EVEN PARKEEREN.

Jezus en de Revolutionairen.

Onze Heiland heeft op aarde geleefd in een wild bewogen tijd en in een door politieke twisten verscheurd land. In een maatschappij, waarin de ellende opgehoopt zat langs den publieken weg. Gewapende vrijscharen vormden zich onder fanatieke bendeleiders, terrorisme en veemgerichten waren aan de orde van den dag. De sicariërs, die g'evreesde dolkdragers, maakten de wegen onveiHg. Inzonderheid Galilea, waar de Heiland Zijn meeste discipelen won, was rood! Aanvankelijk hebben de revolutionairen van die dagen wel wat in Jezus gezien, maar het viel hen bitter tegen. De Heiland hield zoo heelemaal geen tijdpreeken. Hij sprak uit een heel aiidere werkelijkheid, dan die waaruit deze menschen zoo fel leefden.

Prediker, hebt gij niet een woordje voor mij? IJdele vragen! Jezus sprak van den Vader, heilig en rustig! Wat wonder, dat de revolutionairen bitter verklaarden: Jezus is politiek-onaandoenlijk en sociaal-indifferent! Die verbittering is wel helder aan het licht getreden, toen Pilatus — beeld van een slappe overheid — Christus op het tweetal plaatste met Bar-Abbas den bendeleider. De ruige figuur van den barricade-man sprak veel sterker tot de volksziel dan de gehoorzame Knecht des Heeren. Jezus heeft nooit wat voor ons gedaan. Bar-Abbas wel, die heeft voor ons gevochten! Het is als nu in Oostenrijk, dan troost de verslagen roode zich er nog mede dat tenminste de zwartrokken zullen Icrijgen!

Dat gaat door tot aan het kruis toe. Gekruisigd tusschen twee politieke misdadigers, keert al do fanatieke haat van den opstand zich tegen den Christus. Met schorre stemmen, van dorre lippen hoonen de opstandigen Hem!

Nu ziet Gij, Verlossertje, hoe rot de politiek is, hoe corrupt deze maatschappij! Bij al onze smarten is het ons een genot, dat een verrader zooals gij, een slavenziel zooals gij, met ons sterft! Wij zullen haten, u haten, tot onzen laatsten snik!

Naast Hem, een moordenaar, van pijn begon in doodsangst wild te schreeuwen alsof de haat van aller eeuwen doodslagers in die kreet wou zijn: „God met uw leed-verwoest aanschijn! Held! laat uw reddende almacht blinken! Kom van het kruis! Ruk onze klinken los, daar w' uw goed' gezellen zijn..." {De Merode)

De Heiland werd de Zaligmaker van één van die opstandelingen. Dat was ten volle zaligmaken: brengen van het grootste kwaad tot het hoogste goed! Het is alles even Goddelijk, wonderbaar! Deze revolutionair begint tot zijn kameraad te spreken van God en Zijn oordeel, hij erkent dat er een rechtvaardig Godsbestuur is. Deze autonoom gaat het ambt erkennen, hij noemt Jezus: Heere! De man van „óórlog aan de paleizen" verwaclit het koninkrijk! De man, die vaak met den hemel zal gespot hebben, bidt om een plaatsje in het Paradijs!

De petra der gemeente had den Heere verloochend. In Petrus triomfeerde het roode bloed van den Galileër. Hij had met Jezus willen sterven .... op de barricade. Hij was den opstand tegen de overheid begonnen met den zwaardhouw .in den hof. Maar aan den gehoorzamen Knecht des Heeren werd hij geërgerd. Doch God verwekte een petra uit den gehangen opstandeling aan de zijde van den Man van Smarten.

O, wij kunnen er ons niet in vinden. Wij hebben het beeld van dien moordenaar geretoucheerd. „Die met Hem gekruisigd waren, smaadden Hem", dat moeten wij niet zoo opvatten dat de twéé moordenaars Jezus gelasterd hebben! Het zal wel niet zoo'n erge revolutionair geweest zijn! Hij heeft stellig vrome ouders gehad! Hij zal wel eens onder de prediking van Jezus geweest zijn! Reeds in de gevangenis is het proces van zijn inkeer begonnen enz. enz. Zoo verandert geleidelijk het beeld steeds meer. Tenslotte is het een soort van ouderling, die naast Jezus hangt. Wij verstaan de kunst om van de heilige historie één lange ouderlingenbank te maken.

Als ik een artikeltje wilde schrijven over: de kerk en de revolutionairen, dan kreeg ik wat anders. Zij hoonen ons en wij hoonen terug. Zij slaan ons op de linkerwang en wij kletsen ze op de rechterwang. Maar Jezus wilde tusschen deze misdadigers hangen. Zooals Hij geleefd had: de zondaars ontvangend en etende met hen!

Zullen wij van den Heiland leeren hen van den Vader te spreken, heilig en rustig? Den man met de roode tulp? Den man met de sikkel en hamer? Den volksgenoot in het bruine shirt? den

Tegen de revolutie... het evangelie? Door Hèm, Die ons, revolutionairen, verordineerd ierd heeft ten eeuwigen leven!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen