PEHS-SCHOUW.

Ds Budding en het rhytmisch zingen.

Ds Bavinck verhaalt in „Geref. Theol. Tijdschrift" (pag. 426) van de proef, welke Ds Budding genomen heeft met het zingen op heele en halve noten.

Tn 1858 echter dreef B'udding in zijn kring een verandering van zingen door, n.l. op heele en halve noten, die ontevredenheid wekte. Hij had zich in het hoofd gezet, schrijft' Gunning, „dat het echt-gerefo'r. meerd was, de Psalmen Datlieni op heele en halve noten te zingen", „die schrapjes staan er niet vo'or niemendal". En op eens moest de gemeente die nieuwe jzangwijze tonnemen.... Dat gaf oen groote verwarring; velen aongen toch als vroeger op lange noten; Budding daartegen in: „Ho, dat is niet goed: Over.zingen" enz. Dat verwekte groote beroering, en daar B. van toegeven niet wilde weten, weken do ontevredenen uit.

Het mislukken van deze proef behoteft in onze dagen niet af te schrikken.

Mag ik ook even wijzen op' de „Proeve eener Catalogiseering van de in 1921 in Nederland verschenen boeken en geschrittan van tbeo'logische'n aard door Ds J. Waterink" in hetzelfde numm.er van dit tij'dsc'hrift. Een nuttige arbeid, welke de waarde van deze periodiek niet weinig varhoogt • En hg' eindigt:

Toch bemoedigt bet ook weer, dat een vr'aag als die, wellce wij bespralcen, op de vragenlijst gebracht is va.n 'de Centrale 'Predikanten-Conferentie. rWa.nt uit die vraag spreekt toch ook de bewustheid, 'dat, wij elkander niet hebben te vengeten en los to laten, en dat wij daarom ook ondenzoek hebben te doen naar de oorzaken, die ons üiteenhouden. Door een liefdevol achtgeven op elkander zullen die oorzaken steeds beter moeten worden opgespoord. En alzoo kan voor ons als Gereformeerde Kerken de weg, worden gebaand, dat wij, het verkeerde verwerpende en bestrijdend, het goede en waar'deer: bare in van ons gescbeidene groepen en kerken overnemen en inenten op den echtGereformeerden

slam. Én dan treden wij niet op met de pretentie: wij zijn de ware kerk, de wettigie openharing van het lichaam van Christus, andere als rainderwiaardig erkennende en hen eerst tot ons toelatend als : zij een knieval voor ons doen; maar dan sitellen wij ons liever het ideaal in alles ons aóó te vertoonen, dat anderen van deazelfden huize ons en wij hen zoeken. Of dit gelukken zal wij weten het niet. De scheuren zijn vaak zoo diep. Doch ook vóór 1892 waren er diepgaande verschillen. En toch kwam de vereeniging tot stand. Dat geeft ons moed ook bij de nog bestaandie kerkelijke verdeeldheid.

Grod geve, dat alle Gerefonueerden nog; : -eens weer wonen op. één kerkelijk erf! j^^^^^S-'

„De godsdienst is opium voor het volk".

D'Ocli dan bewege zich het nadenten in andere ricMing dan het mtevrouw Roland Holst op den laatsten dag van Jiaar verblijf in Rusland deed.

„De Hervorming" neemt dit uit liaar bescihirij.ving over: _

De laatste dag van mijn veirblijf te Reval was een Zondag. Oveir de stad hing; , toen ik in den stillen, grijzen morgen trad, een stemming van rust en vrede. De winkels Waren gesloten, ds straten leeg van raenscben, een enkel verlate fcerkg^ger repte zich over bet smalle trottoir. Op de markt biruiste, koniend uit leen der nauwe straatjes die op' haar toeloopen, krachtig-, helder koongeiang mij tegen. Ingieklemd tusscben de oude huizen stond een Lutherscho kerk; ik trad binnen en luisterde met genot naair den psalm'zang der gemeente, nist zeulrderig-geïekt als ten onzent, maar vol rythmische kracht. Maar toen een gebefte, betogade dominee den kansel besteeg, klteeg ik het bsnauwd en vluchtte, bang voot de verveling van de preek. Een trappensteeg bracht naij opi. de bult in het hart der oude stad, waar de groote russische kerk - stond. De dienst zou net beginnen. Te Moskou had ak aldoor plan gehad een kerkdienst bij te wonen, maar geen gelegenheid gevonden. Ik was blij dat die zich nu toch dien laatsten dag nog vooïdeed.

Het was de eeriste keer in mijn leven, dat ik een g^ieksch-katholieke liturgie Uoorde en ik had mij die niet voorgesteld van een zóó ontroerende schoonheid. Een heeflijke, diepe bas-stem zingt ihlet recitatief, een Jioogeïe respondeert, telkens valt het onzichtbaire koor in, getuigend en smeekend. De klanken zwallen en nemen weef ai, het is een voortdurend vloeden en teiugstroomen, ©en deining zonder einde, als eén lied der natuur. Maar een natuurlied verdispt dooï menschelijk hunkeren en smadhlten; een uitstorting en (reiniging van het menschelijk gemoed, beiieeischt tooli en vol melancholie van berusting. Een oneindige mildheid, een zachte vertroosting, , . een hee'rlijke innigheid doorruiscK dien zang, maar alles verdroomd en los van de aarde. De ziel Woiidt uitgevoerd boven smarten en twijfelingen; zoete rtist keert tot • haa, r in. Telkens vervloeit een jhoogtepunt van' pathos tot ©en nieuw gemurmel, dat dan, op zijn beuït in zich opnem'end de ongestilde verlangens en geheime droomen van het menschenhart, weer uitstroomt in rijke bewogenhleid, als een tivier, door duizend verborgen bronnen en liefelijk© beken gevoed.

Na iafloop van den dienst zoek ik ©en bank in een idel' groene plantsoenen, de vroegere bolwerken, om 'ongestooird mijn gedachten na te gaan. Het is, als 'begrijp ik nu pas goed het waarschuwend woolrü, dat het sowjet-bestaur te Moskou aanpilakken Het (boven de oude Ibeiisohe kapel bij het Kremlin met het wondeöiadige Moedergodsbeeld: „De godsdienst is opium Voof het volk". Ja waarlijk is het zoo: die heerlijke muziek is thans gevaarlijk; zij vetzwakt den werkelijkheidszin, zijl sust het hart tot rust, over de slechte dingen dezer - wer& ld, in - iplaats van het te wekken tot daadknacht; zij effent den gang van het bloed tot verdroolnd© maten, Hn stee van bet staal toe te voeren tot den istTijd. De schoonheid der oude kerkmuziek, wij mogen tvan haa'r bedwelming niet te diep drinken.

Onbegrijipelijk Jioe mien dezie dicihtteïies nog kon h'eeten «en diep reili: gieus^ natuur.

Hoe wordt er door somnligen niet joaiett Ket begrip-„religie" gespeeld!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen