Zijn er Zoo ?

Onlangs schreef ik eon artikeltje over „De mentaliteit van den evangelist". U weet wel, het .artikel, dat

Een broeder zond mij nu dezer dagen een artikel, dat daarbij wel als pendant zou kunnen dienen. Een andere geest wordt ons daarin aeteekend. Helaas heeft de schrijver de gevaarlijke gewoonte zic'i nog al eens van beeldspraak te bedienen! Ook durft hij zoo af en toe te schertsen! Als dat maar goed afloopt!

Een Gereformeerde heeft steeds één detagd, waarin hij' gemakkelijk anderen overtreft. Hij hecht sterk aan , zijn naam „Gereformeerd". En het klinkt hem spioedig als een nare disqualificatie in de ooren, als hij zich om 't een of ander, al is het ook maar de werk wij, zie, toe hoort voegen: „dat is toch niet heelemaal Gereformeerd". Of de menschen, die het kwistigst met .zlulke waarschuwingen zijn, .zich altijd even diep rekenschap hebben gegeven van het Gereformeerde, is een zaak, die nog niet steeds voor u vaststaat. Ik denk, dat ze het öf heel goed izich bewast zijn, öf 't haast h e e 1 e - m a a 1 - n i e t weten, "de menschen die dat zoo echt, met 'n licht wenkbrauwfronsen zeggen kunnen. En wie dan goed weet wat Gereformeerd is, omdat hij dat GerelO'rmeerde .zoo ziels lief heeft, zal misschien wel eens wat minderen met , zijn haastig eticjuetten plakken. De liefde, ja ze maakt beslist en moedig', in haar"" uitspraken is ze echter ook voorzichtig; vooral waar 't menschen geldt, die ze nog maar weinig kent. Nog meer waar 't methode van werken geldt, 't Heeft me izoo' dikwijls getroffen den laatsten tijd, dat velen zich zoo telkens afvragen, ook aangaande de Evangelisatie en haar allures, „zou het wel Gereformeerd wezen"? Vanwaar toch die vrees, dacht 'k dan.

Vooral wanneer zoo'n criticus dan niet 'n „weg wees, die uitnsmender" was; maar alleen door zijn negatie blijken poogde te geven van eigen Gereformeerdheid. Ge kent ze allen wel uit eigen omgeving, of beter nog, ge kent die houding vast wel in u zelf. Haast zou 'k zeggen, als ge 'n rasecht Gereformeerde , zijt, hebt ge u zelf er zeker wel eens op betrapt, op die vrees, die Hollandsche vrees voor properheid, voor angstvallige zindelijkheid zoo voor ons geliefde „Gereformeerde home".

Wij zijn bang voor gevajen. De Schlagworte van O'nzen tijd zijn „verdoezelirig", „vervaging", „vervlóeiïng der grenzen". De eigen kleur van ons 'Gereformeerd huisje mag niet vergrauwen onder 't stof, aanwaaiend van and'rer erf, neen, in ernst, dat mag zeker niet .... als 't , zand opstuift.... houdt gesloten Uw vensters, maar .... als ge 't steeds doet I.... een frisch koeltje voelt ge toch zeker in deze dagen ook wel eens graag door UW kamers waaien.... 't Komt dus alleen maar weer aan op 't kiezen van de juiste uren van izoo'n zomerdag.

Er wordt veel over Evangelisatie geschreven en gesproken èn .... ge gevoelt nu, dat 't niet uitblijven kan bij ons, ook veel, soms nog meer, O'Ver „de gevaren" van de Evangelisatie. In ernst, die , z ij n er, 'k ken ze ook uit eigen ervaring.

En omdat 'k ze ontmoette, dacht 'k er nog dikwijls over .... spitste 'k ook mijn ooren, als 'k er anderen over hoorde; net , zooals ge doet, wanneer ge in een gezelschap anderen hoort praten over een derde dien ook z ij kenden, of ook, (en dan hebt 'ge wel eens heirnelijk 'uw schouders opgehaald) dien ook , z iji wel eens „hadden hooren noemen". Dan zit er soms een knus vermaak in, de Mtjes eens door te laten gaan, tot ge uitroept , „maar kent U dien m'nheer? " waarop dan een bevreemd, een aarrzelend u aanzien vo'lgt met 'n „ja, 'Och, dat nu niet, maar". Als je kalmer zijt en niets zegt, schiet ü misschien een halfvergeten regel van een of ander gedicht te binnen, als b.v. fama crescit e'undo'.

Er zijn gevaren aan het evangeliseeren verbonden. Ge kunt 't heel best eens niet-Gereformeerd doen, maar evengoed kunt ge 't, Gereformeerd, niet doen. Wat het gemakkelijkst gaat, is mij niet steeds duidelijk.

En dan denk 'k verder soms aan die voorzichtige menschen uit 't Spreukenboek, die wanneer er leeuwen ('k wil' er hun ten gerieve , wel meervoud van maken, ziet ge) op den weg zijn, wijselijk en veilig thuis blijven, zeker, als ge geen verweer , hebt, zou 'k ook niet juist dat moment kiezen om me 'wat te vertreden. Alleen is er nóg een categorie menschen, die weinig uitgaat, die misschien, wanneer 't wat al te kras is om te spreken van „een rondgaanden brieschenden leeuw" ook nog zóó goed op de hoogte zijn van de qualiteit • van hun colbertje, dat ze met zorg bedenken, hoe hUn kleeren bij 't injgaan in „heggen" (foei, wie loopt daar nu ook) wel eens een scheur konden 'Oploopen .... èn „je moet toch altijd netjes voor den dag. komen".

Ja ‘t is eigenaardig, menschen, die binnenshuis zoo weinig gevaren zien, moeten wel goed op de hooigte zijn van 't legio onheilen, dat daar die wandelaars bedreigt. En, ze hebben wel wat voor 'n ander over; met druk-gebarend wenken, waarschuwen , ze van achter hun venster .... en zeggen hoofdschuddend tot hun tafelbuur, zoo lang 't nog niet misloopt, „Als dat maar goed afkomt allemaal"... en mocht er iets gebeuren, dan hebben ze vóór 't O'ngeval nog goed en wel een feit is, bijna het er al uit „Dat heb je d'r nu van" en dan, 'n wedijveren in wijze uitspraken, die wel voor ettelijke kopjes thee pratensstof leveren.

Ja, er zijn menschen, die veel hechten aan den naam „voorzichtig". Jammer, dat sommigen ervan, die ZOO' graag zich zoo hoorden noemen, door den

Spreukendichter worden aangediend met 'n ietwat minder vleiende titulatuar.

Misverstaan te worden kan pijnlijk zijn.... Zo'u dit ook gelden, voor die „onvoorzichtigen" ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen