Amerikaansclie Synodale Kiekjes.

III.

In onze vorige bijdrage spraken wij over de Generale Synode der Geref. Kerk (Dutch Reformed), te Grand Rapids in zitting begin van Juni. Toen die Synode uiteenging begon de Synodale Vergadering der Chr. Geref. Kerk, n.l. op 13 Juni, na een biduur den avond te voren. In de „kapel" van Calvin College — de „aula" zou men in Nederland zeker zeggen — werden de gewone zittingen gehouden. Elke classis — er zijn er vijftien — had deputaten gezonden. Edoch, niet allen hetzelfde getal. Om economische redenen zonden negen classes slechts vier afgevaardigden. De anderen het gewone aantal: zes. In de bovengenoemde aula zitten deze deputaten classis-gewijze, elk ronaom een eisen tafel, en dus niet om een hoef ijzer-taf el zooals de Generale Synode der Gereformeerde Kerken.

Terzijde, vóór deze classicale afgevaardigden, zitten de theologische professoren en de president van Calvin College, met een vertegenwoordiger van het Indianen zendingsveld — om een lange tafel geschaard. Aan de andere zijde, ook vóór de deputaten, is een tafel voor de pers. De beide Grand Rapids • dagbladen hebben geregeld hun rapporteurs aanwezig. Waar al de verslagen en rapporten en zoo goed als alle debatten in de Amerikaansche taal zijn, kunnen deze rapporteurs den gang van zaken gemakkelijk volgen. Voor „The Banner", ons Engelsch kerkelijk weekblad, is zijn hoofdredacteur, Ds H. J. Kuiper, pas weer herkozen, aanwezig als rapporteur. Voor „De Wachter", ons weekblad in de Nederlandsche taal, ageert zijn hoofdredacteur, Ds H. Keegstra, zelf lid der Synode en ook wederom herkozen voor een tweejarigen termijn. Onze kerkelijke bladen leden onder den druk der tijden, elk zoo'n duizend abonné's verliezend. Toch kon de Publicatiecommissie voor de beide bladen gedurende de laatste twee jaren nog 1500 dollar storten in de kas van Calvin College en Seminarie. Van het kerkelijk „Jaarboek", geheel in het Engelsch, werden 4000 exemplaren gedrukt en verkocht. „The Banner" heeft 13000 abonné's en „De Wachter" 5600. De Chr. Geref. Kerk heeft haar eigen druk-Iterij wat veel geld bespaart en in normalen tijd winsten afwerpt. Doch dat slechts terloops opgemerkt. Hoewel het in Nederland vragen zal uitlokken ongetwijfeld.

Om tot de beschrijving van de Synode terug te keeren — het moderamen zit op het podium of platform van de aula, achter een lange tafel. De Synode koos tot haar president Ds W. B. van Wyk, leeraar van een onzer Grand Rapids Kerken, een man in de kracht van zijn leven. Reeds meer dan eens presideerde hij en deed het zoo goed dat hij ook in 1934 weer de keuze werd der deputaten. Z.Eerw. is afkomstig uit de Haarlemmermeer en verwant aan de familie Colijn.

De vice-president is Dr Herman Kuiper, die aan de Vrije Universiteit promoveerde met een proefschrift over de Qemeene Gratie. Z.Eerw. dient een onzer Chicago-kerken.

De eerste scriba is Ds D. Zwier, die herhaaldelijk reeds als zoodanig fungeerde. Hij is een der meest nauwkeurige scribenten en zijn manuscript is altijü in zulk een uitstekenden toestand, dat schrijver dezes die sedert dertig jaren fungeert als „Stated Clerk", de conditie der notulen niet beter kan wenschen. Het is daardoor hoofdzakelijk dat de Acta der Synode der Chr. Geref. Kerk gewoonlijk reeds binnen zes weken na het sluiten der Synode in handen van de kerkeraadsleden zijn. Ds Zwier is evenals de praeses en de stated clerk, Noord-Hollander van geboorte, daar Z.Eerw. te Opperdoes Jiet levenslicht aanschouwde. Hij dient een onzer Engelsch sprekende kerken in de stad Holland.

De tweede scriba is een nog jeugdig leeraar, Ds J. M. Van de lüeft, predikant van een onzer Engelsch sprekende kerken in de stad Paterson. Zijn vader, pas overleden, en evenzeer predikant, is afkomstig van Lunteren. Wat Dr H. Kuiper betreft, diens overleden vader. Ds K. Kuiper, diende, eer hij naar Amerika kwam, onze kerken in Nederland, het laatst die van Garrelsweer.

Wat de leiding der Synodale transacties betreft, de praeses hanteert den voorzittershamer eenigszins anders dan de voorzitter der Generale Synoden. De laatstgenoemde maakt zelf voorstellen. Komt er geen tegenspraak dan valt de hamer met „alzoo besloten".

De Amerikaansche praeses echter wacht in alles op voorstellen opkomend uit den boezem der Synode, hoewel de vorm eener motie soms door hem wordt aangegeven. De Amerikaansche methode moge niet zoo effectief schijnen als de Nederlandsche, met een voortvarend voorzitter levert dit ecliter geen moeite. Anders wel.

Wat de w ij z e van werken betreft — men arbeidt over 't algemeen evenals ter Gen. Synode in Nederland, d.i. door middel van commissies van prae-advies. Die behandelen de verschillende zaken afgedrukt in de Agenda, waarvan Deel I begin Januari van het Synode-jaar verschijnt, en Deel II begin Mei. Ook „nagekomen" instructies worden door de betreffende commissies behandeld, want helaas, niet alle instructies worden door de classes ingeleverd vóór Deel II der Agenda van de pers komt. Natuurlijk is dat „nakomen" soms onvermijdelijk wegens plotseling zich opdoende zaken.

Wat de commissies van prae-advies vaststellen wordt getypt en door de mimeograph vermenigvuldigd, zoodal elk Synode-lid een compleet verslag voor zich heeft — wat den gang van zaken bespoedigt en de debatten ten bate komt. Nu gaat het niet aan om over alle besluiten te schrijven in deze reeks van artikelen. We stippen slechts enkele punten aan — punten waarin zoo we vertrouwen, de „Reformatie"-lezers geïnteresseerd zijn.

We noemden reeds een paar malen Z u i d-Amerika.

Amerika. De Generale Synode der Geref. Kerken te Middelburg vergaderd, verraste schrijver dezes door het tentatief aanbod aan de Amerikaansche Kerk om de geheele classis Buenos Aires onder hare

332 vleugelen te nemen. Dat aanbod kwam wel wat onvei'wacht. Men had nog geen consent van de Zuid-Araerikaansche kerken. Zelfs de deputaten voor Zuid-Amerika waren naar het ons voorkwam nog niet geraadpleegd. Doch — het aanbod werd gedaan. Wat de Noord-Amerikaansche Synode besloot? Om de zaak aanhangig te houden, gezien het feit, dat alle betrokken partijen nog niet van zich hadden laten hooren. Ook gezien de economische toestand. Dus blijft die zaak ter tafel tot de volgende Synode, D.V. van 1936.

Wellicht stelt dat teleur. Doch te verblij dender zal de mededeeling zijn, dat onze commissie voor Zuid-Amerika opdracht en machtiging ontving, om, zoo finantiëele regelingen gemaakt kunnen worden, den candidaat W. V. Muller, van Amsterdam afkomstig, te doen ordenen voor den arbeid onder ons volk in Zuid-Amerika — waarschijnlijk te Carembehy in 't hartje van Brazilië waar een 130 zielen behoefte hebben aan een herder en leeraar die de taal der vaderen machtig is. En dat is br. Muller.

Terzelfder tijd heeft hij de Piortugeesche taal bestudeerd, de taal in Brazilië gesproken, benevens het Spaansch in Argentinië gebruikt. Want het ideaal der Amerikaansche Kerk is om zich niet te beperken tot den gewonen dienst des Woords, maar om evangeliseerend op te treden onder de inboorlingen, in het half donker van het Zuid-Amerikaansche Romanisme verkeerend. Of dit ideaal te hoog is, zal de toekomst leeren. In elk geval blijkt het dat dit ideaal nog steeds wenkt, getuige het blaadje „Getrouw Woord" („Palabra Fiel") dat de brs Sonneveldt en Bruxvoort, tot hiertoe de eenige dienaren des Woords onder de classis Buenos Aires, redigeeren. Zij zullen zeker blijde zijn, zoo ze een derden collega ontvangen, ofschoon bet feit dat br. Muller heel in Brazilië zal zitten en een andere taal gebruiken, wel wat belemmerend werken zal. Jammer dat ons volk zoo vreeselij k verspreid werd. In Noord-Amerika is dat al erg genoeg. En in Zuid-Amerika is dat nog erger. Ook is het te bejammeren, dat allen die onze verschillende nederzettingen met humie tegenwoordigheid vermeerderen in getal, ze niet altijd verrijken door hun Gereformeerd beginsel. Dat beginsel is de meest hechte band. Zelfs het „Handelsblad" stemde dit onlangs toe. Hier is een zaak die wij op het hart binden der Geref. Landverhuizings Vereeniging en der Vereeniging Landverhuizing. Alle hout is geen timmerhout. Men begrijpt ons wel.

Een andere zaak, waarover de Synode der Chr. Gereformeerden handelde en die zeker deelt in de belangstelling van „Reformatie"-lezers, gold de zaak der Vrije Studie voor het ambt.

De Synode van 1912 — dus een twintig jaar geleden — had een besluit genomen omtrent het toelaten van „studenten die in onze Kerken wenschen beroepbaar gesteld te worden"? De eisch werd gesteld dat zulke }> ersonen eenigen tijd aan ons Seminarie moesten studeeren. Niet alleen omdat Calvin Seminarie DE school der Kerken is voor opleiding voor het ambt. Ook om bekend te worden met zulke toekomstige dienaren, wat leer en leven betreft. En nu wenschte de classis Piella dat bovengenoemd besluit werd ingetrokken als in conflict met het aangenomen Gereformeerd beginsel van „vrije studie". Dat beginsel werd omschreven in den zin dat de Geref. Kerken steeds gewillig waren mannen toe te laten tot het ambt, zoo ze de noodige kennis bezaten, onverschillig waar ze die kennis opdeden.

De Chr. Geref. Synode besloot 'om het verzoek van classis Pella niet in te willigen. Hoofdzakelijk op den grond: „Het is niet correct om te zeggen dat het zoogenaamd beginsel van „vrije studie" een der officieel geaccepteerde Gereformeerde beginselen IS!!"

Wat de broeders in Nederland daarover zeggen ? Mogen wij hun stem daarover hooren?

HENRY BEETS.

Grand Rapids, Mich., 20 Juni 1934.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen