Mag een Gereformeerde Vroedvrouw of Kraamvrouwenverpleegster des gevraagd den Roomschen „nooddoop" bedienen?

Deze vraag, door een, belanghebbende' onder onze lezeressen, mede namens eenige anderen, me ter beantwoording in ons blad toegezonden, kan ik niet beter beantwooirden dan door af te schrijven het bescheid, dat wijlen Pi-of. Rutgers gaf op de vraag, of het bedienen van Roomseben nooddoop geoorloofd is voor een gereformeerd Arts.

Het oordeel van Prof. R., te vinden op bladz. 101 en 102, van het 2de deel zijner „Kerkelijke Adviezen", uitgegeven bij J. H. Kok, Kampen 1922, luidt aldus:

„Mijn antwoord kan slechts beslist ontkennend zijn. Een arts van gereformeerde belijdenis weet en erkent, dat de zoogenaamde „nooddoop", door iemand die tot de bediening der Sacramenten geenerlei opdracht of kwaUficatie van Christus door middel der gemeente ontvangen heeft, inderdaad geen Christelijke Doop is, maar slechts een vertooning van de daartoe behoorend© uiterlijkheden. Iets dergelijks goed te keuren, en er zelfs toe mede te werken, ja daarbij de hoofdrol te spelen, zon dus zijn: met bewustheid de hooge beteekenis en de heiligheid van het Sacrament des Doops te verloochenen; 't geen de door u bedoelde arts toch natuurlijk niet zou willen doen.

En dit verandeort niet door de omstandigheid, dat naar Roomsche beschouwing de Doop noodzakelijk is ter zaligheid ©n daarom ingeval van nood ook door ©en leek te bedienen is. Want ©en Gereformeerd Christen kan toch niet, ook al is het maar tijdelijk, zijn op de Schrift gegrond geloof verloochenen, en ©en Roomsch dwaalbegrip, door een met dat geloof strijdige handeling, feitelijk aanvaarden. Zulk een verloochening kan voor niemand ooit noodig zijn, noch ook geacht worden tot zijn Christelijke roeping te behooren.

Eigenlijk is te dezen aanzien voor Roomsche kraamvrouwen ook geenerlei behoeft© aan medewerking van den axts, daar naar Roomsche beschouwing iedere leek, familiehd of buur of bekende, tot dien zoogenaamden nooddoop ook bevoegd! is; •en wie zelf Roomsch is, zal dan denkelijk zelf wel liever door een geloofsgenoot dan door een „ketter" de handeling zien verrichten. Door een Roomsch gezin zal wel altijd kunnen gezorgd worden, dat er zulk een hulp in de buurt is."

Dit advies is, dunkt me, in z'n Rutgeirsche helderheid afdoende en overtuigend. Hij had zich in de voorlaatste alinea zelfs nog wel scherper kunnen uitdrukken. Want een gereformeerde die den Roomschen „nooddoop" verricht, aanvaardt daarmee niet alleen feitelijk een dwaalbegrip, maar stelt het zelfs — al is het dan ook maar voor een oogenblik en op verzoek van een ander — tot regel voor zijn handelen.

Natuurlijk kan weigering van h©t verzoek om den „nooddoop" te verrichten, "door Roomsche ouders licht als een onvriendeUjkheid worden beschouwd - vooral aJs er niet of zeer moeihjk ©en ander te vinden is, die bereid is te helpen - en kan dit leen Dokter, een Vroedvrouw of een Verpleegster in ©en doi-p of stadsbuurt, waar het geval door de eene buurvrouw aan de andere verteld wordt, een enkelen keer op schade in de „praktijk" te staan komen. Maar ik denk niet, dat die schade heel groot zal zijn.

Het doet er ook niet toe. Een christen mag het wel wat waard zijn gereformeerd te zijn, ea ©en goede Gonsciëntie te bewaren.

Wie er nooit in eenigen vorm schade om lijden, of een zuur gezicht zien wil, die moet zijn christendom in vredesnaam opbergen.

Ook niet ©rg. Wat zegt Jezus ook weer dat men doet met zout dat smakeloos werd?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen