UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

De Synode in Amerika wederom in zitting.

Hl.

Met groote letters verkondigden onze Amerikaansche bladen onlangs, dat CREEDAL REVI­ SION, Revisie der Belijdenis, aan de orde van den dag was ter Synode der Christian Reformed Church. Dat was natuurlijk om reclame te malcen, of liever om speciaal de aandacht te vestigen op het betreffend artikel. Nu, zoo erg is het gelukkig niet onder ons. We zijn nog steeds trouw aan de oude Gereformeerde Belijdenis. En toen schrijver dezes enkele jaren geleden speciale studie maakte van onze Belgische Confessie, om het resultaat ervan neer te leggen in zijn „Reformed Confession Explained", in isè9 uitgegeven, was hij vaak met verwondering vervuld vanwege den rijkdom van den inhoud onzer Geloofsbelijdenis. En, zooals we zeiden, we houden gelukkig nog aan haar vast.

Maar wat dan dat opschrift in de dagbladen"? vraagt de lezer. Waar rook is moet vuur wezen. Wees geduldig, lieve lezer. Het gold in dit geval slechts de meer nauwkeurige beschrijving van die beroemde (en in sommigen kring beruchte) uitlating van Artikel XXXVI omtrent het gezag, of liever de taak der overheid betreffende de religie. In den oorspronkelijken tekst in de Nederlandsclae taal luidde Artikel 36, zooals men weet, betreffende de overheden: „En hun ambt is niet alleen aclit te nemen en te waken over de Politie, maar ook de hand te houden aan den heiligen Kerkedienst; om te weren en uit te roeien alle afgoderij en valschen godsdienst, om het rijk des Antichrists te gronde te werpen, en het Koninkrijk van Jezus Christus te doen vorderen", enz. De Amerikaansche Synode van 1910, erkennende dat de leering aangaande vrijheid van godsdienst en aangaande den plicht der overheid om den valschen godsdienst uit te roeien, zooals vervat in dezen zin, niet in overeenstemming geacht kon worden te zijn met de Heilige Schrift, voegde aan dit Artikel een verklarende noot toe. De Synode van 1938, zich aansluitend aan het oordeel van de Synode van 1910 inzake het onbijbelscho van de leering vervat in dezen zin, sprak uit dat er een conflict bestond tusschen de bewuste clausules in dezen zin en de in 1910 aan dit Artikel toegevoegde noot, en besloot om, met schrapping van do noot, zoodanige wijzigingen in het Artikel zelve aan te brengen als in de hier geboden lezing te vinden zijn.

En welke is de lezing door onze Synode met algemeene stemmen aangenomen? De volgende:

Artikel XXXVI. (Van het ambt der Overheid.) „Wij gelooven, dat onze goede God, uit oorzaak der verdorvenheid des menschelijken geslachts. Koningen, Prinsen en Overheden verordend heeft; willende dat de wereld geregeerd worde door wetten en politiën, opdat de ongebondenheid der menschen bedwongen worde en het alles met goede ordinantie onder de menschen toega. Tot dat eindo heeft Hij de Overheid het zwaard in handen gegeven tot straffo der boozen en bescherming der vromen. En hun ambt is, niet alleen acht te nemen en te waken over de Politie, maar ook de hanid te houden aan den Heiligen Kerkedienst, en het Koninkrijk van Jezus Christus te doen vorderen, het Woord des Evangelies overal te doen prediken, opdat God van een iegelijk geëerd en gediend worde, gelijk Hij in Zijn Woord' gebiedt. Voorts, een ieder, van wat qualiteit, conditie of staat hij zij, is schuldig zich den overheden te onderwerpen, schattingen te betalen, hun eere en eerbied toe te dragen, en hun gehoorzaam te zijn in alle dingen, dio niet strijden tegen Gods Woord; voor hen biddende in hunne gebeden, opdat hen de Heere stieren wille in alle hmme wegen, en dat wij een gerust en stil leven leiden in alle Godzaligheid en eerbaarheid. En hierin verwerpen wij de Wederdoopers en andere oproerige menschen, en in het gemeen alle degenen, die de Overheden en Magistraten verwerpen en de Justitie omstooten willen, invoerende de gemeenschap der goederen, en verwarren de eerbaarheid, die God onder de menschen gesteld heeft".

Het zal den lezer blijken dat bovengenoemde lezing overeenstemt met die welke de Generale Synode van de Gereformeerde Kerken in Nederland aannam in 1905.

Men zie hier weer opnieuw het bewijs in', dat ons doel is om ons zoo nauw mogelijk aan te sluiten aan de bovengenoemde kerken van het nog steeds dierbaar Nederland. Betreffende de leer. En zooveel mogelijk ook in de praktijk. Maar noodgedwongen zijn er afwijkingen in het laatstgenoemde opzicht. Vanwege onze groote afstanden enz. enz. Dat komt vooral uit in onze regelingen betreffende zendingsarbeid. Die staat bij ons tegenwoordig in het teeken der centralisatie. We hebben nu b.v. voor onze evangesaüe, of zooals wij het noemen. Home Missions, een centrale commissie, voor heel onze groep. En

verbonden aan haar is een zendeling in algemeen e n d i e n s t. Of, zooals wij dat hier noemen, „Missionary at large", zoowat de functie waarnemend van een missionair superintendent.

Zoo. noemden we reeds het feit, in verband met ons Calvin Seminary, dat aan haar hoofd een , president" staat, een blijvend functionaris. Vroeger laadden we hier, a la Nederlandsche usanüe, een roteerend rectoraat. Wellicht dat zooiels in het land der Vaderen excellent „werkt". Evenals een roleeread synodaal scribaat. Maar hier leerde de ervaring, dat een meer blijvend functionaris beter „werkt". Die in Nederland tot de betrokken cirkels behooren, zullen misschien in hun hart ons gelijk geven. De menschelijke natuur is zoowat dezelfde allerwege. „Sapienti sat".

Van functionarissen in algemeenen dienst gesproken — er komt nog een ander bij, naar het lijkt — een j e u g d-s e c r e t a r i s. In het land der Vaderen had men (of heeft men nog? ) jeugdouderlingen. Enkele kerkengroepen hebben zulke mannen speciaal afgezonderd om jeugdvereenigingen te organiseeren, om bestaande vereenigingen te versterken, om Ringen te organiseeren, om het Board-besluur met raad en daad te dienen, om propaganda te maken voor onze Nationale Fcdefatie, of Bond van Jongelingsvereenigingen, om toespraken te honden plaatselijk, classicaal en synodaal, tot opwekking van belangstelling in het werk en de idealen van de Federatie. En dat onder supervisie der kerk. Zooals men Dr H. H'. Kuyper aanhaalt: „Naar eisch der Gereformeerde beginselen beeft do Jongelingsvereeniging de Kerk van Christus te erkennen... Het toezicht der Kerk geldt niet het geheele vereenigingsleven, dat als zoodanig buiten haar sfeer ligt, maar alleen voor zoover hel de zaken der religie aangaat, met name de uitlegging van Gods Woord en de handhaving der belijdenis".

Doch, helaas, in de bijna 300 kerken onzer groep bestaan tot hiertoe slechts 92 Jongelieden-vereenigtngen. Dal moei noodig beter worden, „opdat wij niet ten slaarte worden", zooals Ds J. K. van Baaien ter Synode Dr van Raalte aanhaalde. Daarom zoekt men den steun der Synode om het zaakje aan den loop te krijgen door een collecte in de kerken eenmaal per jaar. De jeugdsecretaris is geen predikant. Gaat het goed met den (mannelijken) jeugdsecretaris, dan zal er wel spoedig eene secretaresse volgen voor onze meisjesvereenigingen. In „Bouwen en Bewaren" noemden we den naam eener jonge dame, Mej .Timmer, die reeds loffelijk werk verricht in deze lijn. Zal men in Nederland ons voorbeeld volgen — eerlang — na véle jaren welhcht? Of alles terzijde schuiven? Maar — of dat d-e beste methode is ten bate (niet ten schade) van de belangen van Gods koninkrijk onder jong en oud?

Grand Rapids, Michigan, 14 Juni 1938.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen