Ik zal

Menschelijke wetenschap heeft nog nooit kunnen doordringen tot de kern der persoonlijkheid in ha, ar bijzonder verband met het zelfbewustzijn.

Hoevele ontdekkingsreizen er al ondernomen zijn naar dit geheimzinnige land, niemand heeft het poolptmt benaderd, waar : de as van ons diepste wezen wentelt.

In deze besneeuwde steppen staat geen voetstap van een mensdh.

Toch verkieeren wij dagelijks met deze groote geheimenis Van nabij, want we hebben zelfbewust z ij n, en weten ons het middelpunt jv.an een eigen cirkel. Wij leven, daarin; de lichtvonk van dat zelfbewuste kennen trilt door al de geladen draadspanningen van onzen geest heen. Daarom spreken wij, alsof het iets geheel gewoons is, van onszelf als van ik, en tot een ander als: g ij; en over een ander als: h ij of z ij'; vaak zonder van verre te verstaan, welke afgronden van onbegrepenheid die woorden overbruggen.

In dat ik-zijn ligt nu ook voor ons besef de zelfontsteker van onzen wilsmotor.

Wij grijpen naar de toekomst, en wij zeggen, ieder op onzen tijd: ik zal.

Nu blijkt het hier vooral hoe dwaas de zonde ons "heeft gemaalkt, dat wij uit het ontredderde ik onzer door de zonde bedorven persoonlijkheid heil en verlossing verwachten; 't zij om deze to zoeken, of ihaar in 'het werk te stellen. Dan vinden wij immers geen andere mogelijkheden dan zulke, die van onzen eigen geest uit werkelijkheid kunnen worden. En niet één van deze kan ons uittillen buiten den kring van onzp onmacht. Met andere woorden: hoe dwaas zijt gij, zondige mensch, die uzelf verlossen wilt, en zegt: ik zal! Ik zal de waarheid zoeken, en vinden! dk zal langs de ladder der verdiensten opklimmen tot God! Ik zal, de deur versmadende, het venster des hemels openen, en binnenklimmen I Ik zal den cherub verj.agen, wederk'eeren naar het paradijs en eten van den boom des levens. Ik zal de slang den 'kop vei-pletteren.

Ik zal mijn leven anders maken, beter en mooier.

IK zal Christus' verheven voorbeeld, volgen.

Ik zal de goudader van het geluk zelf aanboren, en de parel van groote waarde zelf opbrengen uit de diepte der zee.

O, ijdel pogen als van een geboeide in ioen weigesloten gevangenis, die zioh voorneemt zelf de ijzeren deur van b i n n e n u i t te openen, terwijl deze van buiten af gesloten en gegrendeld is. Bovendien heeft hij den sleutel niet. Ooik zijn z'n handen geboeid, en zijn voeten gekluisterd.

Zoo is ons ik zal, waarmee wij hoogmoedig stumperen in den kleinen cirkel van ons kennen en kunnen, of wij niet ergens uit den band kunnen komen, om den ban te breken. Het waniiofpig gerammel onzer ketenen is 'het eenig antwoord.

In het verloren paradijs wordt geleerd hoe het paradijs herwonnen k!an worden. .Alleen doordat God begint, met Zijn Almaaht overstapt op hel terrein van onze onmadht, en met goddelijik'e energie zegt: Ik zal. Daar ligt onze troost. DeHeere begint, Hij, de Almachtige. En Zijn eeuwige wil wordt gedragen door Zijn genade en barmhartigheid. Niets staat Hem in den weg. De spanwijdte waarover Zijn Ik met koninklijke majesteit den scepter voert is onbegrensd, omvat hemel, zee en-aard en hel, tegenwoordige en toekomende dingen, tijd en eeuwigheid.

Hier is evangelie. Dit is het evangelie. Dat God niet slechts in Zijn vlekkeloos recht zegt: Ik zal straffen. Maar vrede verI? !ondigt door een heiligen oorlog heen. Door den mensch los te scheuren van zijn verleider, zijn banden af te nemen, zijn gevangenis te openen, zijn laatste kluisters te breken.

Hier aanbidden wij de vrije gunst, die eeuwig Hem bewoog. Doch hier vooral moeten we diep, en nederig buigen, want, kunnen wij het raadsel van ons eigen i'k-zijn niet oplossen, hier staren wij in een onkenbaren afgrond. Waar de zuil van deze eerste belofte in den bodem van Gods wezen ingevest is, kunnen wij niet zien. Ons zij het genoeg te hooren, dat de getrouwe God zegt: I'fc zal. Nu is er vastheid. Nu is er hoop voor .Eden's ballingen, voor schuld-en schandebewusten.

Niet zij zeggen: wij zullen!

Zij klagen slechts: wij kunnen niet!

De. Heere zegt: Ik z.al.

Hij begint.

In deze belofte ank'ert ons geloof.

Want wij weten: Hij zal nooit verlaten wat Zijti hand begon.

De groote paradijsbelofte van Zijn Hefderij'ke .almacht en almachtige hefde heeft hij in de zending vian Zijn eeniggeboren Zoon vervuld.

En Hij blijft, h^aar werk'elijkheid maken door den H'. IGeest in !het hart en leven Zijner kinderen. , Met eigen iliand heeft Hij de lamp van Ihet genade\'er)}ond ontstoken in ons duister-geworden piaxadijs.

Hij zal volkomen uitkomst geven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen