Gemengd Nieuws.

Hij die in den waan verkeerde, dat nadat de Oranje-Vrijstaat en de Transvaalsche republiek bij Engeland werden ingelijfd, er voor die landen een tijdperk van bloei zou intreden, wordt door den loop der zaken in Zuid-Afrika teleurgesteld. Sedert den Boerenoorlog rust op het land een zware maatschappelijke depressie, die vooral in de diamantstad Kimberley en omstreken gevoeld wordt. De handel in diamanten, zegt men, is zeer traag, ten deele door de algeraeene malaise en ten deele doordat het dragen van paarlen meer in de mode is, dan het pronken met diamanten. Daardoor lijdt ook de zending. Aan de Berl. Missionsberichten ontleenen wij de volgende teekening van den toestand, die tegenwoordig heerschend is: «Sedert de De - Beers-maatschappij twee derden van haar arbeid liet varen, is de stad zoo goed als verlaten. De meeste huizen staan leeg, vele menschen hebben de stad verlaten. Daar er zoo vele blanken zonder werk kwamen, liet men hen het werk der zwarten doen, en zoo werden deze laatsten werkeloos. Nu onze menschen geen werk hebben, worden onze collecten klein; van de huurhuizen bij het station staan de meesten leeg, want de lieden zijn weggegaan, terwijl anderen de huur niet kunnen betalen, wijl zij niets verdienen. Ook in de school zijn de slechte tijden merkbaar; het aantal kinderen vermindert, omdat de ouders geen schoolgeld kunnen betalen en ook dikwijls hunne kinderen geen kleederen weten te verschaffen. Vooral is dit in Springfontein merkbaar. Vroe ger was dat zendingsstation het middelpunt van veel arbeid, nu is het een kleine post geworden. Duizenden ambtenaren en werklieden werden ontslagen, op de bureaux en de werkplaatsen wordt niet meer gewerkt.

Terwijl er aan de eene zijde in Duitschland van sociaal-democratischen kant veel gedaan wordt om de menschen te bewegen, de landskerk waartoe hunne ouders behoord hebben, een scheidsbriéf te geven, zoo is het aan de andere zijde opmerkelijk, dat in sommige streken juist andersom blijkt, dat men van sociaal-democratische zijde er prijs op stelt om aan die kerk verbonden te blijven. Een jaarverslag van eene Ravensbergsche landgemeente aan de Kreissynode, meldt daaromtrent het volgende: »Het aantal avondmaalgangers neemt van jaar tot jaar toe; het beloopt thans bijna 4000 op nog geen 6000 zielen. Dit schijnt wel een goed teeken, maar wij vreezen, dat velen tot de Avondmaalstafel naderen bij wijze van gewoonte. Wanneer wij daarbij zien, dat geheele-scharen sociaaldemocratische-industrie-arbeiders, welke sedert jaren de kerk mijden, en die er genoegen in hebben wanneer de predikanten in het sociaal-democratisch partijblad bespot en belasterd worden, in de lijdensweken éénmaal tot het Avondmaal komen, om dan zich een geheel jaar niet meer in de kerk te vertoonen, dan vragen wij, met welk doel zouden zij dit doen? Nu zijn wij geen hartekeüiners, maar wij kunnen er wel op wijzen, dat bij velen, doordat zij de kerkenordening niet ^oed verstaan, het misverstand heerscht, dat hij, die in een jaar niet minstens eenmaal aan het H. Avondmaal deelnam, zijn kerkelijk kiesrecht verloren heeft. De partijgenooten willen het kiesrecht, om als de kans daartoe schoon is, daarvan gebruik te maken.« Als in de kerken de sleutelen des hemelrijks niet gebruikt worden, heeft men dergelijke dingen te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen