Barthianisme en katholicisme - pagina 34

verhouding tusschen zonde en genade. Fel scheen daarmee de strijd, de spanning en het wachten, de deemoed, het eschaton der kerk belicht. Stond de kerk sedert de hemelvaart niet onder de wolk? Werd de eer van God hier niet erkend als nimmer te voren? Was hier niet de verbondenheid van Luther's "sola fide" en Calvijns "Soli deo gloria" in een deemoedige synthese gegrepen? En was hier niet het uitzicht op Hem, wiens beeld niet meer zou kunnen vervagen, ook wanneer de kultuur aan den voet van den berg in verdwazing ten onder ging, óók de religieuze cultuur? Was die ondergang niet juist een Goddelijke rechtvaardiging, een theodicee, in de lijn van de theodicee in het antwoord uit het onweer in het boek Job? Deze vragen toonen den ernst van den strijd. We hebben gelet op enkele relaties, die zichtbaar werden tusschen Barthianisme en Katholicisme. Het is een felle strijd, die hier zich afspeelt. Ingrijpende veranderingen zullen wel niet meer optreden. Barth heeft zich geconsolideerd. Hij maakt méér dan "Randbemerkungen" . Hij geeft een systeem. Het Roomsch-Katholicisme heeft den roep van de dialectische theologie afgewezen 10 9). Misschien mag ik - lettend op Barth's strijd tegen Rome deze conclusie trekken: het is niet alleen de schuld van het Katholicisme, dat het semipelagianisme en de natuurlijke theologie in de Roomsche kerk en theologie zoo vitaal blijven en nog niet een nieuwe crisis tegemoet gingen in de twintigste eeuw.

*

* *

Hoogeerzame heeren Directeuren onzer Vereeniging !

Het zij mij vergund, U van deze plaats mijn hartelijken dank te brengen voor de eer Uwer benoeming en voor het in mij gestelde vertrouwen. Toen enkele personen het initiatief genomen hadden om een buitengewoon hoogleeraarschap mogelijk te maken, hebt Ge direct Uw volle instemming aan dit initiatief gegeven. Uw benoeming vond plaats in een tijd, waarin de vragen van de toekomst ons ten zeerste vervulden. Dat temidden van die concentratie van onze aandacht Uw benoeming tot mij kwam, heeft me gesterkt in de overtuiging, dat slechts hoogst-ernstige redenen mij het recht zouden geven, me te onttrekken aan de taak, die Ge mij hebt opgedragen. Dat deze redenen niet aanwezig waren, verblijdt me zeer en

32

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen