Een zoon der vertroosting.

En loses, van de apostelen toegenaamd Barn'abas (hetwelk is overgezet zijnde, een zoon der vertroosting), een Leviet, van geboorte uit Cyprus, alzoo hij een akker had, verkocht dien, en bracht het geld en leidde het aan. de voeten der apostelen. Hand. 4:36, 37.

Wat is UW eenige troost, beide in leven en sterven ?

Dat ik met lichaam en ziel, beide in leven en sterven, niet mijns, m|a; ar mijns getrouwen Zaligmakers Jezus Christus eigen ben.

Met lichaam en ziel.

De eenige troost strekt zich dus niet alleen over uw ziel uit, imjaar geldt ook uw stoffelijk leven, en Hij, Wiens eigendomsrecht onzen geheelen persoon en ons gansche bestaan om'spant, zorgt niet minder voor de vervulling uwer natuurlijke nooden, dan dat Hij in uw-geestelijke behoeften voorziet.

Niet anders werkt de Trooster, Dien Christus zendt.

Hij Iroosï lOos m'et de volle vertroostingen van onzen Heiland, en als Hij Christus verheerlijkt doet Hij dat ook in de verhoudingen van dit leven. Hij werkt ook vernieuwend in ons stoffelijk bestaan. Hij herstelt ook de harmonie in de natuurlijke gemieenschap der menschen, en Hij zou geen Trooster zijn, wanneer Hij Zijn heiligende kracht niet openbaarde in (het aardsche leven der gemeente.

Beziet slechts het christelijk leven vlak na den Pinksterdag. De jeugdige kerk bloeit in de volle, geurende weelde van haar lentetijd, en niet alleen getuigt haar geestelijk schoon van de volle stroomen des Geestes, die over lia, ar uitgesort zijn, maar het geestelijke verheft ook het stoffelijke, en trekt de natuurlijke verhoudingen recht. De geloovigen hebben alle dingen gemeen. Niemand durft hetgeen hij bezit, het zijne te noemen, d.i. houdt aan zijn eigendomsrecht, ten koste van anderen vast; zoovelen aJs er bezitters zijn van landen of huizen vcrkoopen zelfs ihun (goederen, en brengen den prijs van hetgeen zij vericocht hebben, aan de voeten der apostelen, en aan een iegelijk wordt uitgedeeld naar dat elk van noode heeft. En ja, zóó rijk is de troost, die in Jeruzalem's gemeente genoten wordt, dat onder die gansche menigte, welke toen reeds lOver de 5000 zielen telde, niemiand. gebrek heeft, en geen stoffelijke ellende meer wordt gevonden.

Van dien benijdenswaardigen toestand is Bainabas de levende illustratie. Zijn naam is eigenlijk' Joses, en hij is een Leviet, van geboorte uit het eiland Cyprus, maar hij heeft van de apostelen den toenaam Barnabas gek'regen. Deze naam beteek ent eigenlijk niet: zoon der vertroO'Sting, doch zoon der profetie, miaar Lukas geeft er de eerste beduidenis laan, omdat deze Leviet, gelijk later uit de Handelingen blijkt, bijzonder toegerust was met gaven om vertrooistend te spreken en de gemeente te onderwijzen. Deze Barnabas is in den vollen zin des woords een zoon der vertroosting. Hij verstaat de volle, lichaam en ziel omvattende beteefcenis van den troost. Bij het woord voegt Jiij de daad, en niet alleen predikt hij de verlossing uit den geestelijken nood, doch beijvert zich ook, de stoffelijke ellende te verzachten. Hij bezit n.l. een akker, en dien akker verkoopt hij, en brengt het geld tot de apostelen, opdat dezen het zullen uitdeelen. Ook' bij hem' overwint de christelijke liefde de gehechtheid aan zijn bijzonder eigendom, en hij wil alles missen, wanneer de ; Meester het van noode heeft om in de nooden der behoeftige heiligen te voorzien, en de armen te troosten in hun stoffelij'fcen druk.

Zulk een zoon der vertroosting is Barnabas ge-Idcven. Hij troost met 'het woord, want hij m'ag met Paulus de eerste boodschap des Evangelies aan de beidenwereld brengen, en hij troost met de daad, want, als de bdkeerde Saulus uit Damjascus in Jeruzalem is weergekeerd en door de discipelen gewantrouwd en niet ontvangen wordt, ontfermt hij zich over den verdachte en leidt hem in den kring der ^broederen binnen. En meer nog. Wanneer in Antiochië door de profetie van Agabus bekend wordt, dat in Judea's gemeenten gebrek zal heerschen, beijvert Barnabas zich met Paulus een collecte , voor de arme kerken te houden, en hij mag de rijke gaven aan de ouderlingen in Judea overbrengen (Hand. 11:29, 30).

Kan die schoone naam': zoon der vertroosting ook' aan ons worden gegeven? Verstaan wij den diepen zin van den waren troost, en brengen wij de heilige roeping, die deze troost met zich mede brengt, in praktijk? Zijn wij v^oor onzen broeder en zuster tot een steun in de behoeften van het geestelijk leven, en helpen wij hen in den stoffelijken nood? Zoo wil (het de Geest Gods. Wij moeten onze gaven ten nutte en ter zaligheid van anderen gewillig en mfet vreugde aanwenden en dan zullen wij ons niet tevreden stellen met een woord van vertroosting, te spreken, maar ook de reddende hand Meden aan hen, die in aardschen druk verkeeren.

Hoe dan? Moeten wij den weg' van het communisme op? In geenerlei wijze, en zoo wa, s het ook in Jeruzalem niet. Daar werd niet alle privaat-bezit afgeschaft. Daar werd niet alle eigendom gelijkelijk verdeeld. Daar kregen niet allen evenveel, maar ontving ieder wat hij noodig had, en in stede van gedwongen socialisatie bracht men vrijwillig het offer der liefde om den nood der behoeftigen te lenigen en de axmen uit den druk' op te heffen.

Dat offer yraagt Christus van ons.

Wij zullen de vrucht des Geestes ook hierin betoonen, dat wij Van het onze afstand willen doen, als de Meester het van noode heeft, en ijveren naar het christelijk communisme, dat alle gebrek doet verdwijnen en in de gemeente de snijdende contrasten opheft. Daartoe worden wij vanzelf giedrongen wanneer wij den eenigen troost in leven en sterven mogen 'kennen. Dan ervaren wij de vertroostingen van Christus ook' voor ons natuurlijk leven, en drijft Zijn liefde ons om' het stoffelijk bestaan van anderen ten zegen te zijn. Dan hebben wij gaarne lalles voor elk'aar over, omdat wij er diep van doordrongen zijn, dat onze Heiland alles voor ons gegeven heeft, en nu lalles van ons eischt. en wij spannen alle 'krachten in om zooveel mo^ gelijk de gevolgen der zonde, ook in de aardsche verhoudingen, weg te nemen.

Zoo arbeidt de kerk in haar geheel door het diaconaat. Door dezen dienst der barinhartig'heid zorgt zij, in den naam van onzen barmhartigen Hoogepriester, dat elk ontvangt wat hij noodig heeft, en er geen 'gebrek heerscht in de gemeente van Christus, en wij hebben van het onze aan haar af te staan, opdat zij in den vollen zin des wooTds den arbeid der vertroosting Kan verrichten. En buiten dit enge terrein der diaoonie is het veld zoo breed. Er . zijn zooveel nooden te lenigen. De behoeften vermeerderen. Telkfens geeft de Heere, ons de gelegenheid, de tracht van ons geloof en de warmte van onze liefde te betoonen, en als ge. uw oogen mjaar laat rondgaan ziet ge ellende te over om ials zonen en dochteren der vertroosting op te treden.

Kunt gij dien naiam idragen?

Hebt gij uzelf wel ^eens reik'enschap gegeven van de vraag: ' Wat ben ik voor anderen ? Werpt uw christelij'k leven vruchten af Voor iiw broeder en zuster? Zijt gij een zegen voor uw naaste? En dan niet alleen door een woord, dat gij vromelijk' spreekt, m'a, ar niet minder door de daad? Wat doet ge om de scheefgetrokken aardsche verhoudingen weer recht te zetten? Hebt ge eigen levensweelde wel eens opgeofferd om anderen te helpen, naar het voorbeeld van Hem!, Die arm' is geworden, daar Hij rijk was, opdat wij door Zijn larmloede rijk zouden worden? Heeft het u ooit een offer gekost?

Geef het antwoord aan den Heere.

Hij zal ons eenmjaal oordeelen naar hetgeen wij zijn broederen en dies Hem gedaan hebben. Wat 'zal Hij tot u zeggen ? Alleen de zonen en dochteren der vertroosting zijn de gezegenden, die het Ko^ ninkrijk beërven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen