De eenheid in de S. D. A. P.

Het laatste congres van het N.V.'V. onze volle belangstelling. verdient

.De beide ; stroomingen in het socialisme, de revisionistische e^n de revolutionaire, botsten weer eens tegen-elkaar en-yoor den zooveels ten keer is de vrede g.e£; .lpten eau heeft men zich vereenigd in een zuiver opjiOi; tünistisch-pogen.

Het geschil dat om oplossing riepi la, g oogenschijiilijk in de onorganisatorisclie handelingen van Uen heer Stenhuis. In wezen ging het echter veel dieper. Terwijl de socialistische kamerfractie zich gereed maakt om ter zijner tijd het regseringskasteel te bezetten en de openingsplechtigheid der Kamers reeds met hun tegenwoordigheid opluisteren; terwijl de socialistische Wethouders en Burgemeesters op vrij burgerlijke wijze regeeren en de schrijvers en theoretici blijk geven van zich volkomen ontworsteld te hebben aan de oude Marxistische gedachtenwereld, leett in de massa van de met leuzen en phrasen bewerkte volgelingen nog altoos de gedachte aan een stouten greep naar de macht die als met één tooverslag de toestanden zal doen verbeteren en een soert heilstaat zal brengen.

Dit is een zeer gevaarlijke toestand, voer de partij zoowel als voor 't land.

Zoodra een demagogisch fantast zich maakt tot vertolker van de gedachten der massa, krijgt hij de partij op zijn hand.

Stenhuis had ongetwijfeld als het op tellen aankwam het grootste getal achter .zich en dat is een kwaad ding in een tijd waarin het getal beslissend is. Er is dan ook reden voor verwondering, niet dat men Stenhuis niet afgezet heeft maar meer over het feit dat men hem heeft kunnen bewegen vrijwillig het hoofd in den schoot te leggen en voor enkele weken af te zien van zijn wilde gedragingen.

Natuurlijk is deze oplossing geen duurzame, morgen of overmorgen zal hij of een ander op een critiek moment dezelfde revolutionaire woorden spreken en daarmee de massa toit revolutiona, irö daden begeesteren.

Daarin ligt een groot gev^aar en "dit gevaar zal verdwijnen naarmate de kopstukken der partij moed zullen vinden om de opvoeding van hun volgelingen ter hand te nemen.

Aan enkele pogingen daartoe heeft het niet ontbroken. V^oor het terrein der gemeentepolitiek wijzen we als voorbeeld op de brochure van den: Amsterdamschen Wethouder den heer „de Miranda" over „De kip, het voer en het ei."

Ook wat betreft de landspolitiek zijn er voorbeelden te over.

Zelfs is er een recent geval dat hopen doet dat de dictatuur van het prolitariaat in ons land zonder bloedvergieten zal tot stand komen. De heer Schaper heeft bezwaar gemaakt tegen een reclame-plaat waarop een stier een fijn straaltje bloed verliest en heeft er bij den Minister op, aan gedrongen om deze „bloederige" voorstelling te verwijdern.

Zulke uitingen geven den burger moed.

Tocli — de heer Schaper is de socialistische partij niet en de jongste historie heeft bewezen dat bij - iedere revolutionaire situatie het gevaar dreigt dat de groole massa der volgelingen de leiders onder den voet loopt.

xVfgezien van het gevaar voor revolutionaire pogingen dat altooiS dreigen blijft, is ook de wijze waarop de eenheid hersteld is aan ernstige bedenkingen onderhevig. Hier stonden nu twee strijdige beginselen tegenover elkaar. De revolutionaire methode verdraagt zich niet met de parlementaire.

Zelfs uit de artikelen van het „Volk" was dit overtuigend gebleken.

Partij en vakbeweging zouden nu moeten kiezen. Men kon op voorbeeld van Albarda den parlementairen weg bewandelen en alle revolutionaire elementen uitstooten of op voorbeeld van Stenhuis den weg van , , de daad" opgaan en de Kamer verlaten.

Inplaats van het een óf het ander te doen gaat men uit zuiver 'opportunistische motieven lijmen en krammen en doet geen van beiden.

Hierin ligt een gevaar VOOT onze politieke verhoudingen. Hier is nu een groote partij die op het punt der constitutioneele verhoudingen een vraagteeken is en zich zuiver door het belang laat leiden.

In zulk een partij ligt een gevaar voor alle principieele politiek. Waar gaat het hun met de ontwikkeling over politieke verhoudingen als in deze mate het belang den doorslag geeft en alle politieke aklie verlaagd wordt tot een strijd om de macht?

Een beginsello'oze partij is altoos de draagster van politiek bederf en is gevaarlijker dair een partij met verkeerde beginselen.

Het Marxistisch socialisme kon bestreden worden door beginsel te stellen tegenover beginsel, maar het socialisme dat heden den parlementairen weg bewandelt en moTgen de revolutievaan kan ontplooien en verder elk beginsel en elk belang zal offeren om het grootste aantal volgelingen achter zich te houden en voordat groote getal de macht te veroveren, dat socialisme is zelf een gevaar en bevindt zich tevens op een weg waarop de begeerte der massa het slechts kan voortstuwen naar één eindpunt dat ligt in de ontbinding van partij en volk beide.

E. VISSER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen