In onze harten uitgestort.

Pinksteren.

... Omdat de 'liefde Gods in onze harten uitgestort is door den Heiligen Geest, Die ons is gegeven. Rom. 5:5b.

In het feit van Pinksteren sluit zich de rei der groote heilsfeiten af.

Dit wonder der genade is het laatste in den 'kring der krachtige daden, die God in de volheid der

tijden gewroctit [h«eft, om de wereld te redden^ en Zijn YoW te zaligen, docli wiat vormt Pinksteren een wonder slot! Het gaat lijnreclit in tegen do wijze, waarop wij onze feesten besluiten, want indien aan ons de i> eëindiging van dien maöhtigen heilscyclus geweest , wa, s, zouden wij de hemelen gescheurd on ide aarde geschotó hebben, on was de Geest neergedaald in blindende majesteit, en onder geweldige teekonen, die de temlïelstad op haar fimdamienten hadden doen sidderen.

Doch zóó Ikomt de Trooster niet.

Zoo maakt God igeen slot aan den heilskiing.

Het einde is niet een openbaring' van ontzaglijke heerlijkheid, en |als ge van den Pinksterdag tot den Kerstnacht terugblikt, ziet ge zelfs in de uitwendige openbaring een afdalende lijn. Be uitwendige glorie wordt al flauwer en zwakter. Als Jezus geboren wordt, openen zich de hemelen, en vervult 's Heeren heerlijldheid de velden van Efrata, en hoort ge den reizang der engelen, en ziet ge het sterreteeken aan den hemel, en alles boeit oor 'en oog. Ma; ar op Ji'et Paaschfeest wordt het al minder. Dan hoort ge geen lengelenUed. Dan zoekt ge tevergeefs naar het koningsteéken aan het uitspansel. Dan dalen niet duizenden engelen, doch slechts twiee 'troonengelen op aarde, doch dan bliksemt nog de eene engel neer. Dan schokt nog de bodem. Dan klinkt nog het engelenwoord. Dan is er nog iheerlijldieid. Maar...: bij .ICKUS' hemelvaart daalt de lijn nog dieper. Het is op den Olijfberg zoo stil. De Heiland moge opstijgen onder schel bazuingdklank, miaar die bazuinen schallen op aarde niet, en zoo spoedig neemt de wolld Hem weg. Doch ooik op den Olijfberg verschijnen nog hemelI)oden, die predikten, wat er geschied is, en dat de Iriumf©erende Koning eens zal weerkomen.

Maar lui op den dag van het Pinksterfeest.

Dan is alles even sober en gespeend aan uitwendige glorie.

Dan ziet Jeruzalem geen open hemelen; dan komen er geen engelen op aaxde; dan klinkt geen he-roelstem; da.n ibeeft zelfs de bodem niet; dan i> lijft het uitwendig, zooals het was, en het eenige wat gehoord ; wordt, is ©en kort, vreemd geluid, dat giert als de stormwind, en het ©enige, wat men ziet zijn simpele lichtschijnen, die boven de hoofden der discipelen flikkeren. Meer gebeurt er niet. lin j.a, , wel verbaast de menigte zich, en wel vraagt de schare: wat wil toch dit zijn? doch zij verwondert zich niet over hemelsche majesteit, miaar over wat m ie n s c h e n, en met name die Galileërs spreken en doen.....

Waarom draagt het Pinksterfeest dit karakter?

Waarom is Pinksteren vreemd aan allen uitwendigen glans?

Omdat God in die soberheid wil prediken, dat het feit van de uitstorting des Geestes een feit is van de grootste intimiteit. Omdat de vervulling met den Geest niet iets is, dat buiten ons geschiedt, gelijk de geboiorte en de opstanding van onzen Heiland, miaar in het innerlijke van ons wezen plaats vindt. Omdat de Geest in het verborgiene des jharten Zijn wei^k verricht, en wat Christus buiten ons verworven heeft, in ons toepast, en tot ontplooiing brengt.

Hij is in onze harten uitgestort.

Zij werden vervuld met den Geest.

Hij blijft niet buiten de gemteente, en Zijn terrein ligt niet jaan de buitenzijde, m!aar de plaats van Zijn rust is i n d© 'harten, en Zijn woning' is dat intieme van den Imensch, dat achter den lichaamswand wegschuilt, en voor ons oog verborgen is. Dat be^ teek ent niet, dat Hij niet in heel het leven werkt. Hij strijdt oo'k op' het publieke levensveld. Hij grijpt heel de wereld aan. Zijn fradht gaat uit naar alle zijdon. Hij vernieuwt het gelaat des aardrijk's, maar toch is het heiligdom, waarin Hij woont, de verborgenli-eid van de menschenziel, en het innerlijke van ons geestesleven.

Daar werkt Hij wederbarend ©n bekeerend.

Daar vemilt Hij alles Imet Zijn genade.

Daar stort Hij 'Zijn gaven uit, en vandaar uit vloeien de stroomen des Geestes naar alle zijden. Uit het hart zijn de uitg'angen des lev^ens, niet het minst van het leven van den heiligen Geest.

Is die Geest in uw hart uitgestort?

Dat is voor u de Pinkstervraag.

Zeker, het komt odlc aan op levensopenbaring, want waarachtig leven blijft niet verborgen, m: aar dat' is |het eerste en het diepste niet. Uw levensopenbaring is alleen mogelijk, indien uw ziel gegrepen en vervuld is. Gij lamt dan alleen strijden en werken, indien in uw haxt de Geest komt. Het gaat ten slotte om de ziel. Het gaat ten diepste om de innerlijke vervulling. Zonder haar is alle werk' uitwendig vertoion, en holle 'fanfare, doch dan i|S uw strijd bezield en uw actie waarachtig, wanneer gij ook spreken kunt van de liefde des Geestes, die in uw hart is uitgestort.

Dan viert ge waarlijk Pinksteren.

Dan sluit ge de rei der heilsfeesten met ware vreugde.

Dan beantwoordt jiw ©inde aan het slot, dat God Maakt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen