EVEN PARKEEREN.

Gespaarden!

Terwijl ik deze copie stel is ons hart in konl^ mer over het leven van millioenen, ook over het eigen leven en dat der onzen. Is er nog grond voor eenige hoop op levensbehoiiid? Ja, zegt de Schrift, zij neemt ons mee naar een obscuuT kroegje op den stadsmuur van Jericho. Deze stad zal met haar bewoners, zelfs met haar vee, worden omgekeerd. De man, die een lap van haar stoffen, een klompje van haar goud aan de ver, > nieling zal willen ontrukken, zal zelf vaii dfe aarde worden verdaan. De mcnsch, die tijden later deze vesting weer zal opbouwen, zal dit met den dood zijner beide zonen betalen. Zoo gewisselijk is het verderf van Jericho bij God besloten. Maar door het geloof is Rachab, de hoer, niet omgekomen...,

Rachabi, de hoer.... Wij hebben daar een symbolische hoer van gemaakt, zooals wij symbolische tollenaren hebben en symbolische bezetenen. Deze vrouw symboliseert ons aller zondigheid. Zonde is niet zulk een verschrikkelijk woord, hoorl Men went daar zeer spoedig aan. In de dogimaiiek is het een begrip waarmede men veel kan klaar malcen. Ook in het practische leven, de staatkunde, den handel is het een nuttige zaak; nien kan daar veel op afschuiven. In het persoonlijk leven heeft dit woord weliswaar een iminder aangenamen klank; wij denken aan de kleine zwakheden der vromen. Daar spreekt de Schrift van zonde: Rachab, de hoer Een soldaten-liefje! Ik gis niet naar bijzonderheden, gelukkig zij, die niet weten. Een net mensch loopt zulk een perceel met vlugge stappen voorbij. Maar de heilige God heeft hier stilgehouden. Hij heeft dat perceel gezien, dat mensch gadeigeslagen. Toen heeft Hij gesproken: Ik wil deze vrouw verlossen. Mijn Lieve Zoon, Ik geef haar aan |U! Wij zullen den Heiligen Geest nederzienden om In haar hart het geloof te werken. En gij. Mijn engelen, schrijft dteze vrouw met de gouden pen Ider genade in het Boek des Lev^ens! Dat was. genade!

Genade! Ik kom dit woord dikwijls tegen, ik hoor het vele malen in preek of toespraak, het ruischt mij tegen uit de strofen van menig üed. Het is ook een bekend woord uit de oontrovieï-s. der eeuwen. Alles is genade! zeggen de menschen soms kort en krachtig. Maal- genade in de practijk (en er' is geen andere dan practische reëele, werkelijke genade) kunnen wij niet altijd zoO' waaraeeren. Neen, Heere, ik houd niet met U stil voor dat Icroegje op den stadsmuur. Ik kèn die menschen! Voor zulken zou een oonoentratiekamp wel goed zijn! Daar zijn in deze stad toch wel andere candidaten voor Uw Genade dan dit mensch, de roode draad Uwer Ontferming hangt uit het verkeerde raam! Maar genade is geen medelijden. Genade is niet, dat God zegt: och, dat arme mensch, wat is zij ongelukltig! Zij^ wil wel goed, maar zij is zoo zwak, Ik zal haar een' handje helpen om een beter mensch te worden. Neen, genade is dat God, om Zijns Zelfs wil, aan verloren zondaren het leven geeft. Door genade is Rachab, de hoer, niet omgekomen

Door genade? Mijn • citaat is niet precies. Er staat in de Schrift: door het geloof is Rachab niet omgekomen. Het is met dat woord geloof als met het woord genade, er is een controvers van eeuwen over, er zijn oorlogen en geruchten van oorlogen over dit punt. Ik geef ecliter niet toe en zal nooit, toegeven, dat het eenig wezenlijk verschil maakt of ik hier spreek van genade of. van geloof. "Want wat is geloof anders dan uitgestorte, verwezenlijkte, werkelijke, practische, reëele genade Gods? En als geloof wat anders is — acli, mijn broeder!

Ik schuif nu aarzelend langs dat kroegje op den stadsmuur van Jericho. Na veel strijd ben ik geneigd mij te verzoenen met de wegen der genade Gods. Althans in dit speciale geval. Helaas, nieuwe stof tot ergernis! Wat is die kamer vol! Daar heeft dat mensch haar vader en moeder, haar broedel-s en zusters, met hun kinderen notabene! in de schuilkelder der genade een toevlucht geboden. Heel haar familie en dat is een stelletje! Wat is zoo'n mensch toch oppervlakldg, maar wat kan je er ook anders van verwachten? Wij Üiebben hoogstens een flauw hoopje voor onze gedoopte kinderen. Wel zeggen wij in de belijdeinis, dat wij niet twijfelen zullen aan hun zaligheid wanneer zij vroeg van ons worden weggenomen maar dat is symbolisch. Reëel, werkelijk, neen, dat is het voor ons niet. Want tusschen genade en geloof liggen nog vele mijlen, om van de vele soorten van geloof nog maar te zwijgen. Neen, m dat kamertje voelen wij ons niet veilig als de muren van Jericho vallen. Doch de Heere Heere spreekt: Gelijk de hemelen hooger zijn dan de aarde, zoo- is Mijn Genade hooger dan uw genade!

Op die genade wil ik leven, op die gena doodsnik geven den

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen