EVEN PARKEEREN.

De concentratie van taet geloof.

Daar is in de figuur van Maria, de zuster van Lazarus, iets onberekenbaars, iets anders.

Martha is daar bitter tegenop geloopen, als 'haair zuster schijnbaar onbillijk het huiswerk „huiswerk" laat en in volle concentratie der ziel aan Jezus' voeten zit.

En later, bij de zalving van Christus, heeft Maria zich een ambtelijke berisping op den hals gehaald! van de zijde der apostelen. „Je bent een overidreven meisje!" hebben zij als het ware gezegd', „je kimt niet met geld omgaan!"

Maria's hebben het niet gemakkelijk in de wereld en al evenmin in de kerk!

„Je doet alsof er geen diaconie is!" gromt Judas, , , daai- hadden driehonderd menschen van kunnen eten!" En de andere ambtsdragers knikken instemmend (Matth. 26:7). „Jezus heeft dit niet noodig, wat geeft de Heiland om weelde? "

Maar Maria heeft zich op den Heiland geconcentreerd, zij heeft gesproken: mijn goedheid raakt wèl tot U, of zooals Noordtzij schooner vertaalt: voor mij gaat .er niets boven U! Zij heeft den Heiland bij het be^n van Zijn lijden een liefdeoffer bereid.

Ik werd dezer dagen als onweerstaanbaar heengetrokken naar dat intiem tooneeltje te Bethanië. Ik zag ze zitten, die wonderlijke gemeente aan den feestmaaltijd, waartoe een genezen melaatsche en een uit de dooden opgewekte behoorden, waar de twaalf apostelen mede aanzaten.

Wèl een gezelschap dat ten volle de aandacht waard was! Maar deze vrouw heeft haar aandacht uitsluitend geconcentreerd op den Heiland. De gebroken kruik en de mateloos vloeiende Oilie zijn beeld van haar gebroken geest en haar liefdedronken hart.

De nai-dusgeur is in de dagen, die wij beleven nu juist niet het eerste, wat ons uit de kerkten tegemoetkomt.

Wiel wordt soms met nadruk geroepen: Dit is nardus! en telkens herhaald: Nardus-extra! Maar de kruik is niet albast en de geur streelt mij niet! Het zalvend woordje staat terecht in een kwaden reuk!

Nardus kunnen wij niet bij een maatje koopen of bij een scheutje plengen, zij is het liefde-offer van een aan Jezus overgegeven ziel. Als ik mijn hart zou laten spreken, zon dat hart zeggen: Dit is geen tijd voor nardus! Ik wil spreken in de bitterheid mijner zlell

Doch wij zijn in de Lijdensweken en wij worden geroepen ons weer ten volle te concentreeren op den Zaligmaker.

Gods roepstemmen komen ons mieestal ongelegen en toch altijd ter réchter tijd

Als de kerk het verstaat zich in deze dagen geloovig te concentreeren op den Christus, dan zijn wij gered!

Als het aan óns ligt, 'dan kon de kerk indeirdaad wel eens scheuren. Niet dat ik' aan iemand dat voornemen toeschrijf, maai" de gevaren van groote verwijdering dreigen.

Hoe zullen wij dat voorkomen?

Broeders, niet de lijmpot, maar de nardusflesch.!

Het lijkt ons bijna onmogelijk dat wij elkaar weer vinden, er is groote bitterheid gezaaid, met namen gespeeld, de leer verschiUen dreigen e e r- verschillen te worden.

Maar letten wij op Maria, zij heeft niet meer gezien wie met haar aan tafel zaten, zij heeft zich zelfs niet tegen Judas verdedigd.

Zij heeft alleen Jezus gezien.

Ten opzichte van die concentratie op den Heiland liet haar het afkeurend gevoelen der apostelen totaal onbewogen.

In deze geloofshouding zal onze kerkelijke redding liggen.

Als de kruik breekt, breekt de kerk niet!

En de nardus, als liefde-offer aan Jezus gegeven, doet Hij afvloeien op Zijn gemeente.

Nardus op de dogmatiek! Nardus op de wijsbegeerte! Nardus op de pers! En als dan de Synode samenkomt, zal liet wezen: Het huis werd vervuld met den geiu" der zalf!

N. BL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen