Het kerkrecht in zoover het de kerk met het recht in verband brengt - pagina 41

37 juist daarom is het dan ook eigenlijk slechts dit stelsel, dat door het gevelde oordeel getroffen wordt. En dan buitendien nog alle andere stelsels, die van de Gereformeerde opvatting evenzeer afwijken. Met betrekking tot die alle blijft gelden, dat zij voor de kerk van Christus in het geheel niet passen. En dan kan slechts nuttig zijn, dat die overtuiging door een rechtsgeleerde zelven in zijn eigen kring wordt gewekt of versterkt. Maar het kan ook nut doen voor Gereformeerden, die het kerkrecht beter mogen kennen; en met die bedoeling heb ik er u thans mede bezig gehouden. Moge dan de vrucht zyn, dat het kerkrecht zelf des te beter begrepen wordt; dat zijn grondslag en beginsel des te beter worden vastgehouden; dat te meer wordt uitgezuiverd wat daarmede in tegenspraak is; en dat des te meer gewaakt wordt tegen het gevaar der klippen, waarop anderen zijn gestrand. Dan zal ook wel blgken, dat de kerk voor het kerkrecht zelf waarlijk niet behoeft te vreezen. Het is dan geen storende macht, die de kerk misvormt en bederft. Het is dan integendeel juist een middel, waardoor zulke schade wordt afgeweerd. Wel is het op zichzelf niet in staat om de kerk te doen leven; want dat leven kan alleenlijk gewekt worden door den meerde wordt niet eens meer gesproken, noch ook van Gereformeerde werken over kerkrecht, zelfs niet van de „Politica Ecclesiastica" van G. Voetius. Wie dit laatste kent, zal wel niet kunnen stellen, gelijk Sohm doet, dat bij de Gereformeerden (evenals bij hemzelven) de begrippen „zichtbare kerk" en „geïnstitueerde kerk" geheel vereenzelvigd worden; dat door hen de geïnstitueerde kerk geheel beschouwd wordt als eene gewone vereeniging met rechtspei'soonlijkheid; en dat volgens hen de kerkelijke macht, door Christus aan de gemeente gegeven, door deze wederom wordt overgedragen op een haar vertegenwoordigend college van opzieners (vgl. b.v. blzz. 654—656). In dit misverstand ligt blijkbaar de oorzaak, waardoor de Schrijver de Gereformeerde opvatting van het kerkrecht eenvoudig als oollegialistisch kenschetst, hoewel zij er juist geheel tegenover staat. Vgl. over dit punt b.v. Prof. Dr. A. Kuyper, Tractaat van de reformatie der kerken (Ed. 1883), vooral Hoofdst. I en II; en een opstel van Prof. Mr. A. F. de Savornin Lohman, in het Rechtsgeleerd Magazijn van 1893, over „Rechtsbevoegdheid der kerken."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen