De crisis in de metaalindustrie.

De opmerking, dic' ik in het •vorig nummer over de' crisis in de metaalindustrie maakte, is niet onbeantwoord gebleven. Uit Ro'Lterdabi' ontving ik et "volgende schrijven, - dat ik, om' aan hst wederhoor alle recht te laitte^'Wedervaren, - fe-Mfft' geheel opneem.

Rotterdam; l^S8i|l921.

Weleerw. Heer,

Uw overnemen van' eeii-liëês& F-'X'iit^'VjPattïnïönium" betrof-fende de metaalindustrie, en Üw onderschrift daarbij geven mij aanleiding het volgende onder Uwe aandacht - ^ te brengen.

Door Patrimonium en onze Christelijke organisaties in''het bijzonder wordt steeds aan den Metaaibönd vei^wcten, dat deze, alvorens do loonen te verlagen, geen contact 'glezochit heeirt . met de organisaties, met welk verwijt U het blijkens Uw onderschrift in hoofdzaak eens zijt.

Echter voïmeen ik, dat Uwe kennis? '-ykh''den toestand in.de metaalindustrie nietH voldoende is en U zijt afgegaan op. berichten van een cleiB partijen, die zelden volledig zijn.

Voor 11/2 jaar toen er in de metaalindustrie volop werk was en na lierhaalde loonsverhooigingen weer een vorh'ooging van gemiddeld 10 pot. was gegeven, is door de arboidersorganisatiee' ge-•tveigei-d hie'r-voor een collectief contract aan te gaan; niet omdat de loonen .t& ^||^: i^SK^^|i^dpcli om een principe.

De organisaties toch wilden contractueel ©enminimu.m-unrl o o n vastgelegd zien, terwijl de Metaalbond een gemiddeld minimlum^m^r in ko m'ên wenschte vast te stellen, welk principe ook in hot contract, dat toen afliep', voorkwam.

De: beteekenis hiervan zal U hieruit duidelijk blijken, dat het n.l. steeds wenschelijk is om ij'verige boven a-Tbeidsgchuwe menschen te beloonen en den plrikkel tot arbeidsprestatie 'te-behouden.

Van een zeker aantaT menschen - zouden er dus zijh die méér dan hét gemiddeld minimuin ontvingen en een ander deel (de minder ijverigen) die minder zouden gesteld kunnen worden.

De arbeidersorganisaties wenschten de loonsvefliooging opi basis van het gemiddeld uurinkomen niet collectief in. een contract vast t© leggen, en hebben 'daatopi het contract met den Metaaibond verbroken, waarop toch de leden van den Metaaibond zMifrQnderling^Jiot.^diejrsiEeaelino bonden hebben.

Kan men nu 'in g'eiiroéde den Metaaibond er .• een verwijt van-rnaken, dat nu den economischejn nood dringt tot loonsverlaging, zij geen contact zocht met de organisaties, die het contact met, den Metaalbond verbraken , toen deze l-ponsverh'ooging voorstelde?

Uw opmerking, dat deze staking schadelijk is, , is4 zeef terecht; schadelijker dan bet gros der metaalbewerkers zelve weet — en juist schade voor benzelve.

Ieder, die eenigen kijk heeft op het zakenleven en niet uitsluitend ovérvertelt wat vanwege de organisaties medegedeeld wordt, weet dat een bedrijf voordeeliger lean stilliggen dan zonder winst te werken of werfoende-weg verlies te lijden.

En inderdaad zijn de bedrijven stilgelegd, op de staking is ontslag g[evolgd en van de m«este bedrijven zijn de technische 'on administratieve beambten op wachtgeld gesteld, waardoor de onkosten tot een miijimum bepierkt zijn.

Werk is er in 't algem'een^ niet veel meer; vóór g^_^t< uitbreken der staking waren er in de 'metaal-' "industrie reeds veel werldoozen.

Aan de scheepsbouwwerven is sedert meer dan 'een jaar geen schip meer best'eld, omdat de schepen veel goedkoopier te koop zijh dan - eenig scheepsbouwmeester thans nieuwe schepen bouwen kan. '• De speciaal Rotterdamsch'e bedrijVen van scheepsilféparatie waar het grootste deel dw stakende metaalbeweirfcers werkte, konden vanwege hun outillage met de grootste moeite nog opdrachten voor scheepstrepai'aües van buitenlandsche 'reeders bekomen.

Ik zeg m-et groote nioeite, want eerstens wordt aan de schepen niet meen? hersteld dan strikt noodzakelijk is en tweedons is de concurrentie deir. Duitseh'e werven zoodanig, dat deze werven met ^dit''werk oven^ol zitten on hier'steehtst. komt wat er overschiet.

Hoe goedkoopeï' de Rotterdamsch'e i'eparatïéwer-Ven nu kunnen inschrijven hoe moer kans er is, dat zij. met hun uitstek-jnd' geoutilleerdo inrichtingen contracten kunnen bekomen.

Echter komt men er met goede outillage alléén niet, het loon is bijl reparaties een groote factar én met verJies werken houdt ^en bedrijf lang vol, men werkt zich dan in zeer korten tijd ten gronde, 'evenals potvertoren niet laiig vol te houd, en is. Stilliggen kan men daarentegen lang uithouden vanwege de geringe onkosten.

Hoe onpleizierig ïiet op zichzelf is om zich te moeten bekrimpen, , is een half ei toch beter dan een feege dop eii - hadden de arbeidorsorgar mogen

Inplaats" Ttim7^^^^ïï^^'^^u'^WêW'''^W'^"Y6'SpBn' over den Metaalbond, zooals Pafrimonium nu doiet, hadden de Christelijke organisatiebesturen verstandiger gedaan zich' niet als aanhangwagen der neutrale en sQcialisüsc'he organisaties, wier do: el slechtsi strijd is, te laten aankoppelen.

Als , , Patl'imonium" schrijft, dat hiier": öfi'". daar de toestand nog Vrij gmrstig is, h'eeft men zich aan den schijn vergaapt en is men bet socialisme in zijn afgeven ~op' hel kapitalisme gevolgd

De p-rincipes-der Chr. organisaties er nog buiten gelaten, dan. vind ik do houding en blik der bestuurders van vakvereenigingen, die niet op den grondslag - jai^jj^ii^^^^sgnstrijd staan zéér kortzichtig.

Ik hoop, dat pen en 'ander U van dienst mag zijn bij ihef vormen "van , Uw oordeel over bet conflict waarin ik (dit te Uwer informatie) geen partij ben doch waarop ik als' meer vooraanstaand technicus uitteiaard een anderen kijk heb dan (gesalarieerde ? ) vaJvvereeuigingsbestuurdei'S

Zooals het stuk van „Patrimonium" door U overgenomen •— len van bilschtift voorzien is, moet het een zéér - eenzijdigen indruk maken op onbevooroordeelde lezers der „Refoirmatie". Met broedergroeten en h'eilbeden.

D. DE KWAADSTENIET.

Hoewel confïiot in de mefaalbedrijVen uiitvoettg-të btespreken, - wil ik toich aan deae apologie vooi* den Metaa-lboind enkele opmlerkingeh toevoegen. In de eerste plaats deze, dat iniet alleen do'or mij de klacht van de organisaties ovier bet niiB't-plegen van overleg is overgenomien en gfedeeld, doch dat ook' „De Standaard"' en anderen dit verzuim^ beitreürd Jhebbeii. Hier is dus, geen sprakfe van , , 0!ververt-elfen wat van.'W'ege die-org^i^nisaties medegedeeld wordt"', zonder ctontroleering van den toestand, ra'aar ik heb eenvoudig een feit geconstateerd, dat niet geloochend kan v^forden en... dat ik nog betreur. Want al is het, "dat bij een vorige mlaal om redenen van verschil in opvatting, de sanienspreki'ng mislukte, en bet contact verbrokien wierd en a] zon ook de Metaalbond thans gegronde redenen gehad - hefobien voor het - vermoeden, dat overleg hoegenaa-md geen resultaat kon opleveren, was het toeh m.i. zeer gewenscht geweest, ('ik druk me zacht' uit), dat in-deze gewichtige maberiei eerst de '"organisaties gehoord waren. Om nieer dan een ireden.

Omdat het betrof loonsverlaging en dus verimindering in het dagelijksch inkomen.

Omdat een dergelijke loonsverandering gevoelig ingrijpt in de huishouding der weAlieden.

Omdat de gespannen verhoudingen op' economisch terrein, en de taenemende sociale strijd van löns vorderen, dat we alles •vermjj.den, wat iol verergering der conllicten leiden kan, en eerst de poging tot goed overleg moet beproefd worden, eer' mien de conclusie mag trekken, dat alles tevergeefs is. Ik laat hier opzettelijk del positie van de organisa-ties buiten bespreking, doch beoordeel de •quaestie alleen van haar ethisclhen 'kant, en dan meen ilc', dat ondanks wat er giebeurd is', dé Metaalbond toch 'het verzoi& k van de vakvereenigingen om samenspreking .niet'had-moeten weigeren Hier staan hooge belangen op-het spel, en \neoral ^s christenen zullen "we immers' altoos weer bereid zijin, onszelf te verloochenen, wanneer we daaïdoor strijd en ellende kunnen voorkomen.

Dieper kan ik op dit conflict niet Ingaan. Beide partij'ein hebben haar steta doen hooreri. Doich - een paar opmerkingen moeten me nog van het hart.

In de eerste plaats gaat de inziender m.i. te ver, wanneer hij de besturen dejr christelijke oii'ganisatiês verwijt, zich als aanhangwagen der nea.iirale en socialistische organisaties te hebben ]atq.n aan-, koppelen. Kan hij dit waarmaken, en durft, hij' deze k'rasse beschuldiging volhouden? En in de tweede plaats zegt hij oi.a, dit, dat een bedrijf voordeeliger 'kan stilliggen, dan zonder winst ite werlcen ol werkende nog verlies te lijden.

Daarom zullen vele bedrijfsbezitliS^%§|||p^niet betreuren.

En het is best "té'«grijpen, dat Sémgeén' ge-' dwoöjgien wordt, om, , indien hij' niet financieel te gronde .wil gaan, zijn bedrijf stop te zetten, en.... niemand mag hem hiervan een-veirwijt maken. Doch er is njog een andere mogelijkheid.

Het kan ook' gebeuren, dat er bedrijven zijn, die tijdelijk' met verlies moeten werken, of er uitmuntend tegen bestand zijn om een tijdlang financieel niet vooruit te ga, an, "^n in zlulke bedrijven •, ~ • - •' 'T"-• 59 zon stopzetten onverantwoordelijik wtezïön. In die gevallen mag niet alleen gödacht o-m eigen winst, maar moet ook het bielang: der wenknömers voor oogen worden gehouden en dienen alle .krachten ingespannen om de werkeloosheid te beperken, en de' malaise tegen te gaan.

Desnoods ten 'koste - van een oa^0fi; ^0^; :

In vroegere jaren ...; ? ijn, toch' grootte^isfe, ii-"maakt?

Ik vraag slechts, én - 'fan hiéfandérS dóen dan aandringen op sociale toenadering, en werkgevers eii arbeiders op het hart binden om elkaar te zoeken, en samen te jagen naar den socialen vrede.

Hierin ligt een roeping 'Gods. Zalig zijn de vrede-makers.

K. D

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen