Zonde en recht - pagina 75

69 in de Ziele des Menschen was ingedrukt, was een volkomene Heiligheid en Regthetd, neigende het gemoed des Menschen, om te doen alle 't gene met Gods euwige waarheid en wille overeen komt." En wijl de mensch God en zijn naaste liefhad, »so was 'er geen Oorlog, Vervolginge, Geweldenarie, Haat, Nijd^ Moord, of eenigerhande benadeelinge of verwoestinge van de Menschelijke Sociëteit, en bij gevolg was 'er ook geen Overigheid, Regent of Regtbank van noden om tegen sodanige dingen te waken, en de Quaad-doenders te straffen, also er geen quaad nog onordentelykheid was." Overigens worden in dit geschrift zeer bedenkelijke stellingen ontwikkeld. Zoo wordt geleerd, dat de volken alle souvereiniteit aan zich hebben gehouden; dat de macht der Koningen, die slechts is eene executieve, ontleend wordt aan het volk, welks macht grooter is dan die des Konings (blz. 91). God wil, dat de onderdanen rekenschap van hunne Koningen zullen eischen, en hen straffen als zij kwaad doen (blz. 121). H e t koningschap is tegen Gods oogmerk (blz. 16 en 101). Zij is maar eene menschelijke ordinantie. In dien zin verstaat hij het woord in 1 Petr. I I : 13: »Zijt dan alle menschelijke ordening onderdanig, om des Heeren wil; " Toch wordt daar gedoeld op het feit dat het gezag door een mensch geoefend wordt, of ook dat de inrichting van menschen uitgaat. Niet ook het gezag zelf. Dit ware niet te rijmen met andere plaatsen uit Gods Woord. Ook door Huber in zijn Hedendaegse Rechtsgeleertheyt (a" 1686) wordt gezegd, dl. II, boek I, kap. I, § 19, dat wel de oppermacht over een volk van God is, maar zonder uitsluiting van den wil der volkeren, waarom Petrus de oppermacht of overheid noemt een menschelijk maaksel. 26) De schrijver van dit geschrift, dat in 1706 verscheen, schoon aanhanger van de leer der volkssouvereiniteit, wijst toch op dien »staat der onnozelheid of integriteit, die waarlijk was een Hemel op Aarde, in quo sfonte fidem rectumque colebant; Daar in zy vrywillig trouw en opregt handelden, en alle pligten betragtteden, die met de volmaakte natuur overeenkomstig zijn;" enz. (blz. 47) Eerst na den val kwam het tot het vormen van den burgerlijken Staat. (blz. 50 en volgg.) 2') T. a. p., lib. I, cap. 2. In § 36 merkt hij o p : ^At herilis societas exulasset haud dubie in statu integro. Exulasset enim indigentia, quae apud nos tam ex parte Domini, quam servi societatem istam introduxit, ut de dominiorum distinctione jam nihil dicam." En dan in § 37: »An et Respublicai' Res patebit, si et hic structuram Reipublicae consideremus. Constat ilia ex imperio ad tranquillitatem publicam et onmium rerum sufficientiam directo. Imperium non admittere statum integrum jam ostendinus. Nee Rep. opus fuisset ad obtinendam tranquillitatem, cum nullus ibi fuisset metus; nee ad sufficientiam, cum nulla fuisset indigentia. § 3 8 : »Qui autem asserunt Rempublicam status integri, fero uno ore fatentur, se non intelligere societatem cum imperio propriè dicto. Unde quidam distingvunt inter imperium directivum et coactivum. At

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen