UIT DE SCHRIFT

Verootmoediging in den nood der tijden.

Jesaja zet de bazuin aan den mond, en verkondigt aan het volk Gods hun overtreding.

En nu protesteert Israël.

Natuurlijk protesteert het: vindt het zich zelf niet een wonder van braaflieid en godsdienstzin? Overtreding? maal- Jesaja...! Zonde? maar Jahweh...!

Jahweh, zoeken wij U niet dagelijks? onthouden wij U één gebed? doen wij U met één dankzegging te kort? offeren we soms niet genoeg? Heere, en dat vasten van ons dan? „Waarom vasten wij, en Gij ziet het niet? kastijden wij onszelf, en Gij merkt het niet? "

Jahweh, denk toch zoo min niet over dat vasten van ons: we kwellen er immers onze , ziel mee, we nemen geen spijs, bannen alle vreugd uit, begeven ons in den rouw — kijk toch eens, hoe keurig we vasten: we laten zelfs ons hoofd hangen als een geknakte bies

De HEERE antwoordt door den mond van Jesaja — en nu blijft er niets van Israels verdediging over, al is deze keurig ineengezet; want al dia godsdienstigheid van het volk is niets dan goddelooze werklieihgheid en versteende vormendienst, imitatie-vroomheid!

Hoor, Israël, uw overLTeding, gij O' Mijn volk, uw zonden!

En het requisitoir is scheTp; dit is er de korte) inhoud van: gij-vast wel, maar hoe? op uw vastendagen neemt ge liefst nog zooveel mogelijk zaken waar! natuurlijk, ge gaat er niet rechtstreeks op uit, maar bij de godsdienstige samenkomsten vindt ge dikwijls gelegenheid, om zoo eventjes er tusschen door een voordeelig handeltje te drijven!

Ja patroons, gij komt wel heel vroom op d'e vastendagen, in teekenen van rouw en vemedel-ing — maar uw arbeiders laat ge rustig doorwerken, ge drijft ze zelfs aan, want ze moeten uw portie werk ook verzetten, de aaii Mij gewij'de dag mag vooral geen schade brengen aan de po'rtemonnaie.

En bovendien: op die vastendagen komt ge zelfs tot twist en .gekijf, tot handtastelijkheden, want als het u niet naar den zin gaat, slaat ge er met de vu.ist op los.

Neen, Israël, uw vasten is maar uiterlijk, maar vormelijk; het zijn versteende plichten, er brandt geen liefde achter, er bruist geen leven in, o Mijn volk, de dood is er in

Hoor, om uws levens wil:

„is dit niet het vasten, dat Ik verkies: 'dat gij losmaakt de knoopen der ongerechtigheid? "

Het komt niet aan op uiterlijldieden, Israël — neen, het gaat om de bekeering van hart en leven; niet de kleeren moeten verscheurd, maar de ziel verbrijzeld. En als dat de bron van uw Godsdienst is, dan wordt het alles anders In het volksleven !

Jesaja moet dit speciaal toepassen op de houding tegenover armen en ellendigen.

Zóó is de toestand onder Israël:

uiterlijk alles mooi en vroom en keurig in orde; geen enkele vorm van godsdienstoefening werd verwaarloosd, want Jahweh mocht nergens in te kort komen. Maar Jahweh kwam in alles te kort, want de liefde ontbrak! Daar lagen in het leven der Verbondsnatie knoopen van ongerechtigheid! Sociaal onrecht bewuste schending der Mozaïsche wet... ; armeren en zwakkeren werden onrechtmatig van hun vrijheid beroofd; om schuld tot slaven gemaakt en niet op de wettelijke tijden vrijgelaten; hongerigen geen milde handreiking geschonken; zwervelingen onderdak ontzegd....

Er is geen liefde tot Mij, o Mijn volk, en daarom geen liefde tot den naaste... ach, het zijn alleen koude sintels, die daar op den baard van uw religie liggen, en het vuurwerk van uw strenge vormelijkheid vermag dat ontstellende niet te bemant el en ... Jesaja, roep uit de keel, verhef uw stem als een bazuin:

„is dit niet het vasten, dat Ik verkies: dat gij losmaakt de.knoopen der goddelo osheid ? "

Verootmoediging in den nood der tijden...

Wij beleven een diep-ernstigen tijd — een tijd, waarin de wereld van Oost tot West, van Zuid tot Noord' beeft, omdat alles schijnt heen te dringen naar een wereldbrand, zoo gruwelijk als nooit te voren is aanschouwd — een katastrofe, welke alle menschelijk bouwsel van kuituur en techniek, kunst en beschaving met ruïneering bedreigt.

Ja, maar wij moeten onzen tijd en zijn nood toch nog anders zien: vanuit het geloof, vanuit de Schriften — en dan speuren we in die ontroerende beweging en gisting der volkeren, met al hun afval en strijd, de komst van den menscb der zonde — ja, klemmender dan de Vraag: wat zal er met het régime van Hitler gebeuren? is die andere: boe wordt het straks voor de gemeente van Christus?

Dan hooren we de bazuin Gods in de teekenen der tijden. En dan moet het bij al Gods kinderen tot één ziele-kreet komen: „HEERE, vergeef toch!"

Want dat de Almachtige Zijn oordeelen over onzen tijd en ons geslacht brengt — dat heeft, zeker ook de toenemende goddeloosheid en menschvergoding der wereld tot oorzaak — doch niet minder de zonden van Gods Icinderen, van ons allen; niet minder de ontrouw en slapheid en kompromis-geest onder het Verbondsvolk

We hadden nog heel wat voor den HEERE over, niet waar? enkele uren per Zondag, enkele halve uren door de week, een vaste bijdrage voor den eere-dienst... en misschien dachten we nog: de Heere komt in niets te kort!

Maar wanneer de liefde ontbrak, dan kwam God alles te kort in uw en mijn leven. En daii . liggen er onder de versteende vormen knoopen van goddeloosheid ...: wereldgelijkvormigheid in de polemiek — oneerlijkheid in den handel — grof winst-bejag in het zaken-doen — heimelijk Voorzienigheid-spelen in de echtelijke saamleving

— Gereformeerde drinkgelagen — eigenwilligen godsdienst er op nahouden — gemis aan waarachtig-vroom Verbondsleven in gezin en werkkring en milieu — doode farizeïstische rechtzinnigheid, die van zichzelf denkt: wat ben ik toch braaf en vroom, en kriebelig raakt, als over aandeel in de schuld van heel de menschheid gesproken wordt — lauwheid in het getuigen-van-Jezuszijn... we stoppen maar...

Ach, die knoopen van goddeloosheid

En Goids oordeelen, in den nood der tijden!

Weet ge nu, wat de HEERE verkiest?

O^ dat we toch' naar Jezus vluchten — om Zijn zoenbloed, om Zijn offerkracht, om Zijn opstandingswerkingen smeeken —

alleen door Hem is bet mogelijk, de knoopen der goddeloosheid los te maken —

alleen bij Hem kunnen we het vasten leeren, dat de HEERE verkiest:

verootmoediging — verootmoediging — VEROOTMOEDIGING...

Zahg, die zulke tranen kennen,

want de HEERE zal ze vertroosten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen