EVEN PARKEEREN.

. God, Die ons gelooven doet!

Ons vromc-menscheii-geloof krijgt leikens ©ezi geduchten schok, wanneer de Bijbel ons den discipelkring binnenvoert. Daai* hebt gij nu weer die Thomas en zijn brutaal ongeloof!

Och ja, wij staan direct klaar om te zeggen, dat het ongeloof van Thomas best te begrijpen is. De kerik moest meer in die geestelijke moeilijkheden van de menschen mkomen, weet u! Je moet toonen dat je ze verstaat en zoolang met ze praten, dat zij met hun wijze hoofden knikken en zeggen: na deze uw commentaren gehoord te hebben wil ik mij in den Bijbel schikken. Wel ja, aai den zondaar vooral een beetje! Mijnheer Thomas! in de kerk zult u zich wel niet thuis gevoelen en voor een evangelisatie-samenkomst is u veel te ontwikkeld, maar misschien wilt u eens een lezing bijwonen? Jongeheer Thomas! u behoeft niet op de gewone catechisatie, waar een schippersjongen zit en een kruideniersbediende, de jongelingsvereeniging is natuurlijk niets voor u met uw vele vragen, maar wij willen voor u wel een aparte catechisatie houden, ook moogt u uw dominee zelf uitzoeken naar uw smaak.

Ja, wij hebben tegenwoordig veel tact om met Tliomassen om te gaan!' Wij begrijpen eigenlijk niet goed, waarom de Heiland dien serieuzen discipel niet wat anders heeft aangepakt. Zoo in dezen trant: Thomas. Ik begrijp best dat u bezwaren heeft tegen Mijn opstanding. Maar Ik kan het u toch heel goed verklaren, dat het mogelijk is om iiit de dooden op te staan! Maar de Heiland heeft heel anders gedaan. Hij heeft Zijn gezaghebbend Woord gesproken: Wees niet ongeloovig, maar geloovig!

Nog in anderen zin wijkt deze uitspraak van Jezus sterk af van onze practijk. Ik ontmoet wel eens geloovigen, die wel de trap van den preekstoel zonden willen opvliegen en met donderende stem uitroepen: Zóó, gelooven jullie allemaal? Wat zijn jullie oppervlakkig! Laat mij maar eerst vele blijken van een krachtige bekeering bij jullie zien en laat ons dan eens praten over de zaak of jullie grond hebt om te mogen gelooven! Maar tegen Thomas zouden die broeders erg vriendelijk zijn. Ja, Tobber! zouden zij zeggen, dat is mooi van je, dat je de dingen ernstig opneemt. Gelukkig dat je al zoover bent. Je moet nóg een beetje dieper de put in en dan krijg ik wel een spiertje hoop voor je!

DE ONGELOOVIGE THOMAS is uit de preeken en meditaties radicaal verdwenen. Wij beschouwen hem met een medelijdend lachje als een creatuur van een tijd, die nog geen steek wist van psychologie.

Tegenwoordig spreken wij van THOMAS DE PESSIMIST! Wij hebben hem zijn rechten gegeven in de gemeente, wij geven aan den Thomas in ons hart zijn rechten. Want het is toch eigenlijk veel waardiger een pessimist te zijn en zijn vragen te hebben, dan zoo'n doodgewone tollenaar en zondaar te zijn, die denkt dat het al goed' is wanneer hij maar bij den Heiland is. O, wij zijn zoo bang voor het evangelie! Zoo- verschrikkelijk bang! Dat bederft hel volk! sprak de Parizeer! Dat maakt zorgelooze en goddelooze menschen! zegt de Roomsche! Dat kweekt historisch-geloovigen! luidt onze taal. En voor DE goddeloosheid: Gód niet te gelooven, zijn onze oogen gesloten. Maar de Heiland spreekt ook tot óns Zijn Woord: Weestniet ongeloovig, maar geloovig! Dat is niet een soort van zedekundige raadgeving, neen, de Heere DOET Thomas gelooven! Zijn woorden deelen het geloof mede en wekken het geloof op! O, óns evangelie van den goeden raad, die overwinning van Arminius! wat heeft het weinig te maken met HET evangelie van den gevonden Christus! Nu KAN Thomas gelooven, nu breekt het geloof bij hem heerlijker door dan bij een van de anderen. Niet omdat hij een dieper natuur was — schei toch uit met die praatjes! — maar omdat de Heere zoo goed was en zoo mild!

MIJN Heere en MIJN God! Ho, Thomas, ho! ho! Dat MIJN moet je er af laten. God zonder voornaamwoord en Heer met het lidwoord DE, dat mag! Maar Thomas ziet niet meer op zijn geloofskracht — dat was juist zijn fout geweest —- maar hij ziet op Jezus alleen! Dat is altijd weer onze fout, dat wij het geloof niet verwachten van een daad van den Heere, maar van oen kracht in onze ziel. Maar Jezus snoert al diö tegensprekers den mond en Hij spreekt: Wees niet ongeloovig, maar geloovig. Gij MOOGT en daarom: gij MOET. Er is grond om te gelooven:

Die grond is 't eindeloos erbarmen. Dat al ons denken overtreft Van Hem, Die in Zijn Vader-armen, Ons, arme zondaars, tot Zich heft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen