STEMMEN UIT ONZE KERKEN.

Geachte Redactie,

Mag ik een enkel woord naar aanleiding van. Uwartikel: Een „jonge" stem. Ik heb getracht ook deze stem te begrijpen en te waardeeren. Ik houd van frissche kritiek en oiok vo'or ons kerkelijk leven is kritiek gieaond, daar ze behoedt voor versteening. Ik twijfel geenszins aan de goede bedoeling van de briefschrijfster, maar toch üj'kt mij haar kritiek niet overal even bezoimen. Zij .zal het zeker met mij eens zijn, dat de Kerk is een instelling Gods en ook de wijze waarop zij zich moet openbaren ons in Gods Woord is beschreven. Haar is allereerst het Woord Gods toebetrouwd. Waar zij dit Woord laat schijnen is zij een licht op deni kandelaar, een stad op den berg. Harer is verder de bediening der sacramenten en de handhaving der tucht. Dit zijn de genademiddelen waardoor ons geestelijk leven wordt gevoed en versterkt. Daar is toch elk goed gereformeerd mensch van overtuigd-Nu wU ik volstrekt niet ontkennen de geestelijk opvoedende Icracht, die er van conferenties, retraites en bijbelstudiekringen kan uitgaan. Doch waar de Kerk reeds tekort schiet in de taak welke haar van Godswege is opgedragen, ik denk aan onze groote steden met het veel te gering aantal predikanten en kerkgebouwen, het slechte catechisatiebezoek, den geringen zendingsijver enz., zoude zij dan moge beginnen met een uitbouw van haar geestelijke sfeer, die door Gods "Woord niet geboden is? 'JMtijn hoiofdbezwaar is niet alleen, dat slechts weinig beter gesitueerden tijd en geld zouden kunnen vinden daarvan gebruik te maken en de massa van deze zegeningen zou verstoken blijven, maar wat in het bijzonder de retraites betreft, daaro'Vjer zullen wij Gereformeerde» het niet allen eens^ zijn sinds Prof. Bavinck in zijn boek „De opvoeding der rijpere jeugd" op blz. 111 en 11'2 zijn afkeurend oordeel daarover heeft uitgesproken. En wat haar oordeel over het catechetisch onderwijs betreft, hoe goed bedoeld, het lijkt mij toch wat al te gewaagd de kinderen der gemeente aan leekenonderwijzers toe te vertrouwen en de catechisatieuren te verplaatsen naar een week-end of zomerkamp. Deze zucht naar het nieuwe steekt eigenaardig af bij de kritiek op de predildng in onze Kerken. Is deze prediking w^aarlijk zoo slecht als de schrijfster ons het wil doen gelooven, zóó, dat haar het predioaat onvoldoende moet worden opgedrukt? Zeker, ik geeft gaarne toe, dat er in onze jpreidiking een gang naar het dogmatische is, dat er bier en daar predikanten zijn, die aan een tekst de giEtnsche heilsleer ophangen, maar is bet zoo onbegrijpelijk waar de schatten der Geref. geloofsleer, verdonkerd onder het stof der tijden, weer aan het bewustzijn van ons Christenvolk zijn terug|gebracht, dat eeti groote voorliefde voor het leerstellige hiervan het gevolg was? 'Mag nu reactie tegen dit leerstellig tijdperk voeren tot een onbillijk oordeel over 219 onze hedendaagBche prediking? De kunst van predikeni is zeer moeilijk, de kritiek blijft makkelijk.

En wat onzen eeredienst aangaat, dat ook hierin' veel verbeterd kan worden, wie zal dit niet toestemmeni? Om to beginnen, onze kerkgebouwen I Waren al omze kerken catheidraleni als de Dom te Keulen, wat zoU reeds daarvan een eerbied en wijding uitgaan. En ziOintgen dan onze mannen als Orelio en waren oinze vrouwen begaafd als mevr. Noordewier, welk een genot aou het zijn .zulk een dienst bij te wonen. Zoolang wij ini deze onvolmaakte wereld wonen zullen wij 't met minder moeteji doen. Achter veel wat onschoon en leel^k is binnen onze kerkmuren moeten wij ook het geestelijk schoon wéten te ontdekken. Het hoogst vinden wij dit schooni vertolkt aan den Avondmaaïsdisch, als Christiis, de Goddelijke Gastheer, al die geestelijk armen, kreupelen, blinden aan Zijne tafel noodt. Zich niet te hoog eni te heilig acht hunner één genaamd te worden^ dan begint er voor ons oog een schoonheid van Goddelijfce liefde te leven voor welks, bezit we alle aardsche schoonheid prijsgeven. Ook hier geldt het woord: gij' ziet uwe roeping broeders, niet vele rijken, niet vele edelen, maar het arme, het onedele, het verachte der wereld heeft God uitverkoren!

Er moet ook in ons iets zijn van den geest van. Mozes om de schoonheid, rijkdom en eer van Eg.ypte te verachten. Dit kan ons met veel verzoenen, dat andersi af moet stooten.

Met dank voor do plaatsing,

Uw dnr., J. P. J. GERRITSE.

[Juist, broeder Gerritse, gp zegt het goed: „De Kerk is een instelling Gods, en ook de wijze waarop zij' zich moet openbaren is ons in Gods Woord beschreven."

Begin nu eens, vóór giji groote stukken „inzendt", , dit op uzelven toe te passen. Houd u aan wat in Gods Woord is bescihreven. Mozes, die den rijkdom van Egypte verachtte, beeft de mooiste kunstschatten Uit Egypte meegenomen, om daarvan later den kxmstigMii tabernakel te bouwen.

En de „niet vele rijken en niet vele edelen" worden door Paul'us vermaant niet alléén te eten en te drinken, maar ook te werken tot eere van God.

Met uw methode van SchriffcuiÜegging werpt ge niet alleen de dhristeMjke kunst, maar' ook de christelijke wetenischap omver, héél onze christelijke actie!

O, die arme bijbel, waaruit men tekstjes plukt om eigen kleinheid en traagheid te vergoelijken.

B. W.]

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen