UIT DE SCHRIFT

Uw broederschap.

Isolement maakt sterk.

Tenminste als het een van Godi geboden isolement is.

Een zich afscheiden van de zondige wereld; een bewaren van de door Hem gestelde grenzen. Maar isolement kan ook zwak maken.

Als we scheiden, wat de Heere verbindt, breken wat Hij bouwt, uitéénscheuren wat Hij samenvoegt, verdeelen wat Hij vereenigt.

Als we in geestelijken hoogmoed onszelf alleen zien.

En in ongeestelijk egoïsme onszelf alleen zoeken. Als we roepen: des Heeren tempel zijn deze!

Als we bij onszelf vertrouwen, dat we rechtvaardig zijn, en de anderen niets achten, veel min hen uitnemender achten dan onszelf.

Dan krenken we de wet van de gemeenschap der heiligen.

Soms is dit wangevoelen zeer duidelijk kenbaar: wie het aanhangen schijnen te meenen dat de frontieren van het Koninkrijk Gods ophouden builen de grenzen der eigen kerk of van den eigen kring, of van het eigen land en volk.

Meer omvat het geestelijk huisgezin van Clmstus dan niet.

Men oordeelt wel niet degenen die buiten zijn; maar men rekent er óók niet mee.

We kunnen buiten het eigen terrein hoogstens bekenden hebben, vrienden misschien, maar geen b r o e d e r s c h a p.

Want wie broederschap zegt, zegt vadersahap. Broederschap veronderstelt eenheid uit denzelfden Vader.

Petrus schrijft aan de verstrooiden in Klein- Azië over hun broederschap in de wereld. Hij' bedoelt daarmee de kinderen Gods uit andere streken, in andere landen, onder, apdere

volken, sprekende andere talen, in vele dingen van hen en ook onderling sterk verschillend, maar tocli één döor het geloof in Chiristus. Die allen bindt samen de band van het ééne blood, van het leven dat uit Christus is. Eén Heere, éen geloof, een Doop. Eén belijdenis, éen strijd, éen ovea-winning, éen lijden, éen heerlijkheid.

Petrus zelf voelde dien band van broedersdiap zoo sterk trekken. Daai-om schrijft hij aan deze gcloovigen, die hij nooit oiatmioet hoeft, van wie hij nieniiand bij name kan groeten, onder wie hij nimmer heeft gearbeid. Toch klopt zijn hart warm voor hen, want ze behooren tot zijn broederschap in de wereld.

De particularist van weleer is universalist geworden.

Maar ook de geadresseerden moeten aan die broederscliap denken. Ze klagen zoo over him eenzaamheid en verstrooiing, over hun lijden om hel geloof, over den smaad dien zij om Christus' wil dragen moeten. Hun horizont is door het isolement sterk gekrompen. Ze staren zicii blind' op hun eigen lot en leed. Hun geloof wordt eizelfs bij geschokt. Zoodoende leven zij apart in hun kleine belangensfeer, en plaatsen zichzelf buiten den wijden kring der clu-istelijke gemeensdiap. Zoodra zij weer vast staan in het geloof, zullen ze zien: wij leven niet alleen, wij lijden niet alleen. De wet van strijd en lijden verbindt al Gods volk. Er is één verbonden broederschap in de wereld, die het lijdenskruis dragen moet, overal en altijd, al drukt het niet steeds op elk even zwaar. Als de verstrooiden daaraan denken, dan voelen zij zich opgeheven uit hun klein isolement in de wijde gemeenschap der strijdende kerk.

Wij hebben als gereformeerden in ons vaderland ook wel onze kracht gezocht in ons isolement. Dat was vaak goed. Maar soms was het verkeerd'. Als we niets zagen dan onzen eigen kring, en geen oog hadden voor de gevaren van geeslelijke inteelt en van zelfgevoel buiten de maat. Maar langzamerhand hebben ook wij meer oog en liart gekregen voor de katlioiiciteit der kerk in de wereld. En het is opnieuw geweest de wet van het verdrukking-lijden in de v> ? ereld, waardoor dit besef krachtig werd en actief. Zoo hebben we gemeenschap gezien en gezodit met onze broederschap in de wereld. Geen valsohe tolerantie; geen christendom boven geloofsverdeeldheid, geen valsch-eucumenisdi verbinden van wat God niet verbindt: ijzer en leem.

Maar broederschap!

Daar moet dus het kindschap zij'U, en het ééne bloed. De band van hetzelfde gezin in Christus.. In dien zin zijn ook wij van particularisme verlost, en geleid tot universalisme. De nood der tijden, het lijden van en de vervolging tegen de kerk des Heeren in vele landen, het opjagen en afslachten van vele schapen van Christus, de gemoon schap met verdrukten en gevangenen om het evangeliCj dat alles heeft meer dan tevoren een actie van geloof, gebed, gemeenschapi en offer bij' ons wakker geroepen.

Dat is goed^ want eerst met al de heiligen saam zullen we de liefde van Cliristus kunnen kennen en genieten.

Vergeet nooit uw broederschap in de wereld. Zij' is er Icrachtens de katholidteit der kerk. En zij moet beoefend in gemeenschap der heiligen.

Want gij zijl allen broeders!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen