Buitenland.

Australië. Pleit voor het behoud der Duitsche zending in de Zuidee gebieden.

De Rijnsche, Neuendettelsauer en Liebenzeller Zendinggenootschappen hebben zich genieën schappelijk met een adres gewend tot den Duitschen Rijkskanselier met het verzoek, dat wanneer het eenmaal komt tot vredesonderhandelingen, er beslist op gestaan zal worden, dat behalve de andere koloniën ook de schoone Zuid-Zee gebieden geheel aan het Duitsche rijk teruggegeven zullen worden. Van uit het standpunt van de Zending achten zij het dringend noodJiakelijk, krachtig hunne stem te laten hooren tegen het prijsgeven der Duitsche Zuid-Zee gebieden. De genootschappen hebben, ten deele zelfs onmiddellijk door de Duitsche regeering daartoe uitgenoodigd, den arbeid aanvaard en alle kracht daarop gezet om de inboorlingen in zedelijk-Godsdienstigen zin op te voeden en ze daardoor tot getrouwe onderdanen van het Duitsche rijk te maken. Het zou een harde slag zijn, Tvanneer de arbeid die tot hiertoe gedaan werd, en welke reeds de schoonste vruchten begon af te werpen, aan een vreemde macht ten goede kwam, terwijl het bovendien twijfelachtig is, of het mogelijk zijn zal dat die onder zulk een macht voortgezet wordt. Op de Karolinen werd het nu reeds openbaar, dat de Japanneezen, vooral op het gebied der Zendingsscholen, met den Duitschen ook den Christelijken invloed zoeken te verdringen. Bij het onverbiddelijk optreden der Engelsche regeering tegen de Duitsche zending in Indië en Afrika en het tot hiertoe gevolgde streven, om allen Duitschen invloed uit te schakelen, moet men zich ook voorbereiden op een sterk wederstreven der Nieuw-Zeelanders en Austraiërs tegen allen Duitschen zendingsarbeid in ieuw-Guinea, wat nog in verhoogde mate het eval zijn zou, wanneer Japan beproeven zou ijn macht ook hierin te laten gelden. Een op-

geven van de Duitsche aanspraken in de Zuidzee zou daarom ook het voortbestaan van den Duitschen Zendingsarbeid bedreigen en in gevaar stellen.

Zoo luidt het schrijven. Het spreekt vanzelf dat de Duitsche staatslieden niet zonder noodzaak een stuk grend zullen prijs geven. Opmerkelijk is het dat de Duitsche zendinggenootschappen er op wijzen, dat zij voor twintig a dertig jaar, ten decle op uitnoodiging van de Duitsche regeering, den arbeid in de Zuid-zee zijn begonnen. De. Duitsche regeering heeft' daardoor getoond van oordeel te zijn, dat men inboorlingen het best aan zich verbinden kan, door hen voor de Christelijke religie te winnen. In Engeland begon men dikwerf zendelingen uit te zenden om propaganda te maken voor het Christendom en daarna.legde de Engelsche regeering de hand op het land waar de Engelsche zendeling met eenig succes had gearbeid. Soms^ werd de zendeling wel tot regeeringscommissaris gemaakt! In Duitschland heeft de regeering van de zendinggenootschappen begeerd, dat zij zouden gaan arbeiden, in het land dat haar gebied geworden was. In Nederland echter heeft de regeering nooit een stap-[ gedaan om kerken of zendinggenootschappen uit te noodigen onder Heiden of Mahomedanen den Christus te verkondigen. Zelfs bleek onder liberale ministeriën het nu en dan, dat men een zekere voorliefde had voor den Islam boven het Christendom; men denke aan het bouwen van een Moskee in Atjeh. Te recht heeft echter de Duitsche regeering ingezien dat het beste middel om inboorlingen voor zich te winnen is, dat men hun de zegeningen van het Christendom brengt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen