gaat toch niet aan, zich van Christelijken arbeid onder de kellners te onthouden, omdat men zoo, als men er oppervlakkig over denkt, zeggen zou, dat die arbeid.niet heel veel resultaat kan opleveren.

Immers bewijst het buitenland wel het tegendeel.

Londen, Frankfurt a/M., Geneve, Dusseldorp, Cannes, Berlijn, Parijs, Breslau, Hamburg, New-York, Leipzig en Keulen hebben hun Christelijke Tehuizen voor kellners. Daar worden de kellners gedurende hun vrijen tijd en bij wisseling van betrekking vriendelijk en goed geherbergd, tegen billijke vergoeding, terwijl er allerlei instellingen als arbeidsbeurs en spaarkas aan verbonden zijn, en er gelegenheid bestaat voor onderwijs in talen, voor beoefening der muziek, enz. Waarbij dan nog komen, zooals vanzelf spreekt, de • dagelijksche godsdienstoefeningen en andere godsdienstige samenkomsten.

Natuurlijk kunnen dergelijke tehuizen alleen u plaatsen met veel hotels bestaan. In vele andere buitenlandsche steden dan de hierboven genoemde, hebben de Cttristelijke vereenigingen van jonge mannen haar speciale afdeelingen voor kellners. Doch ook dat vindt men, voor zoover ons bekend is, ia ons land niet.

Zoo heeft ook de zoo sympathieke

Christ. Vereen, van Jonge Mannen te 's-Gravenhage, welker jaarverslag weer voor ons ligt, een dergelijke afdeeling niet, hoewel het natuurlijk verkeerd zou zijn, te meenen, dat deze en dergelijke vereenigingen in ons landde kellnerswereld niet zouden trekken binnen den l^fing, waarin zij trachten, Christelijken invloed uitteoefenen op de jongelieden.

Immers luidt het in haar statuten:

Zij stelt zich ten doel alle jonge mannen te dier stede te vereenigen, die volgens de Heilige Schrift Jezus Christus als bun Heiland en God erkennen, in geloof en leven Zijne discipelen willen zijn en gezamenlijk willen werken aan de uitbreiding van het rijk huns Meesters onder de jongelieden.

Daarnaast stelt zij zich voor, de van bui tenaf komende jongelieden met raad en daad broederlijk ter zijde te staan en de van God vervreemde jonge menschen tot zich te trekken en voor den Heer en Zijne gemeente te winnen.

Waar we, niet zoolang geleden, uitvoerig bij den arbeid dezer vereeniging hebben stilgestaan, zullen wij hem thans niet weer in den breede behandelen.

Met haar speciale afdeelingen, zooals voor letterkunde, zang, gymnastiek en geheelonthouding, als anderszins, blijft de vereeniging voortwerken in de tot nu toe steeds gevolgde richting.

Eigenaardig is hetgeen de verslaggever schrijft over een geest dien hij in onzen tijd waarneemt, en aan welks invloed ook de Chr. Verten, v. J. M. niet ontkomt. Hij schrijft namelijk:

Daarom is in ons hart groote dankbaarheid aan God en vertrouwen in de toekomst, hoevele de zaken ook zijn, die wij gaarne anders zouden willen zien.

Op de voornaamste daarvan willen wij, in 't kort, wijzen.

Wat geeft onze tijd te zien?

£r is lust om te arbeiden, maar meerder is de lusteloosheid, die tot ledigheid doemt.

Er is ijver, die voor geen bergen werk terugwijkt, maar meerder is de laksheid, die den ijver verlamt.

Er is belangstelling, die eene weldadige warmte verspreidt, maar meerder is de onverschilligheid, die hare omgeving verkilt.

Er is liefde, die zoekt te doen wat hare hand zal vinden te doen, maar meerder is de liefdeloosheid, die zich door de liefde niet vinden laat.

Er zijn levende zielen en er zijn zielen, die, hare geboorte voor hare wedergeboorte aanziende, een schijnleven leiden.

Er zijn oogen, die de schaduwen mogen zien, maar meerder is 't aantal der ziende blinden, die slechts kunnen meenen, licht te zien.

Het kan niet anders of ook in onze Vereeniging treffen wij aan de traagheid en lauwheid, die onzen tijd kenmerken. Het vreemde woord „malaise", dat helaas geen vreemd woord meer is, zou hier gebruikt kunnen worden, indien het niet te gebrekkig was in zijne beteekenis, om den toestand te kunnen kenmerken van het zieleleven der menschen. De herinnering' wordt wakker geroepen aan bet visioen van den profeet Ësechiël, waarin hij zag eene vallei, vol dorre beenderen.

We hopen van harte, dat spoedig de tijden komen zullen, waarin ook deze vereeniging weer van opgewekt geestelijk leven kan getuigen.

Waar we voorts alleen nog op wijzen wilden, dat zijn de voortreffelijke lezingen, die de vereeniging iederen winter doet houden.

Ook dezen winter mag met zijn serie van vijf lezingen jer weer wezen, als minste geoordeeld mag worden naar de drie, welke reeds gehouden zijn, en waaronder die van Dr. J. C. de Moor over de bewijzen voor het bestaan Gods, om de keurigheid ran haar vorm en om haar logica, wel verdient bijzonderlijk vermeld te worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen