1943 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 15

11 vaak -— natuurhjk mag ik niet vragen ooit — naar' Zitten wi] vaak, ten einde toe, naast het laatste ziekbed, om mee met de familie het sterven af te wachten' Zeker, wij hebben er meestal geen tijd toe. Maar als het zoo zelden geschiedt, althans minder vaak, dan zelfs onze druk bezette tijd ons zou veroorloven, IS het dan misschien een uitmg onzerzijds onbewust natuurlijk, van defaitisme, bewijs, dat wij den strijd hebben opgegeven' Gaan we daarin op de vlucht voor dien vijand, aan wiens bestrijding ons leven is gewijd, en die m het gezicht van elke ziekte, hoe onbeduidend deze zich wellicht aanvankelijk ook laat aanzien, toch als een wazige schim op den achtergrond opdoemt. Leggen wij het, o zeker niet onmiddellijk, maar toch reeds bij voorbaat, af, wanneer wij tegenover de familie constateeren, dat hier menschelijkerwijs gesproken — er zou wel een wonder moeten gebeuren! — geen hulp .— geen menschelijke hulp wel te verstaan — meer baten kan, dat hier ons kunnen en kennen te kort schiet; dat WIJ het moeten opgeven; den patient moeten opgeven, zooals WIJ het pogen bij het zoeken naar de oplossing van een raadsel opgeven' En blijven wij daarom maar weg, als onze nederlaag, ten overstaan van wie ons te hulp nepen definitief kan woiden verwacht. Het IS inderdaad wel pijnlijk, niets, op zijn best niets meer te kunnen doen, niets meer te vermogen, teiwijl het toch van ons komen moet Soms vinden wij, althans sommigen onzer, er wat op W e loopen over naar den machtigen vijand, we gaan hem helpen en met een euphemisme, dat doet denken aan pronkerige, maar innerlijk onware oorlogsbulletins, over afgeslagen aanvallen, geslaagde terugtochten, spreken we over euthanasie, welke wij helpen bevorderen Mag ik als definitie van euthanasie i) — mag het inderdaad nog wel klinische bemoeienis met het sterven onzer patiënten heeten? — geven Euthanasie is de doelbewust nagestreefde pijnlooze en moeitelooze en angstlooze dood van een zieke, wiens lijden ongeneeslijk is, dus op den duui doodelijk, terwijl het tijdstip van den dood zich nog niet met zekerheid vaststellen laat, ja, nog onzeker is Dit is dan het toestaan van verdovingsmiddelen bi) een ongeneeselijken zieke, die moet sterven (het verlichten dus van het sterven) zonder dat de dood onmiddellijk bedoeld is, maar dan toch met een mogelijke, zelfs waarschijnlijke doodelijke werking (dit als zuivere euthanasie). BIJ euthanasie in engeren zin kan men dus spreken over het ver-

^)

Fr Walter

Die Euthanasie und die Heiligkeit des Lebens, Munchen 1935

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen