De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor de gemeente des levenden Gods - pagina 15

11 verkondigen door het W o o r d , d. i. door uitspraak van het zelfbewustzijn Gods, vertolkt in den vorm van ons menschelijk bewustzijn. En t e n a n d e r e n , deze dwaling keert even principieel Gods ordinantiën om, die analoog zijn zoo voor het rijk der natuur als der genade. Immers, gelijk we de reeks hebben van een „gewaarwording", uit die gewaarwording een „gedachte" en uit die gedachte het „woord", zoo is er ook de reeks van een „kiem", een „aire", een „graankorrel", of wilt ge, de reeks van „brandstof", „walm" en „vlam". Waarmee zaait ge nu ? En waarmee ontsteekt ge vuur ? Zaait ge soms met k i e m e n , of legt ge vuur aan met w a l m ? Neen, zeg ik u, maar om het leven der halm te wekken, is eerst de v o l k o m e n r i j p e g r a a n k o r r e l , om vuur te ontsteken, d e h e l d e r e v o n k of v l a m noodig. En zoo nu ook is het Gods ordinantië in het geestelijke, niet aan te vangen met een o n b e w u s t e gewaarwording, maar eerst het heldere b e w u s t e W o o r d tot u t e laten komen, opdat uit dat Woord eerst de gewaarwording ontkieme, uit die gewaarwording de gedachte rijpe, en zoo ten leste een eigen woord in u uit h e t Woord geboren worde. Bij al het lofwaardig pogen om de belijdenis der gemeente vast te houden, heeft derhalve de ethische richting, onder den druk van hetzelfde wijsgeerige revolutiebeginsel, waaraan de hedendaagsche Schriftstudie haar aandrift ontleende, metterdaad het gelaat der theologie geheel v e r a n d e r d . Want wel belijdt ze met ons een zich zelf bewusten God, en dus ook een cognitio Dei a r c h e t y p a , maar de kennisse, die wij van dien levenden God erlangen, is in haar stelsel zoo weinig meer e c t y p i s c h, d. i. door afdruk van Godes zelfbewustzijn ontstaan, dat ze veeleer uit het gemoedsleven der openbaringsorganen door langzaam proces wordt gewonnen. Zoo moest deze richting er wel toe komen om God den Heiligen Geest en den „familiegeest der gemeente" als gelijkluidend te nemen, en door de identifieering van de anders zoo onderscheiden begrippen van l e v e n , k r a c h t en w o o r d , een babylonische spraakverwarring in te voeren, die alle begrippen dooreen werpt, alle term zwevend maakt, en, naar roomschen trant *), weer een v o o r t g a a n d e l e v e n s o p e n b a r i n g i n de g e m e e n t e liet opduiken, die eerst nog naast de Schrift plaats nam, maar nu reeds bij mannen als Rothe het Schriftgezag v e r d r o n g °).

Bij Rothe, Von der Goltz, Frank enRabiger *) vindt ge dan ook den geleidelijken overgang van g e l o o v i g e ethischen tot de m o d e r n e ethischen. Dusver eerbiedigden onze ethischen het '?in? trip p ^naa '') nog en beleden, zij het ook in weerwil van hun uitgangspunt, nog altijd een absolute

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen