Volkenrecht - pagina 78

68 leden onderling, aan welke het zamenstel en eene welgeordende ontwikkeling van het gansche ligchaam verbonden zijn." ^^'') En zoo gold ook volgens Groen van Prinslerer het stelsel van het politieke evenwicht, reeds eer het ,,in de wetenschap beredeneerd werd". § 2. Het nationaliteitsbeginsel heeft — ik herinnerde er aan — buitengemeenen invloed geoefend. Niet het minst echter, omdat en voor zoover het zich leende tot de verwezenlijking van revolutionaire bedoelingen. Ten dienste daarvan is het bovenal gebruikt. In het beginsel ligt eenige waarheid; de waarheid, ook door de Broglie gevoeld, dat het rusten op natuurlijke eenheid beteekenis heeft voor de kracht van eenen Staat. Een willekeurig samenstel is zwak. Wat echter niet belet, dat hetgeen aanvankelijk weinig innerlijken samenhang bezat, allengs tot vaster eenheid samengroeien kan. Zij het ook, gelijk von Mühler opmerkt ^^^), dat de samenvoeging van verschillende volksbestanddeelen, die voor de volvoering van de roeping eens Staats eenerzijds nuttig kan wezen, toch hare grenzen heeft, die niet straffeloos kunnen overschreden worden. Ook ligt in die waardij van innerlijke eenheid aanwijzing van de door eene regeering te volgen staatkunde, als het natuurlijk geheel ontbreekt. En wel deze, dat nauwer verband alleen van een innerlijk proces is te wachten. Maar — en hier komt het eerste bezwaar tegen het beginsel, gelijk het is toegepast — wat is onder die natuurlijke eenheid, wat bepaaldelijk onder nationaliteit te verstaan.? Het nationaliteitsrecht uitroepende, zegt Anatole Leroy-Beaulieu ^^^), had men echter vergeten het behoorlijk te omschrijven. Men had verzuimd zich te verstaan omtrent hetgeen eene natie is, over de kenmerken en wezenlijke bestanddeelen der nationaliteit. Hierin ligt volgens hem eene der eerste redenen van de teleurstellingen, gebaard door het beginsel, dat vrede en vrijheid beloofde. Nationaliteit is naar de belangen der verschillende volken of regeeringen op onderscheidene wijze begrepen. De een deed haar bestaan in het ras, een ander in gemeenschap van overlevering, deze in de taal, gene in de zoogenaamde natuurlijke grenzen. En zoo heeft men, vergetende het recht der volken en het ware uitgangspunt van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen