Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 115

107 gearbeid, den bekenden Guillaume Farel. En voorts heeft Colonius door zijn dienst in Metz zeker veel gedaan voor de Reformatie in Frankrijk. Maar een Franschman is hij daarom toch niet te noemen, zelfs niet wat de taal betreft: in zijn brief aan Calvijn van 11 Maaat'59 noemt hij onder de bezwaren, die zijn werk belemmerden, ook zijne »imperitia linguae Gallicae." Denkelijk werd bij zijn arbeid te Metz juist zijn Nederlandsch karakter zelfs bijzonder in het oog gehouden, overeenkomstig hetgeen Calvijn in zijn brief aan de geloovigen te Metz van 10 Sept. '58 hun had aangeraden: »Ce pendant aussi Ie meilleur sera a mon advis, de choisir ung homme qui ne soit pas subiect natural du Roy [nl. van Frankrijk], affin quon nattente pas si hardiment sur luy." Dat hij in den vreemde gebleven is, en niet, evenals later zijne kinderen, naar het vaderland is teruggekeerd, werd alleen veroorzaakt door de zeer ongunstige tijdsomstandigheden, en daarna door zijn overlijden op betrekkelijk jongen leeftijd. Maar anders, wat zijne vaderlandsliefde aangaat, wordt van hem getuigd, dat in 1566, toen hier tijdelijk eenige vrijheid was, »Pierre de Cologne insistoit fort k ce qu'il luy fust permis d'aller faire son devoir en son pais en la nécessité; ce qui mit l'église de Metz en tres grand' peine", totdat hij een weinig later, bij veranderde omstandigheden, »se déporta de son voyage" (Bèze, Hzsi. Eed. des Eglises Réf. mi royaume de France, Ed. 1882, Tome II, p. 521). Hij is altijd Nederlander gebleven, de betrekking met het vaderland zooveel mogelijk onderhoudende, en ook daar voortdurend als een landgenoot beschouwd. Als zoodanig werd hij ook geraadpleegd en tot medewerking geroepen bij zaken die voor de Nederlandsche Gereformeerden van bijzonder gewicht waren. Met name is dit geschied in 1565, toen er van Duitsche zijde, onder medewerking van Prins Willem I, op werd aangedrongen, dat de Nederlandsche Gereformeerden, om door steun uit Duitschland de vervolgingen te doen ophouden, de Wittenbergsche »Concordia" van 1536 zouden aanvaarden, natuurlijk met behoud van hunne eigene Gereformeerde overtuiging en belijdenis, en toen Guido de Brés, hiervoor werkzaam zijnde, ook met de Nederlandsche predikanten te Metz ging spreken (blijkens de uitvoerige mededeelingen, die De Brés te dien aanzien gedaan heeft, in zijn zeer belangrijken brief aan den Kerkeraad van Antwerpen van 10 Juli '65; uitgegeven door Dr. R C. Bakhuizen van den Brink, Jlet huwelijk van Willem van Oranje met Anna van Saxen, 1853, blz. 156—158; door D. Oilier, Guy de Brés, 1883, p. 195—198, die, hoewel voor het overige zeer nauwkeurig, evenwel het lange postscriptum geheel weglaat, zoodat ten onrechte gezegd wordt door Ch. Rahlenbeck, in het £ull. d. l. Comm. pour l'hist. des Egl. Wall., Tom. II, 1887, p. 134:: j>Le texte publié par M. Oilier est Ie meilleur"; en, met de meeste nauwkeurigheid en volledigheid, door Dr. L. A. van Langeraad, Guido de Bray., 1884, Bijlagen, blz. I I I — V I I I ; in welk laatste geschrift blz. 3, 58 vg., 123—127 en I I I vg., ook een aantal gegevens te vinden zijn voor de kennis van het destijds over die zaak verhandelde). En desgelijks schijnt Colonius ook geraadpleegd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen