De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor de gemeente des levenden Gods - pagina 35

31 niet aan conservatistische velleïteit, maar aan de Encyclopaedic zelve onzer wetenschap te vragen: wat hier gedoogd en wat hier afgesneden wordt, door het eigen beginsel der theologie? En geeft men nu, wat deze principieele quaestie aangaat toe, dat de theologie, gelijk ik in den aanvang mijner rede betoogde, als niet het c r e a t u u r l i j k e , maar den C r e a t o r tot object hebbende, in lijnrechte tegenstelling met alle overige wetenschappen, niet w a a r n e e m t , maar gewaar w o r d t , en dat dus in de theologische wetenschap niet de geest van het subject, maar de geest van het object de actieve onderzoeker is, zoo volgt hieruit rechtstreeks, dat alle studie, die blijkens haar resultaat, ophield instrument in den dienst van God den Heiligen Geest te zijn, e o i p s o buiten de grenzen valt van het theologisch erf. Een stelling, uiteraard volstrekt krachteloos, en ook niet bedoeld tegenover hen, die, na reeds voor jaren de theologie, d. i. de „wetenschap van God", te hebben ingebalsemd, de wetenschap van den , g o d s d i e n s t " tot koninginne uitriepen, maar die ik in vollen omvang, die ik met klem tegenover een ieder handhaaf, die nog met mij zegt priester te willen zijn in den tempel der g o d g e l e e r d h e i d . Zoolang we theologen willen zijn en blijven, mogen we nooit anders dan onder en in dienst van God den Heiligen Geest, als onzen eenigen ci.pyjTiy.T(üv de muren van het gebouw onzer wetenschap doen rijzen. Zoo, om dit beginsel nu veiligheidshalve eerst eens op een ander deel dezer wetenschap toe te passen, zijn we, als godgeleerden, verplicht én Martensen, den vermittlungstheoloog,"-) én Van der Goltz, den volbloed ethische, hun AiiToupyiot. ^^) op het terrein der ethiek op te zeggen, den één overmits hij schending van den eed, den anderen omdat hij de schending van het gebod der eerlijkheid in hooggeplaatste personen (op Von Bismarck werd gedoeld) verschoonde en goedsprak^*). Beider resultaat mist het merk des Heiligen Geestes, en is dus e o i ^ s o als contrabande af te wijzen aan de theologische grenzen, waar het lemmer van den cherub schittert en de ,Spiritus Creator" als o m n i u m s o l u s d o c t o r wordt geëerd. Leggen we nu geheel dienzelfden maatstaf ook bij de studie der Heilige Schrift aan, ziehier dan de leidende gedachten, waarbij we uitkomen. A l l e r e e r s t dat als feilgaand onderzoek is af te wijzen elke studie, naar wier uitkomst het heilige in den leugenvorm op zou treden en door het schandelijk verzinsel van het „vroom bedrog" den Heiligen Geest in tegenspraak zou brengen met zijn diepst eigen karakter. Voor te wenden b. v. dat de Heilige Geest in boeken, die men zelf voor canoniek erkent, mythen als geschiedenis voorstelt en ons een v a t i c i n i u m ex e v e n t u onder leugenachtigen vorm als profetie voorlegt, is aan dien Geest iets ongerjjmds toedichten, iets dat indruischt tegen zijn eer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen