Innerlijk beleven en kennen in de structuur der opvoeding - pagina 45

41

ƒ de kenakte wordt verkregen, is gebonden aan sympathetisch over/ gedragen emoties van eerbied, ontzag, bewondering en aanbidding; ' zij is tevens het uitgangspunt voor wilsimpulsen en voor prikkels tot activiteit. De catecheet heeft bovendien zijn ambtelijke roeping, als levende mensch de verbondskinderen te zien als levende leden eener levende kerk. Niet alsof nu deze verbondspositie der kinderen weer min of meer mechanisch zou vaststaan. Want hoewel het Verbond Gods monopleurisch is, leven er in dat Verbond levende menschen, I ook levende kinderen, die bekend gemaakt worden met een relatie, / waarin zij in Jezus Christus door den Heiligen Geest staan met den / levenden God. Vooral voor oudere kinderen echter is deze relatie ' niet te onttrekken aan de volle beleving, d.w.z. zij is niet te onttrekken aan de bezinning; en waar in deze relatie de mensch zelf, i.e. het kind zelf, een betrekkingspunt vormt, daar is ook zelfbezinning omtrent het in het geloof zijn vanzelfsprekend gegeven. De vraag omtrent de noodzakelijkheid van de zelfbeproeving aanj gaande den staat lijkt ons daarom meer discutabel dan zinvol, wijl 1 geen levend christen, daar hij levend mensch is, zich aan deze zelfI reflexie, dus aan deze zelfbeproeving onttrekken kan. Tenzij dan dat men opzettelijk deze uit het leven zelf spontaan opkomende behoefte aan, en door de Schrift geëischte neiging tot, zelfbeproeving verdringt, maar dat laatste niet zonder dreiging voor het eigen evenwicht en voor de eerlijkheid en de diepte van het geloofsleven. Immers er bestaat gevaar, dat bij het wegdringen van de spontaan opkomende behoefte aan zelfreflexie, de toevlucht genomen wordt tot een mechanisch kennen, vreemd aan de geloofskennis; en dat de waarachtige geloofsactiviteit, die ook op de innerlijke beleving is gericht, wordt onderdrukt. Uit het gezegde dient nu te worden afgeleid, dat het niet wenschelijk is bij het godsdienstonderwijs niets van buiten te laten leeren. Zeker, wat naar de oude methode van het verbalisme slechts als een dreun van buiten geleerd was, had weinig waarde. Ook de leerstof, die door het kind moet worden gememoreerd, moet voor het kind zooveel mogelijk levend gemaakt worden. Maar het is geen bezwaar, dat het kind den vollen inhoud van het geleerde nog niet verstaat. Er zijn dingen, die een kind kan kennen en die het toch telkens dieper en dieper moet leeren kennen. Dit geldt trouwens niet alleen van het godsdienstonderwijs, het is waar voor alles wat geleerd wordt op e)k levensterrein. In de beschouwing van den christen blijven kennen en leven aan elkander gebonden en in elkander vergroeid. Calvijn drukte dit aldus uit: ^^^)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen