DOOR AMERIKA.

IX.

New-Yorks Winkeldistrikt.

In het winkeldistrikt ziet men natuurlijk New-York op z'n gezelligst. Maar dan moet men er om denken, dat de groote zaken om 6 uur sluiten. Gedwongen winkelsluiting bestaat er niet. Doch de

modepaleizen, meubileerinrichtingen, antikwiteitenshops en andere doen het vrijwillig. De dames winkelen toch in den namiddag. Tegen den avond gaat ieder naar zijn woonwijk. Slechts kleinere zaken blijven open.

New-York verstaat de kunst van etaleeren. Zou men van den Amerikaanschen volksaard verwachten, dat de vitrines zijn opgepropt met reklameartikelen, voorzien van kaarten met reusachtige cijfers, waarop de prijzen worden vermeld, zoo misrekent men zich. Natuurlijk zijn er zulke wel. Maar de betere winkels toonen zich daar te voornaam voor. Eén, maar dan ook schitterende, japon of mantel op een vesterafdeeling van drie bij vier meter, is geen zeldzaamheid. En de bekleeding van zulk een ruimte getuigt van fijne smaak en doet het eenzame voorwerp des te beter uitkomen. Chicago doet daarin voor New-York niet onder, maar overtreft het misschien nog. Het is te merken, dat men bij de meest gedistingeerde steden in de oude wereld in de leer is geweest.

Overigens houdt de New-Yorksohe, ja, ik mag wel zeggen, de Amerikaansche winkel van het opene. De voorbijganger moet er doorheen kunnen kijken. Elke klant moet als aanbeveling dienen.

Het meest typisch vond ik wel, zoo hier als elders, de barbershop, den kapperswinkel. Geen stoffige gordijntjes of spiegelafsluiting beletten het doorzicht. Men ziet daar heeren en dames door elkander geplaatst op de hooge stoelen. Want wel heeft men hier en daar ook aparte damessalons, doch tal' van dames schijnen geen prijs te stellen op afzonderlijke behandeling. Zij laten haar pagekopjes bijwerken door den gewonen kapper, die haar niet meer Ijerekent dan de heeren. In een paar andere steden zag ik ook, hoe een vro-uwelijke bediende een heer inzeepte en onder het mes nam en daarnaast een man een jonge dame serveerde. Een. klein staaltje, hoeveel vrijer het verkeer tusschen de sexen is dan in Europa. De barbiersstoel is van bijzondere makelij'. Het best kan men hem vergelijken bij de zetels, waarin de tandartsen ten onzent hun patiënten laten plaats nemen. Het eerste werk van den kapper is u een paar decimeters naar omhoog te vijzelen. Dan hebt ge een niet door fleschjes en nikkelen bussen belemmerd gezicht in den spiegel. Maar meteen kan'dan ook de schoenpoetser, soms een neger, uw schoeisel doen glimmen, indien gij dat wenscht. En tegelijk staat een meisje klaar om op uw wenk uw nagels te verzorgen. Indien ge de rol van lijdend voorwerp dus geheel wilt vervullen, wordt ge door drie menschen aan hoofd en ledematen gepoetst, gewreven, gesneden, gesmeerd. Met bekwamen spoed staat ge verjongd weer op straat.

Van schoenpoetsen gesproken, daar doet de partikulier al heel weinig aan. Ook in het hotel geeft men ze niet aan huisknecht of portier. Men onderhoudt zijn schoenen met een gepraepareerden doek, die men als een kleine portefeuille kan opvouwen en in den zak meedragen. Eens of een paar keer in de week, als ze een goede beurt moeten hebben, stapt men .een winkel, , meest in den vorm van een pijpenla, binnen. Daar staan stoelen, van het type in den barbershop^, op een rijtje. En fluks komt een „bediende met zijn glimmateriaal. .Straatschoenpoetserij vindt men niet zooveel als in Holland.

Haastig helpen is de boodschap'. In een restaurant kan men nog al eens lang moeten wachten, als men zich wil laten bedienen. Maar wie weinig lijd heeft, zoekt een gelegenheid, waar hij zichzelf bedient. Voor het overige echter houdt men niet van treuzelen. Aan mijn horloge \yas een klein defekt. In Amsterdam zou men stellig gevraagd hebben om over een paar dagen terug te komen. Maar in New-York ging ik een reparatie-inrichting binnen, in een paar minuten was het gebrek hersteld en... het kostte niets.

Kleinigheden komen in Amerika wel terecht. Kleinigheden zijn goed voor de verarmden. Die beginnen met spelden of spijkers te zoeken en worden in het eind soms miljonnair. Maar anders breekt men er zich het hoofd niet mee. Dagbladen als „The World" in New-York en de „Daily News" maakten van deze mentaliteit een handig psychologisch gebruik. Om van de verkoopers niet geheel afhankelijk te worden, ledden zij op bepaalde punten van. de stad stapels kranten neer met de herinnering, dat elk niunmer twee (Amerikaansche) oenten kostte. Er werd geen toezicht op gehouden. Maar ieder, die een krant wegnam, legde ook trouw de centen neer. Er ontbrak niets aan. In Amerifca; wordt ongelooflijk veel gestolen. Maar voor zoo'n kleinigheid wil niemand een dief zijn.

Een andere typisch Amerikaansche winkel is de drugstore. Men vindt dien niet altijd op den hoek van een straat en volstrekt niet op eiken straathoek, gelijk men mij hier in Holland wist te verzekeren. Deze drugstore (niet het Engelsche: apotheek, maar meer het Nederlandsche: drogisterij) is een soort necessaire. Het allernoodzakelijkste vindt men daar als in handig formaat bijeen. Zijt ge verkouden, hebt ge hoofdpijn, zijn misschien uw zenuwen niet in orde, in de drugstore zal men u helpen. Hebt ge eenig toiletartikel vergeten, in de drugstore zoekt ge niet vergeefs. Moet ge nog wat sigaren bij u steken, in de drugstore kunt ge kiezen uit verschillende merken. Moest ge eigenlijk nog even een prentbriefkaart wegsturen, , gij kmit hier heel goede uitzoeken. Mogelijk kunt ge nergens beter terecht. En van.stamps (postzegels) kan men u ook ^1 voorzien tegen denzelfden prijs als in bet postkantoor. Een droge keel gekregen? Ge wipt even op een der krukjes voor de toonbank en een of andere juice (sinaasappel-, citroen-, zwarte bessen-of een andere sap), een fleschje coca-cola (naar het heet: opwekkend voor het zenuwgestel), ginger-ale (gemberbier), root-beer (wortelbier), malted-milk (smaakt een iDeetje als bij ons fosco met spuitwater) staat dadelijk na bestelling voor u. Men • kan zich niet anders dan verwonderen, dat in zoo'n kleine ruimte alle eerste benoodigdheden met zulk een ])etrekkelijfcen overvloed aanwezig zijn. En dit moet er bijgezegd — het is er kraakzindelijk.

Ik sprak daar vaar sigaren. Misschien kan ik iemand, die naar Amerika wil gaan, nog een goeden raad geven. Ik had in 't geheel geen moeite aan de Amerikaansche keuken te wennen. Slaar met sigaren kon ik niet spoedig op streek komen. Ze hebben daar evenals in andere landen, de bewerking ondergaan, die men sausen noemt. Men haalt ze door een zekere vloeistof. Daardoor houden zij langer tégen en krijgen ook een smaakje, dat ik weeïg vind, iriaar waarop anderen gesteld zijn. Met een Hollandsche sigaar doet men over 't geheel een Amerikaan geen dienst. „Ze vliegen zoo door de lucht", luidt het vonnis. Maar de Hollander is van tegenovergesteld gevoelen. Welnu, ik kan mijn reizenden landgenoot aanraden het eens met het merk „Robert Burns" te probeeren. Van de sigaretten zal hem denkelijk wel „Melanchrino" het best bevallen. (Voor deze aanbevelingen word ik niet gehonoreerd. Zoo veramerikaniseerd ben ik niet teruggekomen).

Ook de groote magazijnen en de warenhuizen zijn een bezoek waard. Men maakt u dat bezoek nog al makkelijk. Sommige tenminste hebben een halte aan 'den subway (ondergrondsche spoor). Men kan dadelijk van uit den trein, zonder over straait te moeten, in het winkelkomplex komen. Zoo b.v. bij het beroemde warenhuis VVanamaker. Deze winkels Jrebben het voordeel van de „overzichtelijkheid". Geen hooggetimmerde kasten deelen de enorme ruimte in kleine winkeltjes, gelijk ten onzent dikwijls. De koopjes, de rommel, vindt men meestal in het sousterrain. Boven staat het betere. Men is er gesorteerd in alle kwaliteiten. Ook het allerfijnste en allerduurste ontbreekt er niet. Tal van liften staan er ter beschikking van het publiek. Ook hebben sommige rollende trappen. Ik zag die niet in New-York, wel in andere steden. Maar'naar ik hoorde zijn ze er in New-York ook. Dat moet ook wel. 't Is een eigenaardig gevoel, als ge met zoo'n roltrap naar boven gaat. Altijd door is ze in beweging. Plaatst ge u op een trede en blijft ge daat stil staan, dan wordt ge vanzelf op een hoogere verdieping geschoven. Maar dat is het doel niet van dat ding. Neen, terwijl het zich omhoog beweegt, klimt gij de trap op. Gij zijt er dan tweeof driemaal zoo snel als anders. De roltrap heeft dit op de lift voor, dat gij geen seconde behoeft te wachten. En even vlug idaalt ge aan de andere zijde weer naar een lagere verdieping.

Over het winkelleven in New-York raakt men niet spoedig uitgepraat.

Maar alles behoeft ook niet in de krant. (

Daarom stap ik met de roltrap' van het onder­ werp af.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen