EVEN PARKEEREN.

Deze vond eerst zyn broeder Slmon

Het is het voorreoht mijns levens, dat ik meermalen als van terzijde mag gadeslaan, hoe de Goede Herder - een ziel zoekt en vindt. Als ik daar in dat stukje iets van mededeel, is het met d& zekerheid, dat de betrokken personen het niet onder de oogen krijgen. Hiet is niet goed, dat zij, die bearbeid worden door de evangelisatie, het relaas van hun lotgevallen in een blaid lezen. Trouwens, het is voor de meeste menschen niet go-edi hun naam in de krant te vinden, het zijn sterke beenen die de weelde der publiciteit kunnen dragen. Om geheel zeker te zijji doe ik aan miijn persbroeders het (waarsdaijnlijk overbodig) verzoek: waarde collega, neem dit stukje vooral niet over!

Ik had sinds eenige maanden catechisatie gegeven aan een jong echtpaar. Ik rekende hen nii juist niet tot mijn meest belovende leerlingen. Vol moed was ik met de behandeling van den Heidelberger aangevangen, maar zoo ooït mijn paedagogische capaciteiten op een zware proef zouden, gesteld worden, dan zou het ditmaal het geval zijn. Bovendien was er een zeer levendige baby, die het niet op Ursinus scheen begrepen te hebben. Die schreeuwde net zoo lang tot zij' bij moeder op schoot zat en graaide dan telkens naar het catechisatieboekje. Maar al schenen de dingen over de hoofden heen te gaan, het bleek dat zijl tocih. een plaatsje vonden in de harten. 'Man en vrouw gingen om beurten ter kerk, anders is het geen.' Zondag, meneer! Maar dat niet alleen! Al gauw nam het vrouwtje een buurvrouw mede, waarlijk, mijn onwetend catechisantje had ge-evangeliseerd, ge-evangeliseerd op een trap vol vijandige menschen. Het waren maar weinige, simpele woorden, die zij gesproken bad. Mensch, dat heb je n o o d i g ! had zij tegenover haar buurvrouw getiaigd, meer niet! Waarom zeggen wij' zooiets niet meer tegen onze buren, tot de mensdh-en waarmede wij in aanraking komen? Van hoofd tot hoofd zijn de aanrakingspunten niet altijd zoo gemakkelijk te vinden, maar er is vaak een weg van hart tot hart! Ik vrees weleens, dat het besef bij ons niet zoo sterk leeft: 'Mensch, dat heb je noodig! Missclaien zitten daar boven op de gaanderij menschen met de ellebogen op de banken, die dat beter verstaan dan wij. Velen zullen komen van de derde gaanderij en met Abraham, Izaak' en Jakob aanzitten in het koninkrijk Gods. Wat zullen wij doen met onze tien voor homiletiek?

Eenigen tijd later werd ik bij heel andere menschen geïntrodxiceerd. Uit een diepen put van maatschappelijk en zedelijk verval had de Ontfermer hen opgetrokken. Hier kon ik met deeg catechiseeren, ze lazen de woorden van mijn lippen. Amper een paar weken aan den gang, verscheen een taditigjarige vrouw — R.K. — op- het lesuui-tje. Meneer, het is voor Opoe ook goed! verontsdiuldigde de gastvrouw. Inderdaad! Een poos later vond ik catechisant nummer vier opi de divan zitten. „Hij' mag niks zeggen, meneer, want hij is sosjalist!" alzoo werd ik ingelicht. Deze „sosjalist" was eigenlijk gekomen om te dammen, zooals hij' meermalen deed. Onder het schuiven den steenen had hij de opmerking gemaakt: het is hier anders dan bij mij thuis, hier is Vrede, hartmonie. Daarop getuigdten man en vrouw als uit één mond: dat komt van 't geloof! ZoO' — was het bescheid van den bezoeker — komt dat van 't geloof? Dan wil ik weten wat geloof is! En zoo nam hij zijn plaatsje op den divan in.

Wij hebben vele dingen op gereformeerden grondslag, ik ben daar dankbaar voor. Maar hebben wij het allereerste wel; gezinnen op gereformeerden grondslag? Soms - vrees ik daarvoor, ik vrees dat niet altijd dat goede getuigenis van onze gezianen uitgaat; het is hier anders dan bdj mij! Dan kan geen veelheid van organisaties ons helpen, ook geen wijdvertakte evangelisatie. Het is daarom, dat ik deze eenvoudige ervaringen wilde doorgeven. Ach, ik heb het wel meer geschreven, wij zijn aan het evangelie gewend. Wij kunnen het bijna niet meer aannemen in den blooten ernst, de concrete werkelijkheid waarin het tot ons komt. Wij zetten gereformeerde puntjes op de gereformeerde i, dat moet ook, dat moet nog duidelijker en beslister dan tot nu toe is geschied. Maar dei zuiverheid van ons beginsel moet uitkomen üi da zuiverheid van onzen wandel. Dat wilde ik in herinnering brengen.

Mensch, dat heb je noodig!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen