Niet met een dooden Christus gediend.

De tijd van het Paaschfeest richtte onze gedachten op de brochure van Mevrouw Bosboom-Toussaint, getiteld „De terugkeer van Golgotha" *), waarin zulk een krachtig getuigenis wordt gegeven aangaande de waarachtigheid en heerlijkheid van Christus' opstanding.

In haar roman „Engelschen in Rome" roemt zij het feest der glorieuze verrijzenis van Christus als het ^, grootsche, heilige, zielverheffende jubelfeest, dat in de rij der Christelijke feestdagen daar staat als eene glansrijke zon onder de sterren, als het fundament onder den tempel, als het voetstuk van de groote zuil, als het middelpimt van den kostbaren cirkel; dat feest, dat ze allen aan elkander verbindt, waarmede zij allen vallen of staan! Zonder het verlaten graf van den eersten Paaschmorgen is de fcerstzang der Engelen eene ongerijmdheid; zonder het verlaten graf op den eersten Paaschmorgen is de hemelvaart eene nuttelooze verdichting, en de heiUge vlammen van het Pinksterfeest worden dan doellooze dwaallichten. Zonder opstanding geen Christus, zonder Paschen geen Christendom."

Deze treffelijke woorden wekken goede verwachting ten opzichte van het getuigenis, dat Mevrouw Bosboom in haar geschrift „De terugkeer van Golgotha" bij het opkomen van het modernisme gegeven heeft.

Een beroemd auteur heeft gezegd, dat vooral van zijn kleinere geschriften een zeer groote invloed uitgegaan is. Ook in de natuur is het kleine dikwijls het pittigst. Zoo heeft menig literator het merg, de pit van zijn gedachten, in kleine geschriften samengevat.

In het oeuvre van Mevrouw Bosboom-Toussaint is hetzelfde verschijnsel op te merken.

Zo'Oals men tegenwoordig in tijdschriften publiceert, deed men dat vroeger in almanakken. De redactie van de „Magdalena"-almanak, een uitgave ten voordeel© van het asyl Steenbeek te Zetten, verzocht Mevrouw Bosboom-Toussaint ©en bijschrift te geven bij d© bekende plaat van Eugene Laville „De terugkeer van Golgotha". ^) Hiervan nu is ten voUe waar, wat wij hierboven zeiden. Als een 219 vlammend protest tegen d© negatieve theologie der moderne richting, heeft het heel wat stof opgejaagd.

Busken Huet was in 1857 begonnen met de uitgave van zijn „Brieven over den Bijbel", die bij de geloovigen groot© ontsteltenis teweeg brachten. Mevrouw Bosboom-Toussaint achtte nu deo tijd gekomen, dat zich uit het midden der Christelijke gemeente een stem zou verheffen tegen deze bedroevende en ergerlijke nieuwigheden.

Kloek en fier sprak zij het uit, dat zq niet van negatiën kon leven, en niet met een dooden Christus gediend was voor haar levend geloof. Zvj had behoefte aan dien Christus, die de Levensvorst is en wien de dood niet houden kon; aan dien: Christus, die de waarheid sprak toen Hij van zich zelven profeteerde, dat Hij den tempel van Zgn hchaam, door Zijn vijanden afgebroken, na drie dagen weer zou oprichten. En al zouden Theologen, die hun eigen theologie met Kerfe en al ondergraven, het oofc met elkander eens zjgn geworden, dat de Christus niet kan zgin opgestaan, en al zouden zij d©z© hun overeenkomst tot ons brengen, gesteund door allerlei bewijzen uit exacte en niet-exacte wetenschappen, toch TXM de geloovige gemeente antwoorden:

„Gij hebt gelijk, het is een physieke onmogelijkheid, dat een werkelijk dood mensch weder levend kan worden; maar gedenkt, dat er geschreven staat: Geen ding zal bij' God onmogelijk zijn, en veroorlooft ons te vertrouwen op het Woord Gods, en te dwalen met den Apostel I^ulus, die zeker niets heeft geweten van stoombeweegkracht en toegepaste chemie, maar die ©en scherp oog heeft gehad voor het menschel^k hart en zondaarsbehoeften, en vnen men een verhelderden blik, waar het onzienlijke dingen geldt, toch wel niet zal ontzeggen. Deze nu roept ons toe met zijn woord aan de Corinthiërs: „Indien Christus niet opgewekt is, ZO'O is onze prediking ijdel, en ijdel is ook uw geloof".

Mevrouw Bosboom-Toussaint sprak dit uit, in het bcAvustzijn, dat velen met haar zouden instemmen, die evenals zij geschokt en bedroefd waren over de driest© openbaring van hei ongeloof. Zij hoopte, dat ook dezen ieder voor zich in haar eigen kring en naar de gaven haar geschonken, in dit getuigenis haar zouden navolgen — „opidat wij alle t© zamen' vasthoudende aan den levenden Christus, het geloof in Hem doen kennen aan de wereld, als een lichtverspreidende, levenwekkende kracht, die bekwaam maakt tot aBé goede werken. Maar daartoe is vooral noodig, vaak den Kruisberg op te gaan en het oog gericht te houden op het Kruis des Verlossers; want vandaar straalt ons to© alle liefde en licht, van daaraf komt ons toe alle troost en kracht, alle blijdschap en hope!"

Op aangrijpende wijze schetst zg, hoe zeer verschillend het oog naar Jezus: , den gekruisigd©, gericht wordt.

„De man, op Golgotha aan het kruishout gestorven tusschen twee moordenaars, heeft dit wondervol vermogen, dat men naar Hem zien moet, waar men eenmaal Zijn kennis heeft gemaakt, en zij die Hem haten en vervolgen, wien Hij ©ene ergernis is, en die Hem wel gaarne van dat kruishout zouden wiUen afnemen om Hem voor goed te begraven, om dan in den sahbath hunner ruste te kunnen ingaan, zijn voorwaar niet de laat sten om van Hem te spreken en naar Hem te zien. Hun haat, waakzaam en werkzaam als voormaals die der Joodsch© Schriftgeleerden, is oorzaak, dat er menig merkwaardig opschrift boven Zijn Kruis wordt geplaatst tegen hun bedoeling en Hem tot getuigenis.

Zulke haat en vervolging heeft menigmaal sMmerziebe discipelen wakker geschud en doen opstaan, zich aangordende tot den strijd voor Zqn© zaak...

Het is niet anders, de vpijze hoe men Hem ziet, maakt de grootst mogelijke innerlijk© scheiding tasschen menschen en menschen, temrgl z§ innerlijk vereenigt, dezulken, die naar het uiterlijke, betzg' door stand, door karakter of door kennis, de meest sprekende contrasten schijnen te vormen.

In Zijne gemeenschap wordt het geliefkoosde denkbeeld der socialisten verwezenlgkt zonder de gevaren er van, want de verbroedering, die er ontstaat, de gelijkheid, die er wordt genoten, gaat uit van beginselen, die d© orde der maatschappij niet verstoren, maar steunen.

Z ij n e kennis heeft armen en eenvoadigen van geest met een rijkdom van vrijsheid vervuld, die hen in alle waarheid leidde. Zij heeft groote geleerden en diepzinnige denkers beivredigd, waar ze in allen ootmoed aan de bron dier kennis himnen dorst naar wetenschap kwamen lesschen, terwijl dezulken onder hunne broederen, die te fier of te bevooroordeeld waren om den schat hnnner eigene wijsheid weg te werpen en in eenvoud toe te gaan om van dit zuivere water t© drinken om niet, nergens elders duurzame verzadiging hebben gevonden. Vaak zijn zij dan geëindigd, met behulp van hun vindingrijk vernuft, door kunstig© combinaties, zwijmeldranken samen te stellen, die het levend water, dat zij verachtten, zouden nutteloos maken, zooals ze voorgaven, maar helaas, ... die bleken voor hen zelven niet drinkbaar, en vergiftig voor anderen!

Zijn© kraclit beeft zwakken sterkte, en vreesachtigen heldenmoed gegeven, heeft ©en schuwen weerloos kuddeke gevormd tot eene schare van machtige strijders, die de wereld overwonnen hebben zonder andere strijdfeuze dan Zijn Kruis, en zonder andere wapenen dan de macht des Greestes en des Woords!

Zijne kennis is aangevangen de wereld te vervullen en te veranderen, en zij kan niet verloren gaaiü, want zjj is daar om de menschheid, de geheele menschiieid over zich zelve in te lichten, hetzij tot toebrenging, hetzij tot verwerping."

'•) „De terugkeer van Golgotha". Een overdrukje, voorafgegaan van een woord aan den heer Busken Huet, Waalsch Predikant te Haarlem, door A. L. G. Bosboom-Toussaint. Uitgegeven ten voordeele van het Asyl Steenbeek. Amsterdam, W. H. Kirberger, 1862.

-) Herhaaldelijk leverde zij bijschriften bij een schilderij of een gravure in een almanak of een jaarboekje. Zoo gaf zij een geleidewoord bij een reproductie van Ary Scheffers' „De Wijzen uit het Oosten", 1845. In 1853 „De Voltairiaan, bij een schilderij van David Bles, in den almanak voor het schoone en goede. „Ballingschap", bij een gravure in „De Christelijke Huisvriend", 1874. „De wijde wereld in", bij een titelplaat van het Evangelisch Jaarboekje „Magdalêna", 1877.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen